یادداشت سردبیر: آن خمیده‌های بی مصرف؛ اندر حکایات نمایشگر‌های Edge

یک یادداشت متفاوت. این بار سردبیر بسیار رک تر از قبل حرف زده و به بنی بشری رحم نکرده است. او با صداقت تمام حرف خود را زده است تا نسبت به یک مقوله اعتراض کند. خمیده ها!

در ادامه با ما همراه باشید

ظاهرش زیباست. منکر زیبایی نوت اج و اس 6 اج و اس 7 اج نمی‌شویم. از دور که آن‌ها را می‌بینی ، می‌خواهی برای چند دقیقه آن را در دست بگیری و دستت را به نمایشگر خمیده بکشی و لذت ببری. منکر این حس بی‌نظیر نمی‌شوم. به یاد دارم که روز اول قرارگرفتن نوت اج در استند سامسونگ ، بعد از ایستادن در یک صف طولانی توانستم با این گوشی کار کنم و واقعا حس عجیبی داشتم. با خودم می‌گفتم: خدایا میشه منم یه روز یکی از اینا داشته باشم؟

سال‌ها گذشت اما حالا دیگر به این حرف اعتقادی ندارم…

آن خمیده‌های بی مصرف!

مادر من اصرار داشت که نهایتا برای یک تلفن همراه باید 200 هزار تومان خرج کرد. پدرم نیز همین مبلغ را به من گوشزد می‌کرد. آیا شما می‌توانید یک گیک را به دیوار ببندید و بگویید که کاری نکن؟! نه نمی‌توانید. خودم که نمی‌توانستم موبایلی بخرم اما برای بقیه چرا!

همیشه کار خودم را انجام داده‌ام و به بقیه کاری نداشته‌ام. یک روز بعد از آن‌که حقوق مادر من به حسابش ریخته شد (با افتخار می‌گویم که مادر من یک ماما است) کارت او را برداشتم و رفتم که کار خودم را انجام بدهم (اسمش را گذاشته ام رسالت خودم. کاری که می‌دانم درست است و باید انجام شود). بعد از انجام چند بررسی و کار کردن با موبایل‌های مختلف ، گفتم این بار نوبتی هم باشد ، نوبت خرید یک محصول از شرکت سامسونگ است. گلکسی اس 7 اج را با پول خود مادرم برای او هدیه خریدم !! و به بیمارستان تهران رفتیم تا این هدیه نفیس! را به او تحویل دهم. از یک طرف شوکه شده بود و از طرفی دیگر خوشحال بود.

هنوز هم که هنوز است مادرم می‌گوید که کار خوبی انجام دادی که با آن پول یک گوشی برای من خریدی. بگذریم…

این اس 7 اج بنده خدا هر روز و هر شب دست من بود. یعنی اسم فاکتور به نام مادرم ثبت شده بود اما در اصل گوشی در اختیار من بود. سعی کردم که از اس 7 اج تا حد امکان لذت ببرم.

دوربین معرکه ، صفحه نمایش شفاف و پر نور ، رنگ‌های عالی (یادم باشد از ماه دوم این تلفن هم مطالبی را بعدا بگویم) و خلاصه کلی فاکتور مختلف باعث شد که من از این تلفن خوشم بیاید. ای‌کاش حس استفاده ، مثل همان چند دقیقه اول بود.

یادش بخیر! آن روز صدرا مخملی هم با ما بود. البته در وسط بازار موبایل او را یافتم و کشان کشان! این مهندس مملکت را به سمت مغازه بردم. موبایل که روشن شد ، توانستم چند دقیقه بدون مزاحمت آن استندهای چسبان و آن گیره مزخرف که به قسمت USB تلفن وصل شده (که اگر خود مغازه دار هم بخواهد آن‌ها را بکند ، نمی‌تواند)  با گلکسی اس 7 اج کار کنم.

