اگر حتی یک بار از کامپیوتر استفاده کرده باشید، احتمالا آن را دیده اید. شبکه ای از اعداد و عملیات های ریاضی که در گوشه سمت راست کیبورد قرار دارند. در مورد کیبورد عددی صحبت می کنیم. اما چطور از آنجا سر درآورد؟ و چرا طراحی اش به این شکل است؟ بیایید به تاریخچه کیبورد عددی یا همان NUMpad بپردازیم.
کامپیوتر ها از کیبورد عددی بهره می برند زیرا وارد کردن مکرر اطلاعات را راحت تر می کند. آنها شما را قادر می سازند تا تنها با یک دست به سرعت اعداد را تایپ کرده و عملیات های ریاضی را انجام دهید. اگرچه طراحی مدرن کیبورد عددی امروزه بدیهی جلوه می کند، اما حاصل دهه ها بهبود در فناوری ماشین حساب است که اکثر آن در ۱۰۰ سال اخیر رخ داده است.
ریشه های طراحی کیبورد عددی مدرن – که گاهی اوقات طراحی «ده کلیده» نیز نامیده می شود – به David Sundstrand باز می گردد، کسی که شرکتش اولین ماشین حساب مکانیکی تجاری ۱۰ کلیده را در سال ۱۹۱۴ عرضه کرد. تا پیش از طراحی ده کلیده ، اکثر ماشین حساب ها از یک طراحی کلی پیچیده که شامل ۹۰ کلید می شد، بهره می بردند. در این طراحی اعداد ۰ تا ۹ در نه ستون قرار گرفته بودند (در حقیقت، خیلی از شرکت ها تا دهه ها بعد نیز یه دلیل محدودیت های پتنتی از همان طراحی پیچیده استفاده می کردند).
تبلبغ ماشین حساب سانداسترند با طراحی ده کلیده در سال ۱۹۳۴
در طراحی بسیار ساده تر ماشین حساب سانداسترند، شما می توانید شمایل اولیه نمونه های استاندارد امروزی را مشاهده کنید. ده کلید عددی که در سه ردیف قرار گرفته اند و کلید «۰» نیز در پایین آنها قرار دارد. اعداد به ترتیب از یک تا ۹ و از سمت چپ گوشه پایینی شبکه شروع می شوند. این طراحی را با صفحه کلید یک تلفن مقایسه کنید، که در آن عدد «۱» در سمت چپ گوشه بالایی شبکه اعداد قرار دارد. طراحی تلفن برگرفته از یک مطالعه کاربردپذیری است که در سال ۱۹۶۰ برای یافتن بهینه ترین طراحی برای تلفن های دکمه ای توسط آزمایشگاه های بل انجام شد. شرکت سانداسترند در سال ۱۹۱۴ پتنت طراحی ده کلیده ماشین حساب را ثبت کرد و آن را به عنوان جایگزینی آسان تر و سریع تر در برابر طراحی های رقیب تبلیغ کرد. پس از آنکه این پتنت منقضی شد، بسیاری از شرکت ها از طراحی ده کلیده سانداسترند کپی برداری کردند. تا دهه ۱۹۵۰ طراحی ده کلیده به طراحی رایج ماشین حساب های بازار تبدیل شده بود.
نقش کلید ویندوز در کیبوردها؛ تاریخچه، میانبرها و هرآنچه که باید بدانید
پس از آنکه ماشین حساب های الکترونیکی در دهه ۱۹۶۰ جای ماشین حساب های مکانیکی را گرفتند، طراحی ده کلیده به آنها نیز منتقل شد. چندین نسل از کارمندان اداری نحوه استفاده از ماشین های ده کلیده را برای امور حسابداری و بعد ها برای وارد کردن اطلاعات در ماشین های حسابداری یاد گرفتند. بنابراین وقتی نوبت به وارد کردن اطلاعات در کامپیوترها رسید، کاملا طبیعی بود که از طراحی ده کلیده در آنها نیز استفاده شود.
