حقایقی جالب درباره‌ی اینتل؛ پدر صنعت نیمه‌هادی

اینتل نامی است که آن را  امروزه  همه‌جا  می‌شنویم;  از پردازنده‌های گجت‌های پوشیدنی گرفته تا پردازنده مجتمع‌های سوپرکامپیوترهای چندین هزار دلاری. بله اینتل کمپانی است که اکنون درزمینه‌ی پردازنده‌های مجتمع رومیزی ( و تا حدودی موبایل) هیچ رقیبی ندارد. در ادامه با ترنجی همراه باشید تا حقایقی جالب در مورد این غول صنعت نیمه‌هادی بدانیم.

در سال ۱۹۸۶ پس از میلاد مسیح اینتل توسط فیزیکدان رابرت نویس و شیمی‌دان گوردون مور  راه‌اندازی شد این دو مرد خلاق  و باپشتکار توانستند اینتل  را به‌جایی برسانند که ظرف مدت کمی قوی‌ترین تراشه جهانِ آن زمان را بانام ۸۰۸۸ تولید کنند که در آن زمان غول کامپیوتری جهان IBM  از آن تراشه در کامپیوتر رومیزی‌اش استفاده کرد و این مهم توانست سکوی پرتابی برای اینتل باشد.

اولین نام کمپانی اینتل M N Electronics بود!

اولین نام کمپانی اپل که با الهام از نام بنیان‌گذاران آن نامیده شد M N Electronics بود. سپس نام این کمپانی به  Moore Noyce Electronics تغییر یافت. نام دومی که برای اینتل انتخاب شد به‌حق یک نام تجاری و حتی نام معمولیِ خوبی هم نبود. این مورد به همراه تشابه این اسم به کلمه‌ی more noise  که ابداً معنی خوبی نداشت (صدای بیشتر الکترونیکی! یا چیزی از این قبیل) که بعدازآن با تعویض‌های چندباره در آخر نام اینتل برگزیده شد و اکنون ما این شرکت را بانام Intel می‌شناسیم. نام اکنون این شرکت تا حدودی ترکیبی از مدارهای یکپارچه (INTegrated circuits) و الکترونیک(Electronics) است.

اینتل برای اولین بار در سال ۱۹۷۲ اقدام به تولید ساعت الکترونیکی کرده است.

درزمانی که فنّاوری و مدارات مجتمع در حال ورود به خانه‌ها وزندگی مردم بود تب ساعت‌های الکترونیکی بسیار داغ بود. این محصولات هم در آن زمان برای مردم تازگی داشتند و هم محصولاتی تجملی به‌حساب می‌آمدند. در آن زمان ساعت‌هایی که بدون عقربه کار می‌کردند  به‌نوعی انتهای فنّاوری آن زمان بودند و در آن زمان منجر به فروش ۲۰۰ میلیون واحدی این ساعت‌ها شدند. اینتل که بانام تجاری Microma وارد این دنیا شد توانست به سود سرشاری دست یابد. گوردون مور در مورد ساعت‌های برند Microma که هنوز هم خودش از آن‌ها استفاده می‌کند می‌گوید: هنوز هم ساعتی با برند Microma در دستان خود نگه‌داشته‌ام تا بدانم گسترش حوزه‌های کاری همیشه بد نیست و تنها عامل محدودکننده خود ما هستیم.

۳-در سال ۱۹۹۷ اینتل برای تبلیغات خود عروسک‌هایی بانام Bunny People ساخته است.

اینتل هرچقدر هم بزرگ باشد به همان اندازه به تبلیغات بزرگ‌تری نیاز دارد. البته اینتل اگر تبلیغاتی هم نکند شرکای تجاری آن به‌اندازه‌ی کافی به آن سود می‌رسانند که نیاز نباشد اینتل قطعه‌ای را برای خرده‌فروشی‌ها ارسال کند! بگذریم. Bunny people که برای سوپر بول(|Super Bowl) ساخته‌شده بود عروسکی رنگارنگ بود و کم‌کم به علامتی تجاری برای اینتل بدل شد. استفاده از Bunny Pepole تا جایی پیش رفت که یکی از رکن‌های اصلی تبلیغات سری تراشه‌های پنتیوم اینتل شد.

پروژه‌ی اینتل Inside:

در سال ۱۹۹۱ اینتل یک نام کمپین بانام تجاری Intel inside  به راه انداخت که این برند اکنون روی اغلب محصولاتی که از تراشه‌های اینتل استفاده می‌کنند حک‌شده است و به‌نوعی intel inside امضای اینتل برای شرکای تجاری‌اش است. اینتل با این برند توانست سودهای فراوانی را به‌حساب هایش روانه کند و جزو ۳۰ برند تجاری محبوب و پردرآمد دنیا قرار گیرد.

۴-موزه‌ی دستاوردهای اینتل:

مگر می‌شود شرکتی با نزدیک به ۴۰ سال فعالیت پرثمر در عرصه‌ی فناوری و صنعت نیمه‌رسانا موزه‌ای اختصاصی نداشته باشد؟ موزه اینتل که دربردارنده‌ی اکثر موفقیت‌های اینتل در تمام ادوار است سالانه بیش از هشتاد هزار نفر بازدیدکننده دارد.

۵-اتاق تمیز:

اینتل دریکی از قسمت‌های کارخانه‌ی خود بخش بانام اتاق تمیز یا Clear room ىارد. در این اتاق هوا و تمام وسایل آن حتی از تمیزترین اتاق‌های جراحی دنیا نیز چندین برابر تمیزتر است. بزرگ‌ترین ذرات غبار موجود در این اتاق برابر با نیم میکرون است! برای درک بیشتر بهتر است بدانید که قطر یکی از موهای سر شما در حدود ۱۰۰ میکرون است!

