چرا آیفون ۷ نمی‌تواند مرا شیفته‌ی خود کند؟

اعضای گروه Tab Times هم‌زمان با آغاز فروش آیفون ۷ به استرالیا رفتند و در صف خرید این گوشی خوابیدند تا یکی از اولین خریداران آن باشند و یکی از اعضای این گروه موظف شد که دو هفته‌ در تعطیلات خود از آیفون ۷ استفاده کرده و سپس گزارشی از تجربه‌ی کار کردن با پرچم‌دار جدید اپل منتشر کند در ادامه با ترنجی همراه باشید و این گزارش متفاوت از Kris Carlon را بخوانید.

من همیشه یک نوع احترام اجباری برای آیفون‌ها قائل بودم؛ همیشه کیفیت ساخت بدنه در کنار نرمی و ثبات سیستم‌عامل iOS در این گوشی‌ها را ستایش کرده‌ام اما هیچ‌وقت یک آیفون تبدیل به گوشی هوشمند موردعلاقه‌ی من نشده است.

من هیچ‌وقت مالک یک آیفون نبودم اگرچه که کامپیوتر Mac دارم و درگذشته iPod هم داشته‌ام؛ با این وجود از آخرین دفعه‌ای که یک گوشی آیفون (آیفون ۵) را بیش از چند دقیقه در دست گرفته‌ام مدت‌ها می‌گذرد. حالا می‌رسیم به تجربه‌ی من در این تعطیلات با آیفون ۷ که در نوع خود جالب بود.

خب هیچ‌چیز تغییر نکرده؛ مطمئناً ملاقات با ویژگی‌های تازه در iOS 10 جذاب بود و در کل تجربه‌ی جدیدی محسوب می‌شد؛ اما حتی با این تجربه هم تصویر ذهنی چندین ساله‌ی من نسبت به آیفون تغییری نکرد. تنها مورد شاخصی که از آیفون به ذهنم می‌رسد این است که با در دست گرفتن آن احساس خوبی خواهید داشت.

اشتباه نکنید منظورم خوش‌دست بودن آیفون نیست چون به نظرم در این مورد افتضاح است؛ بسیار لغزنده و کمی بزرگ بوده و به‌راحتی از دست شما خواهد افتاد. بله شما می‌توانید برای حل این مشکل از یک قاب باکیفیت استفاده کنید اما تلفن‌ها اندرویدی به من این فرصت را داده‌اند تا همان‌طور که تولیدشده‌اند بدون قاب و گارد از آن‌ها استفاده کنم ولی متأسفانه آیفون ۷ برای من مثل یک صابون خیس به‌تمام‌معنا بود.

اما باید اعتراف کنم همان‌قدر که این طراحی به نظرم بد بود، همان‌قدر هم احساس خوش‌ساخت و گران‌قیمت بودن را به من منتقل می‌کرد. روح واحدی که در ساخت این دستگاه وجود دارد که مرا به یاد لهجه انگلیسی اصیل انداخت و انگار همه‌چیز را در اطرافم با سرعت آهسته حرکت می‌کرد؛ اما خب این حداقل انتظار من از یک آیفون به‌صورت کلی بود که بازهم برآورده شد.

هنوز در مورد دکمه‌ی Home و موتور taptic آن مطمئن نیستم؛ هرچند که مطمئناً من یک دکمه‌ی لمسی خازنی را به یک دکمه‌ی فیزیکی ترجیح می‌دهم اما این پاسخ لرزشی عجیبی که با لمس کردن این دکمه آیفون از خود نشان می‌دهد کمی برای من نامفهوم بود. واقعاً درک نمی‌کنم که چرا یک دکمه جدید باید همان احساس دکمه‌ی قدیمی را منتقل کند پس هدف از این نوآوری چیست؟

دکمه حالت سکوت در کنار گوشی به لطف تجربه‌ی قبلی در OnePlus 2 و ۳ برای من آشنا و دوست‌داشتنی بود این مورد را هم میدانم که اول آیفون این دکمه را کنار گوشی قرار داده اما من که هیچ‌وقت یک آیفون نداشته‌ام پس درهرصورت صرف‌نظر از اول بودن باید بگویم همه‌ی گوشی‌ها می‌توانند از این امکان خوب بهره ببرند.

می‌رسیم به حذف جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون که شاید قطبی‌ترین تغییر در آیفون ۷ به‌حساب بیاید، اما باید بگویم که این تغییر به‌هیچ‌وجه مرا آزار نداد زیرا من سال‌هاست از هدفون‌های بلوتوث استفاده می‌کنم اما اگر هم بخواهم مجدداً به سراغ هدفون باسیم بروم، EarPod های مخصوصی که به درگاه لایتنینگ متصل می‌شوند در جعبه‌ی آیفون موجود است؛ هرچند که کیفیت نامطلوبی دارند اما نامطلوب‌تر از دیگر هدفون‌های داخل جعبه‌ی دیگر محصولات نیستند.

