اثر منفی حسگر بزرگ دوربین موبایل با دیافراگم متغیر برطرف می شود؟ گلکسی S9 : 😎

ترند جذاب فعلی که در گوشی های هوشمند حال حاضر، علی الخصوص موارد پرچمدار در جریان است، افزایش سایز سنسور های دوربین به جهت افزایش کیفیت عکس های ثبت شده توسط آنها در اغلب شرایط به ویژه شرایط نوری ضعیف می باشد. به عنوان مثال، امسال در وهله اول، شاهد ارائه گوشی گلکسی اس ۲۱ اولترا از سوی سامسونگ با دوربین اصلی و سایز سنسور ۱/۱.۳۳ اینچی آن بودیم. پس از آن، طولی نکشید که شیائومی، رقیب سامسونگ را با گوشی می ۱۱ اولترا که دارای سایز سنسور ۱/۱.۱۲ اینچی بود، معرفی کرد. در نهایت نیز، کمپانی ژاپنی شارپ از رهبر این عرصه با نام AQUOS R6 رونمایی کرد که تا به اینجای کار، لقب بزرگترین سایز سنسور با ابعاد ۱.۱ اینچی را، یدک می کشد. اما آیا تابحال برای شما این سوال پیش آمده که این سنسور های بزرگ دوربین، تاثیر منفی نیز در تجربه عکسبرداری دارند یا خیر. در این مقاله با ما همراه باشید تا به پاسخ این پرسش بپردازیم.

اثر منفی حسگر بزرگ دوربین موبایل

مطلب را با یک فلش بک آغاز می کنیم! سامسونگ گلکسی اس 9؛ اگر می خواستید یک گوشی پرچمدار داشته باشید که در تمامی جنبه ها، در حد معمول و نه بیشتر، نیاز شما را برآورده کند، این گوشی یک گزینه ایده آل به شمار می رفت. با این حال، این سری بدشانس بود که مابین نسخه های Pixel 2 و iPhone XS معرفی شد؛ چراکه نتیجه آن دشواری در برجسته کردن قابلیت های سری S9، حداقل در زمینه دوربین می باشد. در آن زمان، Pixel 2 بهترین دوربین را در میان تمامی گوشی ها داشت (حداقل در زمینه عکسبرداری) و آیفون XS با زبان طراحی جدید و هیجان انگیز اپل، از نظر ضبط ویدئو و راحتی کار با آن، بی رقیب بود.

با این حال، گوشی های سری S9 سعی داشتند با استفاده از یک ویژگی جذاب دوربین که آنقدرها هم در میان پرچمداران سامسونگ دوام نیاورد، این مسئله را حل کنند. در حقیقت، گلکسی نوت 10 آخرین دستگاهی بود که از این ویژگی در آن استفاده شد.

آیا دیافراگم متغیر در Galaxy S9 جلوتر از زمان خود بود؟

دیافراگم متغیر در Galaxy S9

صد البته؛ ما به دیافراگم متغیری اشاره می کنیم که اولین بار با خانواده Galaxy S9 همراه شد. دو گوشی در این سری، دارای دوربینی با دیافراگم متغیر بودند؛ حالت اول f1.5 و دیگری دیافراگم تنگ تر f2.4. هدف سامسونگ، بدست آوردن تعادل بهتر در نوردهی و وضوح عکس بود، زیرا S9 به طور خودکار قابلیت جابجایی بین دو دیافراگم را داشت.

این ویژگی هرگز در عمل موفق به اثبات خود نشد. کار کردن با این ویژگی دوربین سری S9 در مقایسه با گوشی هایی مانند Pixel 2 بسیار جالب بود. بله، دیافراگم دوربین تغییر می کرد و این یک ترفند اساسی بود، اما تاثیر زیادی بر روی کیفیت عکس های ثبت شده نداشت.

عکس هایی که در محیط با شرایط نوری ضعیف ثبت می شدند، نسبت به پرچمداران گذشته سامسونگ پیشرفت قابل قبولی داشتند، اما اثر بوکه (که به دلیل بازتر بودن دیافراگم در این شرایط، امری اجتناب ناپذیر بود) در ترکیب با یک سنسور بزرگ، خوب از آب در نیامد.

مطمئناً در سال 2022 انتظار داریم که شاهد هجوم تلفن های جدید با سنسورهای بزرگتر و دیافراگم های بازتر باشیم. این به دلیل آنست که دوربین های گوشی های هوشمند برای ثبت عکس های خوب در شب و شرایط نوری ضعیف، باید تا حد ممکن اجازه ورود نور به حسگر تصویر خود را بدهند. یک سنسور بزرگ همچنین برای ایجاد افکت بوکه واقع بینانه و دلپذیر هنگام گرفتن عکس از چیزی که باید برجسته باشد، اعم از دوست، حیوان خانگی یا خوراکی های شما، عالی است.

مشکلات جدید در پرچمداران جدید؛ ایراد کار کجاست؟

نمونه عکس های شارپ Aquos R6

جدیدترین گوشی پرچمدار کمپانی شارپ با نام Aquos R6 و سنسور دوربین 1 اینچی آن، با دوربین های کامپکت رقابت می کند؛ حداقل روی کاغذ.