در همان نگاه اول یک چیز من را اذیت می‌کرد. نمایشگر اج! درست است که خاص است و فوق العاده جذاب. اما آیا این تلفن اگر از دست یک ماما که دائما در بخش مشغول خدمت به خلق الله است ، بیوفتد ، چقدر دوام خواهد آورد؟ همانجا بود که مجبور شدم یدونه از این قاب شفافا (اسمشو یادم نیست. حال هم ندارم سرچ کنم!) بخرم. خب گرون بود اما انصافا خوشجل (خوشگل؟ خوشگلم؟ چی؟) بود. توی راه نزدیک بازار حاج آقا علاالدین که شدیم ، تمام ترسم این بود که جیبم را بزنند و دو میلیون تومان پول را به هوا بدهم. با چه ترسی از آن گذرگاه خطرناک رد شدیم.

مدت‌ها گذشت و مادرم از این شکایت میکرد که موقع پیام دادن در تلگرام ، دستش رو صفحه اج می‌رود و دائما مشغول دعا کردن به جون ماست! نهایتا این خمیده لعنتی را غیرفعال کردیم تا از دستش راحت شویم. خودم دوست داشتم که تجربه بهتری با این تلفن داشته باشم و دائما بعد از برداشتن گوشی ، آن را فعال می‌کردم. من به دلیل آن‌که مثلا کنکور داشتم ، از هرچیزی که شما فکرش را بکنید ، محروم بودم. برای شما امکان تصور یک روز بدون اینترنت و اینستاگرام وجود دارد؟

آن لعنتی شکست

من یک استقلالی تیفوسی متعصب جایگاه هشتی هستم! (فهمیدید خیلی تعصب دارم روی استقلال یا بیشتر توضیح بدم؟) روز بازی استقلال – پرسپولیس (همان 3-2 معروف که چند ماه پیش بود) بعد از ده دقیقه تاخیر به خانه رسیدم. موبایل هوشمند نداشتم (که توضیح دادم  که توسط اولیا محترم ضبط شده بود) و خب اصولا بازی را آنلاین نمی‌توانستم ببینم.

با همان نوکیا 108 نازنین مشغول گوش دادن به بازی بودم که استقلال گل اول را دریافت کرد. گفتم آخرش هم این علی منصور کار خود را کرد. داچعلی آن موقع می‌خواست به پرسپولیس 3 تا بزند و اتفاقا هم زد اما در ده دقیقه اول ، من واقعا نگران تیم بودم.

به خانه که رسیدم سریع تلویزیون را روشن کردم (شما یک خانه در دست تعمیرات را در نظر بگیرید. من در آن حالت می‌خواستم تلویزیون ببینم) و دیدم که ای دل غافل! استقلال 1 – 1 مساوی کرده است. گل دوم که به ثمر رسید از جا پریدم و جیغ کشیدم (چیه؟ انتظار داری سردبیر ترنجی جیغ نکشه؟) اما از گل سوم نگویم که روزم را به عزا تبدیل کرد. اس 7 اج را به زمین کوبیدم و شعر (لالای لای لالای لای…) را بلند در خانه می‌خواندم. حس استادیوم را داشتم و روی ابرها بودم که یکی روی شونه ام زد و گفت:

پسرم! اگر کارت تموم شده موبایلم را می‌دهی؟

گفتم نه مامان! وایسا. من هنوز توییتر و اینستا را چک نکردم

سرم را بالا آوردم و دیدم که هیعیعهییی! صفحه نمایش موبایل شکسته است :(((

ضربه آنچنان محکمی نبود اما نمایشگر اج ترک خورده بود و بعد از ده دقیقه ، صفحه نمایش دیگر کار نمی‌کرد. روزم به عزا تبدیل شد و خودم را لعنت می‌کردم که چرا اس 7 اج گرفته ام و اس 7 نگرفتم. یک ماه بعد ، مقداری پول ناچیز (ریا نشه! 950 هزار تومان) تهیه کردم و موبایل را به زیر تیغ جراحی بردم. حالا این خمیده اندام ما ، حالش خوب خوب است.