اگر شما از هدفون‌های باسیم گران‌قیمت با کیفیت بالا استفاده می‌کنید هم نگران نباشید یک تبدیل لایتنینگ به جک ۳٫۵ میلی‌متری در جعبه‌ی آیفون قرار دارد؛ حق با شماست موضوعاتی شبیه به این تغییر می‌توانند آزاردهنده باشند اما در حقیقت با مشکل خاصی روبرو نخواهید شد، حتی اگر دردناک هم باشد اما این کمترین دردی است که در زندگی با آن مواجه خواهید شد.

چند روز اول از کشف نکات جدید در مورد iOS لذت بردم اما باید بگویم که این سیستم‌عامل اصلاً پیچیدگی ندارد؛ هرچند که به عقیده‌ی من این نقطه‌ی قوت iOS بوده و برای پیدا کردن هر چیزی در این سیستم‌عامل نیاز نیست نابغه باشید.

اما من به‌عنوان فردی که از کمی پیچیدگی به دلیل کنترل بیشتری که در اختیارم می‌گذارد لذت می‌برم تنها بعد از یک هفته از کار با iOS خسته و بی‌حوصله شدم. واقعاً از حجم سادگی نرم‌افزار آیفون شگفت‌زده شده بودم. یک قفل صفحه که کار خاصی نمی‌توانید با آن انجام دهید، صفحه‌های بی‌شمار پر از آیکون اپلیکیشن های مختلف، مرکز اعلان دوبخشی که با کشیدن انگشت از بالا به پایین ظاهر می‌شود و یک مرکز کنترل برای کلیدهای تنظیمات سریع که پایین صفحه قرار دارد، خلاصه‌ی ویژگی‌های این سیستم‌عامل است.

حالا می‌فهمم چرا طرفداران آیفون این سیستم‌عامل را دوست دارند، چون ساده، عمومی و همیشه یکسان است؛ برای افرادی شبیه من این دقیقاً نقطه‌ی مقابل همان چیزی است که از نرم‌افزار گوشی خود انتظار داریم. من عاشق تجربه‌های جدید و امتحان کردن پوسته‌ها و رابط‌های کاربری مختلف در رام‌های کاستوم و اصلی اندروید هستم، به همین دلیل بشدت منتظر تجربه‌ی جدید پیکسل‌های گوگل هستم و شاید تنها دلیلی که چند روز اول iOS لذت بردم نیز همین بود و به‌محض اینکه دوره یادگیری تمام شد iOS هم برای من تمام شد. این سیستم‌عامل نه‌تنها ویژگی خاصی برای ارائه نداشت بلکه حتی اجازه‌ی تغییر در هیچ موردی را هم به شما نمی‌دهد. بله این سیستم‌عامل مطمئناً روان و باثبات است اما اندرویدیها نیز این روزها همان‌قدر روان و باثبات هستند، به‌علاوه قابلیت شخصی‌سازی بسیار بیشتر که در اختیار شماست؛ شاید این اصلی‌ترین دلیلی بود که من در هفته دوم مجدداً به سراغ اندرویدی های خودم رفتم.

اگرچه من هم معمولاً از یک سری اپلیکیشن ها بر روی گوشی‌های مختلف خود استفاده می‌کنم اما هنوز هم گاهی در میان تنوع لانچرها، تم‌ها، ویجت ها و ژست‌های حرکتی مختلف گیج می‌شوم و این به خاطر آزادی ذاتی اندروید است. هرچند که می‌توانم از تنظیمات یکسان در گوشی‌های اندرویدی مختلف استفاده کنم اما این کار دقیقاً مخالف با فلسفه وجودی اندروید خواهد بود.

شاید اندروید گوگل را بتوان در یک جمله خلاصه کرد ” باهم باشید اما مشابه هم نباشید” و من عاشق این ویژگی هستم؛ بنابراین در S7 Edge از قفل Good Lock استفاده می‌کنم، در نکسوس ۶P از اندروید نوقای خالص، در OnePlus 3 از لانچر Action و در نوت ۷ هم از رابط کاربری خودش بهره می‌برم و با این اوصاف iOS هم برای من یکی دیگر از این گزینه‌ها به‌حساب می‌آید و احتمالاً هرگز نخواهم توانست آن را به‌عنوان تنها گزینه‌ی پیش رو بپذیرم.