اما! همانطور که مشخص شد، سنسورهای بزرگتر و دیافراگم های باز تر یک چالش خاص را ارائه می دهند که دقیقاً مربوط به حالت بوکه می شود و تجربه عکاسی را با حاشیه همراه می کند. این پدیده، وقتی بیش از حد به سوژه خود نزدیک می شوید ظاهر می شود. این مسئله در “تاری زیاد” یا بهتر بگوییم تاری ناخواسته در مناطقی از عکس که قرار است در کانون توجه باشد، بیان می شود.

به عبارت دیگر، برخی از قسمت های عکس در نهایت مخدوش و مبهم می شود. این مسئله در چندین گوشی پرچمدار جدید که از سنسورهای بزرگ استفاده می کنند، ظاهر شده است. با توجه به روند فعلی، مطمئن هستیم که این مسئله در آینده نزدیک و با بهره گیری هر چه بیشتر دوربین ها از سنسورهایی با ابعاد بزرگ، وخیم تر نیز خواهد شد.

نمونه تصاویر حسگر تصویر ۱ اینچی دوربین شارپ Aquos R6 را ببینید

ما در حال حاضر شاهد اولین تلفن هوشمند مدرن با سنسور دوربین 1 اینچی هستیم که قرار است با دوربین های کامپکت رقابت کند. Aquos R6 شارپ تصاویر خارق العاده ای ثبت می کند. با این حال، این عکس ها، بدون اشکال نیستند!

در تصاویر زیر، دیافراگم f/1.5 در سمت چپ و f/2.4 در سمت راست قرار دارد. توجه داشته باشید که چگونه تاری لبه های سوژه در حالت f/1.5 وجود دارد و این ناحیه مرکزی است که در کانون توجه قرار گرفته؛ که البته تاحدودی مبهم است و به وضوح عکس های ثبت شده توسط دیافراگم f/2.4 نیست. این مسأله بسته به میزان نزدیک بودن شما به سوژه و همچنین میزان بزرگنمایی شما بعد از ثبت عکس، کمتر یا بیشتر مورد توجه قرار خواهد گرفت.

تاثیر منفی سنسور بزرگ دوربین و دیافراگم f/1.5

تاثیر منفی سنسور بزرگ دوربین و دیافراگم f/1.5

تاثیر منفی سنسور بزرگ دوربین و دیافراگم f/1.5

این، دقیقا همان جاییست که دیافراگم متغیر به کارتان می آید. این قابلیت به شما امکان می دهد تا به جای یک حیله نسبتا بی فایده، بوسیله دستکاری در سخت افزار دوربین، تغییرات قابل توجهی را در نتیجه عکس ها بوجود آورید. هدف ما ثبت تصاویری با حالت بوکه نرم است که سوژه نیز، بیش از حد، از کانون توجه خارج نشود. این حالت یک عمل متعادل سازی می باشد که باید از طریق سخت افزار یا نرم افزار رفع شود.

به عنوان مثال، با سوییچ کردن دیافراگم از f/1.5 به f/2.4، گوشی شما بوکه‌ي طبیعی تری را در مقایسه با تنظیمات بازتر f/1.5 ثبت می کند؛ که در این حالت، تنها چیزی که بدست می آورید، تاری بیش از اندازه در حاشیه سوژه خواهد بود.

نتیجه گیری نهایی در تاثیر منفی سنسور های بزرگ دوربین

آیا دیافراگم متغیر در نهایت باعث شد تا مسائل حاشیه ای از بین برود؟ متاسفانه نه! ولی، این امر خصوصاً برای کاربران معمولی که فقط می خواهند تصویری قابل قبول داشته باشند، بسیار کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

دیافراگم متغیر یک راه حل مناسب و سرراست است و ما به این موضوع واقفیم؛ چراکه پیش تر و به لطف سامسونگ، تجربه کار با آن را داشته ایم. به یاد نبرید که تا پیش از سال 2017، چنین سنسور هایی موجود نبودند.

اکنون، ممکن است زمان مناسبی برای تحسین این ویژگی جذاب در Galaxy S9 به عنوان ناجی مشکلات جدید حسگر های بزرگ، نباشد. آیا سامسونگ دیافراگم متغیر را به پرچمدار بعدی سری “S” بر می‌ گرداند یا تولید کننده دیگری سریعاً به پتانسیل این قابلیت پی برده و پیش از دیگران، از آن استفاده خواهد کرد؟ ما مشتاقانه منتظر ارائه این ویژگی کاربردی به همراه حسگر های تصویر بزرگ در نسل آینده گوشی های هوشمند هستیم.

در پایان، دیدگاه شما راجع به تاثیر منفی سنسور های بزرگ دوربین در جدیدترین گوشی های هوشمند ارائه شده توسط تولیدکنندگان مختلف و رفع این نقص با توسل به ویژگی نادیده گرفته شده دیافراگم متغیر چیست؟ به نظر شما چرا تولیدکنندگانی غیر از سامسونگ،‌ از این قابلیت استفاده نکرده اند؟ آیا می توان علت این امر را، همان سنسور های بزرگ دوربین دانست؟