دو قمر کوچک پلوتو به‌تدریج چهره خود را نشان می‌دهند. زیباترین تصاویر تهیه‌شده کاوشگر افق‌های جدید (نیوهورایزنز) ناسا طی گذر تاریخی از کنار پلوتو، سیاره کوتوله پلوتو و قمر بزرگش شارون را نشان می‌دهد. اما این کاوشگر از چهار قمر کوچک‌تر پلوتو به‌نام‌های استیکس، کربروس، نیکس و هایدرا هم تصاویری تهیه کرده است.
در مطالعه اولیه این چهار قمر کوچک پلوتو که همگی قطری کمتر از ۵۰ کیلومتر دارند، به نظر می‌رسد همین چهار قمر به‌تنهایی بسیار جالب هستند. برای مثال، تصویر تهیه‌شده از قمر نیکس، یک گودال بزرگ را روی این قمر سیب‌زمینی-شکل نشان می‌دهد.
تصویر بالای متن، توسط کاوشگر افق‌های جدید هنگام گذر از کنار منظومه پلوتو، از قمر نیکس گرفته‌شده و با تلفیق تصویر رزولوشن بالای سیاه-سفید دوربین LORRI و تصویر رزولوشن پایین‌تر رنگی دوربین MVIC این کاوشگر تهیه شده است.
سیمون پورتر، عضو گروه مأموریت افق‌های جدید از موسسه تحقیقاتی جنوب غرب در بولدر ایالت کلرادو، هفته گذشته در یک متن وبلاگ نوشت:
نیکس خیلی بزرگ نیست و مرز باریکی بین ایجاد گودالی به این بزرگی روی آن یا شکستن آن در اثر برخورد وجود دارد. بنابراین، یا نیکس خیلی خوش‌شانس بوده که از این برخورد جان سالم به در برده، یا اینکه قطعه‌ای از یک قمر قدیمی‌تر بوده که به نحوی از بین رفته است.
تصویر زیر، سه روی قمر نیکس را نشان می‌دهد. تصویر سمت چپ هنگام تقرب و روز قبل از گذر (۱۳ جولای) گرفته‌شده و تصویر وسط، روز گذر از کنار منظومه پلوتو (۱۴ جولای) گرفته‌شده که بهترین تصویر موجود از نیکس است و تصویر سمت راست، همان روز و هنگام ترک منظومه پلوتو، از قمر نیکس گرفته شده است.
محل گودال از بقیه نواحی نیکس سرخ‌تر به نظر می‌رسد. پورتر دراین‌باره گفته:
گودال‌ها، مواد را از زیر سطح بیرون کشیده و روی سطح پخش می‌کنند. این نشان می‌دهد که زیر سطح سفید نیکس احتمالاً موادی تاریک‌تر وجود دارد. ما واقعاً نمی‌دانیم که مواد روشن یا کدر نیکس از چه تشکیل‌شده‌اند و همچنین تا زمانی که اطلاعات نیکس را از طیف‌سنج نقشه‌برداری ترکیبات LEISA (آرایه طیفی تصویربرداری رالف-خطی اتالون) دانلود نکنیم، نمی‌توانیم جنس این مواد را تشخیص دهیم.
کاوشگر افق‌های جدید، لحظات کوتاهی پس از گذر روز ۱۴ جولای، بخش کوچکی از اطلاعات ثبت‌شده را به زمین ارسال کرد، اما بخش اعظم اطلاعات را روی حافظه داخلی‌اش ذخیره کرده تا بعداً و به‌مرور ارسال کند. به گفته اعضای گروه مأموریت، تخلیه اطلاعات با جدیت از ماه گذشته آغاز شد و تا پایان ۲۰۱۶ باید به پایان برسد.
تصاویر هایدرا هم جزئیات کنجکاو کننده‌ای را فاش کرد. برای مثال، این قمر هم مانند دنباله‌دار ۶۷P چوریوموف-گراسیمنکو (که مأموریت رزتای آژانس فضایی اروپا با ورود به مدار آن از سال ۲۰۱۴ آغاز شد)، دارای شکل «اردک پلاستیکی» مشابهی است.
تصویر زیر، در روز ۱۴ جولای (روز گذر) توسط کاوشگر افق‌های جدید از قمر هایدرا گرفته شده است.
پورتر در وبلاگش نوشته دانشمندان بر این باورند که دنباله‌دار ۶۷P از ادغام دو جسم مجزا تشکیل شده است و پدیده مشابهی ممکن است منشأ شکل‌گیری قمر هایدرا باشد.
پورتر همچنین افزود که تصاویر استیکس و کربروس هنوز در اتاق کنترل مأموریت دریافت نشده است.
پلوتو در سال ۱۹۳۰ کشف شد و شارون که قطری حدود نصف پلوتو دارد، اولین بار در سال ۱۹۷۸ مشاهده شد. نیکس و هایدرا از کشف شدن فرار می‌کردند تا اینکه در سال ۲۰۰۵ کشف شدند. استیکس و کربروس به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ کشف شدند.
[su_button url=”http://www.space.com/30819-pluto-moons-nix-hydra-photos.html” target=”blank” background=”#159f84″]Space[/su_button]