در ادامه همین‌طور ناخودآگاه استفاده‌ی من از آیفون ۷ کمتر و کمتر شد تا جایی که در پایان سفر از آن فقط به‌عنوان Hotspot برای گوشی‌های اندوریدی خودم استفاده می‌کردم و حداقل عمر باتری نسبتاً مناسبی برای همین مورد داشت؛ به‌علاوه گاهی نیز از دوربین این دستگاه استفاده می‌کردم و باید این را هم اضافه کنم که دوربین آیفون ۷ را دوست دارم البته به همان اندازه که دوربین نکسوس ۶P، نوت ۷، S7 Edge و HTC 10 را دوست دارم.

این روزها دیگر دورانی که آیفون بهترین دوربین را داشت مدت‌هاست به سر رسیده، اما من متوجه شدم طرفداران آیفون که مدت‌ها دوربین را به‌عنوان بزرگ‌ترین توجیه برای برتری گوشی‌های خود استفاده می‌کردند حالا دیگر به بهترین بودن دوربین چندان اهمیت نمی‌دهند.

من اگر در طی آن چند هفته تنها یک نکته را در مورد آیفون و طرفدارانش فهمیده باشم این است که افرادی مثل من با آن‌ها تفاوت‌های بنیادی داریم. من عاشق چالش و تجربه‌های جدیدم، عاشق یادگیری و کشف نکات تازه و دوست دارم قدرت انتخاب داشته باشم و اولین دلیل من برای انتخاب اندروید همین مورد آخر است.

با تمام احترامی که برای تلاش اپل در طراحی قائل هستم، من ظاهر آیفون ۷ را نمی‌پسندم درعین‌حال مجدداً نیز اعتراف می‌کنم که به‌خوبی ساخته‌شده‌اند. من خیلی زود از iOS خسته شدم اما درک کردم که چطور سادگی به یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت این سیستم‌عامل تبدیل‌شده و با اینکه ازنظر من تکراری و خسته‌کننده است اما در نظر هوادارانش آشنا و قابل‌اعتماد می‌باشد.

عده‌ی بسیاری از مردم نیز به آیفون جدید من واکنش مثبت نشان می‌دادند و این موضوع واقعاً برای من عجیب بود چون تنها ویژگی ظاهری که آیفون ۷ را از آیفون ۶ متمایز می‌کند حذف خطوط آنتن افقی پشت‌گوشی است، اگرچه که دو رنگ مشکی جدید هم برای آیفون ۷ موجود است ولی من از نسخه‌ی طلایی استفاده می‌کردم و با این اوصاف این مقدار ریزبینی در بین طرفداران آیفون بسیار برایم جالب‌توجه بود چیزی که قطعاً در طرفداران اندروید وجود ندارد.

درمجموع آیفون ۷ برای من یک گوشی لغزنده با احتمال بالای افتادن بود اما احساس گران‌قیمت بودن را منتقل می‌کرد؛ ازلحاظ ظاهری نیز با اینکه دقیقاً مشابه با آیفون ۶ است اما مردم به‌خوبی متوجه می‌شوند که نسخه جدید را در دست دارید؛ در مورد جدیدترین نسخه iOS هم باید گفت اساساً همه‌چیز مانند نسخه سال قبل است.

حتی با این وجود که آیفون ۷ در زمینه‌ی عمر باتری، عملکرد و دوربین بهترین محصول بازار نیست اما هنوز هم جزو بهترین‌ها محسوب می‌شود؛ اما جالب اینجاست که هیچ‌کدام از این موارد آن‌قدر برای طرفداران آیفون مهم نیست و تمام این تفاوت‌های فردی در یک جمله خلاصه می‌شود: شما یا یک فرد آیفونی هستید و یا یک فرد اندرویدی.

اگر یکی از دوست داران آیفون هستید مطمئناً آیفون ۷ هم به مزاج شما خوش خواهد آمد در عوض اگر مثل من یکی از هواداران قدیمی اندروید هستید احتمالاً این گوشی فقط به‌اندازه‌ی یک کنجکاوی نسبت به پرچم‌دار اپل برایتان جذابیت خواهد داشت؛ علاقه‌ای کوتاه به کوتاهی علاقه‌های دوران نوجوانی.

سفر کوتاه من به استرالیا تمام شد، سر میز کار خود بازگشته و مجدداً در دنیای گجت های اندوریدی محیط کارم غرق شده‌ام؛ من در این فضا احساس راحتی می‌کنم اما نه به دلیل آشنا بودن این محیط بلکه به دلیل جریان دائمی نوآوری که در اینجا جریان دارد و بسیاری از اوقات حتی مرا نیز غافلگیر می‌کند. این تعطیلات با آیفون به من یادآور شد که چرا عاشق دنیا اندوریدی خودم هستم.

حالا نوبت شماست به ما بگویید که به چه دلیل آیفونی یا اندرویدی هستید؟

[button type=”link” link=”http://www.androidauthority.com/flirting-with-iphone-7-722277/” size=”btn-medium”]androidauthority[/button]