جدای از بحث شوخی و خاطره

وقتی هنوز بسیاری از نرم افزارها هنوز از نمایشگر اج پشتیبانی نمی‌کنند؟

مقاومت این نمایشگرها بسیار کم است

مانع از درست کار کردن با تلفن می‌شوند

هر لحظه امکان لیز خوردن آن‌ها از دست وجود دارد

امکان نصب گلس‌های معمولی رو این تلفن‌ها تقریبا میسر نیست (امتحان کنید! بعد از چند دقیقه شاهد بلند شدن گلس خواهید بود)

باتری زیادی را مصرف می‌کنند

استفاده از قاب ژله‌ای را بسیار سخت کرده‌اند

و ده ها موارد دیگر

چرا باید از نمایشگر‌های اج استفاده کنیم؟ به خاطر میان برها ؟ همین الان هم امکان استفاده از میان برها از کناره صفحه با نمایشگر فلت یا همان تخت هم وجود دارد.

به خاطر دیدن چهارتا رنگ مخاطب در هنگام برعکس گذاشتن گوشی؟ واقعا ما به مجا داریم پیش میرویم؟

به خاطر آن‌که در هنگام خاموش بودن گوش ، دستمان را نوازش وار بر روی آن بکشیم تا گوشی به ما اخبار یاهو را نشان دهد؟

استفاده از خط کش! عزیز من درست است که تلفن‌ها همه کاری انجام می‌دهند اما خواهشا برای این کار از خط کش سنتی استفاده کنید!

ما که درک نمی‌کنیم؟ آیا احترام به مشتری توسط سامسونگ در حال فراموش شدن است؟ اگر ما بخواهیم یک پرچمدار تمام عیار با نمایشگر معمولی از سامسونگ بخریم باید تا خود بلاد کفر (ایالات متحده آمریکا) رفته و اس 8 اکتیو بخریم؟

آقای سامسونگ! به به و چه چه چهار طرفدار که عملا به عواقب کار نگاه نمی‌کنند ، نباید برای تو مهم باشد. به عموم مردم توجه کن. یک بار در بین مردم راه برو (آقای دی جی کوه) و بپرس که دقیقا نمایشگر اج برای آن‌ها چه کاربردی دارد؟ نسبت تصویر 2:1 (البته تقریبا 18:9) چه مشکلی از آن‌ها را حل کرده است؟ جز آن‌که برای دیدن هر فیلم نیم اینچ از بالای صفحه و نیم اینچ از پایین صفحه را از دست می‌دهند؟

چرا باید سنسور اثر انگشت به بدترین جای ممکن منتقل شود؟ چرا حاشیه را حذف کردی که بگویی تغییرات گسترده‌ای انجام دادی؟ عمر باتری بهتر کجاست؟ دوربین پیشرفته تر را چرا مشاهده نمی‌کنیم؟ به دستیار صوتی اهمیت دادی که 200 بار در شرکت‌های دیگر آزمایش شده‌اند و نتیجه نگرفته‌اند. آقای کوه! اصطلاحا به ته دیگ خورده‌ایم! نوآوری تمام شده و هنوز می‌خواهی خودت را نوآور نشان دهی. حرف من با سامسونگ نیست. این انتقاد صرفا فقط به سامسونگ نیست. به تمام تولیدکنندگان موبایل است.

چرا دیگر چیزی در چنته ندارید؟ چرا تنها با عدد و رقم بازی می‌کنید؟ نمایشگر 4K به چه دردمان می‌خورد؟ محتوای 4K تا چه حد در دسترس عموم است؟ دوربین 960 فریم حرکت مثبتی از سوی سونی بود. شاید از معدود حرکت‌های مثبتی که امسال صورت گرفت. اچ تی سی نیز با بدنه حساس به فشار ، ایده‌ای تقریبا متفاوت را ارائه داده است. اپل نیز هنوز محصولی به بازار نداده (در سال 96) که به آن نیز انتقاد کنیم. اما انتظار ما از سامسونگ خیلی بالاتر از این حرف هاست. شاگرد اول کلاسمون تو بودی! همیشه انتظار بهترین‌ها را از تو داریم…

آقایون سازنده موبایل! به خودتان بیایید!

ع.ک.ل.ع

نظر شما در این رابطه چیست؟