آب روی ماه وجود دارد، دانشمندان تایید می کنند

دانشمندان مهمترین شواهد موجود در مورد وجود آب در ماه را جمع آوری کرده اند و ممکن است آب نسبتاً در دسترس باشد. بله، آب روی ماه وجود دارد و این کشف برای مأموریت های آینده به ماه و اکتشاف عمیق تر فضا پیامدهای مهمی دارد.

آب روی ماه

بدون وجود جو قابل توجهی كه آن را از اشعه خورشید عایق می كند، فرض بر این بود كه سطح ماه خشك است. این تا زمانی است که در دهه 1990 زمانی كه فضاپیمای در حال چرخش نشانه های یخ را در دهانه های بزرگ و غیرقابل دسترسی در نزدیكی قطب های ماه یافت.

سپس در سال 2009 طیف سنج های تصویری موجود در فضاپیمای Chandrayaan-1 هند، نشانه های سازگار با آب را در نور منعکس کننده سطح ماه ثبت کردند. حتی در این صورت، محدودیت های فنی بدان معنی بود که نمی توان فهمید که آیا این واقعا H2O (آب) است یا مولکول های هیدروکسیل (متشکل از یک اتم اکسیژن و یک اتم هیدروژن) در مواد معدنی.

اکنون، کیسی هونیبال در مرکز پرواز فضایی ASA Goddard Nasa در مریلند، ایالات متحده و همکارانش با اندازه گیری طول موج های تابش نور خورشید از سطح ماه، یک نشانه شیمیایی را کشف کرده اند که به وضوح H2O است. داده ها توسط رصدخانه Stratospheric برای نجوم مادون قرمز (صوفیه)، یک بوئینگ 747 اصلاح شده که یک تلسکوپ منعکس کننده 2.7 متر داشت، جمع آوری شد.

این آب در عرض های جغرافیایی بالا به سمت قطب جنوب ماه در حدود 100 تا 400 قسمت در هر میلیون، آب یا همان H2O کشف شد. ماهش آناند، استاد علوم سیاره و اکتشاف در دانشگاه آزاد در میلتون کینز، گفت:

“این خیلی زیاد است.” “این تقریباً همان مقدار است که در گدازه خارج شده از پشته های میانه اقیانوس زمین حل می شود، که می تواند برای ایجاد آب مایع در دما و فشار مناسب تولید شود.”

وجود آب برای ماموریت های آینده قمری پیامدهای مهمی دارد، زیرا می توان آن را تصفیه کرد و برای آشامیدن استفاده کرد. به عنوان هیدروژن و اکسیژن برای استفاده به عنوان یک پیشرانه موشک جدا شده است. و می توان از اکسیژن برای تنفس استفاده کرد. آناند گفت:

“آب کالایی بسیار گران قیمت در فضا است.“

با این حال، برداشت آن از دهانه های تاریک و دیواره شیب دار که دما به ندرت از 230 درجه سانتیگراد بالا می رود – جایی که قسمت عمده ای از آب منجمد در آن قرار دارد – کاری خطرناک است.

ایان کرافورد، استاد علوم سیاره ای و نجوم شناسی در بیرکبک، دانشگاه لندن گفت:

“اگر معلوم شود که آب زیادی در این مناطق غیر سایه دار وجود دارد، این منطقه به طور بالقوه یک منطقه بسیار بزرگ است و به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید، قابل دسترسی است.”

با این وجود سوالات همچنان باقی است. یکی شکلی که آب در آن وجود دارد. یک احتمال این است که آن را در “شیشه” ماه حل می کند، که در اثر برخورد شهاب سنگ ها به سطح ماه ایجاد می شود. متناوبا، بلورهای یخی ریز می توانند بین دانه های خاک ماه توزیع شوند. آناند گفت، استخراج مورد دوم بسیار آسان تر است.

مورد دیگر این است که این منبع آب تازه تأیید شده، چقدر عمق دارد. پروفسور کرافورد گفت:

اگر محدود به حداکثر میکرومتر یا میلی متر باشد، اهمیت عملی آن کم خواهد بود – اگرچه هنوز سوالات علمی جالب در مورد چگونگی رسیدن به آنجا وجود دارد.

تنها راه واقعی برای فهمیدن این است که به ماه بروید و شروع به حفاری کنید.

این ممکن است دور نباشد. مأموریت آرتمیس ناسا قصد دارد تا سال 2024 یک فضانورد زن و مرد را به ماه بفرستد. دانشمندان انگلیسی همچنین در حال ساخت یک تمرین رباتیک برای گرفتن نمونه هایی از خاک ماه از عمق حداکثر یک متر، به عنوان بخشی از مأموریت روسیه برای سال 2025 هستند.

اما کجا باید حفاری کنند؟

مناطق دارای سایه دائمی همچنان بهترین گزینه است، زیرا آب در آنجا در برابر اشعه خورشید محافظت می شود. مقاله دیگری در نجوم طبیعت نشان می دهد که این مناطق ممکن است از تصور قبلی تعداد و دسترسی بیشتر باشد.

پل هین، از دانشگاه کلرادو در بولدر و با استفاده از تصاویر مدارگرد شناسایی ماه و همکارانش، توزیع دهانه های کوچکتر و مناطق خشن را نقشه برداری کردند و محاسبه کردند که تقریبا 40000 کیلومتر مربع از سطح قمر ماه توانایی به دام انداختن آب را دارد. اگرچه این هنوز فقط 0.15٪ از سطح ماه را شامل می شود، اما وجود آنها همچنین ممکن است خطر درگیری بین ملت های دور از ماه را کاهش دهد.

پروفسور هین گفت:

“با وجود میلیاردها مخزن احتمالی آب در مناطق قطبی، تمرکز باید از تعداد معدودی دهانه بزرگ شناخته شده و به سمت بسیاری از مکانهای بالقوه تغییر یابد.”

اوایل ماه اکتبر، هشت کشور از جمله انگلیس توافقنامه آرتمیس را امضا کردند، مجموعه ای از توافق نامه های بین المللی تنظیم شده توسط ایالات متحده، حاکم بر کاوش در آینده ماه و بهره برداری از منابع آن.

کریستوفر نیومن استاد حقوق و سیاست فضایی در دانشگاه نورثومبریا، در نیوکاسل گفت:

“این توافق نامه ها هنجارهای موجود رفتاری را که ما ایجاد کرده ایم جمع می کند، مانند تشخیص اینکه اکتشاف ماه باید برای اهداف صلح آمیز باشد، شفافیت در عملیات و اشتراک داده ها و غیره وجود داشته باشد.”

پیش بینی می شود سایر امضا کنندگان نیز به این توافق رسیده باشند و چین به دلیل اختلافات تجاری با ایالات متحده از امضای آن سر باز بزند.

نظر شما درباره این کشف مهم درباره ماه چیست؟