برای یافتن نحوه پیدایش کیبورد عددی در کیبورد کامپیوترها باید به سراغ آغاز خود کامپیوترهای دیجیتال برویم. یکی از اولین کامپیوتر های دیجیتال تجاری – Operator’s console for the UNIVAC I – از یک کیبورد عددی بر روی کیبورد خود استفاده می کرد.
رایانه شخصی Sol-20 که در ۱۹۷۶ عرضه شد دارای کیبورد عددی بود
وقتی در اواسط دهه ۱۹۷۰ انقلاب کامپیوتر های شخصی از راه رسید، کیبورد های عددی نیز همراهشان شدند. برخی از اولین کامپیوتر های شخصی از جمله Sol-20 ، CompuColor 8001 (هر دو ۱۹۷۶) و Commodore PET (۱۹۷۷) در کیبورد های خود از کیبورد عددی استفاده می کردند. به طور کلی، هرچقدر یک کامپیوتر بیشتر برای اهداف تجاری طراحی شده بود، احتمال اینکه از یک کیبورد عددی برای کمک به وارد کردن داده ها در کارهای مختلف بهره ببرد نیز بیشتر بود.
وقتی IBM از اولین کامپیوتر شخصی خود در سال ۱۹۸۱ رونمایی کرد، آن دستگاه نیز از یک کیبورد عددی در کیبورد خود استفاده می کرد. IBM همچنین کلید های عملیات ریاضی و یک کلید Num Lock را نیز به آن افزوده بود که با آن می توانستید بین حالت کیبورد عددی و استفاده از برخی کلید های عددی به عنوان کلید های نشانگر (جهت دار) سوییج کنید.
در سال ۱۹۸۴ IBM از 101-KEY Extended Keyboard خود رونمایی کرد که امروزه عمدتا به نام «مدل ام» شناخته می شود، و البته کیبورد عددی نیز در آن حضور داشت. این طراحی کیبورد ۱۰۱ کلیدی به زودی به استاندارد این صنعت برای تجهیزات سازگار با رایانه های شخصی تبدیل شد (و در نهایت نیز در قالب Apple Extended Keyboard راه خود را به مک نیز باز کرد). با کپی برداری دیگر سازندگان از طراحی IBM ، کیبورد عددی به یک استاندارد در بسیاری از رایانه های شخصی دهه ۱۹۸۰ ، ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ تبدیل شد.
استفاده از کیبورد عددی در کیبورد مدل ام ۱۰۱ کلیده IBM
جالب است که معمولا کیبورد های عددی در سمت راست کیبورد قرار دارند، اما همیشه همه کامپیوتر ها اینگونه نیستند. Macintosh Portable که در سال ۱۹۸۹ عرضه شد از یک کیبورد با قابلیت شخصی سازی بهره می برد که می توانستید در آن کیبورد عددی را در سمت چپ یا راست کیبورد قرار دهید و با این کار به یک استثنا در یک قاعده کلی تبدیل شده بود.
برخی کامپیوتر ها دارای کیبورد عددی نیستند اما به شما این امکان را می دهند تا آنها را شبیه سازی کنید. به عنوان مثال در خیلی از لپ تاپ ها می توانید با فشردن کلید Num Lock و تبدیل شبکه ای از کلید های حروف به کیبورد عددی از آنها برای وارد کردن سریع اطلاعات استفاده کنید.
شبیه سازی کیبورد عددی در برخی لپ تاپ ها
البته اگر لپ تاپ یا کیبورد شما به صورت پیش فرض دارای این مدل کیبورد نیست، شما می توانید یک کیبورد عددی مجزا تهیه کنید و آن را از طریق درگاه USB به دستگاه خود وصل کنید. این کیبورد های عددی مجزا هم تاریخچه مفصلی برای خود دارند که حداقل به مدل the Atari 800 در سال ۱۹۷۹ بر می گردند.
با وجود تعداد زیادی از افراد که مشغول وارد کردن اطلاعات در برگه های گسترده (Spreadsheets)، برنامه نویسی و یا کارهای دیگر هستند، احتمالا تا زمانی که کیبورد های کامپیوتر ها در کنار ما باشند، کیبورد عددی نیز خواهد ماند. در هر حال ریاضی هیچ وقت از مد نخواهد افتاد.