۶-موفقیت اینتل با تراشه‌ها

خیل عظیمی از موفقیت‌ها و دستاوردهای اینتل در بورس و بازار آزاد مرهون تولید مدارات مجتمع(IC) بود. تولید مدارات مجتمع باعث شد تا پردازنده‌ها که در آن زمان اکثراً بانام تراشه یاد می‌شدند به‌طور فزاینده پیشرفت کنند. مدارات مجتمع در وهله‌ی اول باعث  موفقیت اینتل و در وهله دوم باعث پیشرفت روز افزون صنعت نیمه‌هادی و الکترونیکی شد. به‌طوری‌که امروزه تقریباً تمامی وسایل الکترونیکی شما حداقل یکی از این مدارها را در خود دارا هستند.

۷-ماحصل همکاری نویس و مور: قانون مور

قانون مور قانونی است که امروزه بسیار از آن سخن می‌رود. این قانون که توسط گوردون مور وضع شد به‌صورت خلاصه  می‌گوید که  تعداد ترانزیستورهای موجود در یک تراشه هرسال دو برابر می‌شود و در عوض سطح مقطع تراشه کاهش می‌یابد. این قانون مور تا اکنون‌که در آخرین ماه‌های سال ۲۰۱۶ هستیم صادق است و باید ببینیم تا سال و سال‌های بعدی نیز این قانون مور صادق می‌ماند یا خیر.

۸- تعداد ترانزیستورهای تولیدشده توسط اینتل تا سال ۲۰۰۳:

در سال ۲۰۰۳ اینتل اعلام کرد که تا اکنون تعداد ۱۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ ترانزیستور تولید و به فروش رسانده است که این تعداد برابر ۱۰۰ برابر تمام مورچه‌های جهان است! این آمار تا سال ۲۰۰۳ صادق بود از آن زمان تا اکنون در حدود ۱۳ سال می‌گذرد که این سال‌ها سال‌های فوران تکنولوژی در همه صنف‌ها و صنعت‌ها بود، حال فکر کنید اگر اکنون اینتل آماری همچنین منتشر کند!

۹-قیمت یک ترانزیستور چقدر است؟

اینتل در یک مصاحبه خبری اعلام کرد که هزینه‌ی تولید و جای گذاری یک ترانزیستور در یک تراشه تقریباً برابر چاپ یک حرف در روزنامه است.

۱۰-رتبه‌ی دومی اینتل در بازار:

در سال ۲۰۰۹، ۱۴٫۲ درصد از سهام بازار جهانی در تصاحب اینتل بود و در آن زمان سامسونگ که یکی از بزرگان صنعت نیمه‌رسانا بود( و اکنون هم هست) در جایگاه سوم با ۷٫۲ درصد از بازار جهانی بود.

۱۱-رتبه‌ی ۲۳ بازار جهانی:

مورد بالاتر جایگاه اینتل در صنعت نیمه‌رسانا بود. اما اینتل آن‌قدری ارزشمند هست که در تمام بازار جهانی هم حداقل جزو ۳۰ برند اول باشد. در سال ۲۰۰۹ اینتل موفق شد که جایگاه بیست و سومین برند قدرتمند جهان را به دست آورد.

۱۲-اینتل حافظ طبیعت و طالب دانش:

مور و نویس تاکنون میلیون‌ها دلار برای جلوگیری از تخریب‌های  زیست‌محیطی و آموزش کودکان و نیروی کار  زبده و بادانش خرج کردند.

۱۳-اولین موفقیت بزرگ اینتل; ساخت ۴۰۰۴

یکی از بزرگ‌ترین افتخارات و موفقیت‌های اینتل ارائه تراشه ۴۰۰۴ در سال ۱۹۷۱ بود. این تراشه درزمانی که معرفی شد اینتل هنوز نوپا بود و آن‌چنان سرمایه‌دار و بزرگ نبود. تولید این تراشه توانست برای اینتل پلی به‌سوی موفقیت‌های اکنون باشد. این تراشه که تقریباً اولین تراشه ۴ بیتی دنیا بود شامل ۲۳۰۰ ترانزیستور بود.

۱۴-ابداع معماری X86 و تراشه ۸۰۸۸:

تقریباً ده سال پیش اینتل تراشه ۸۰۸۸ را با معماری X86 دسکتاپی  روانه بازار کرد. این تراشه در زمان خود ستودنی بود و توانست با معماری دسکتاپی خود بر روی کامپیوترهای سرهم شده‌ی شرکت بزرگ IBM قرار گیرد و فروش زیادی را برای اینتل رقم بزند. این اولین باری بود که آی بی ام از یک محصولی که در کارخانه‌ی خود تولید نشده در محصولاتش استفاده می‌کند. جالب است بدانید که تراشه ۸۰۸۸ حدوداً صد هزار بار از تراشه Core 2dou ( تراشه‌ای که چندین سال پیش روی لپ‌تاپ‌های رده متوسط به‌کاربرده می‌شد و اکنون نیز جزو موزه اینتل است!) ضعیف‌تر است!

لوگوی اینتل:

در نشان‌واره‌ی قبلی اینتل یک حرف “E”  به صورتی غیرمعمول و برجسته وجود دارد که در نگاه اول هر بیننده‌ای پیش خود می‌گوید ای چه طرز “E” نوشتن است. اما این نشان‌واره چندین و چند سال نشان‌واره‌ی اصلی اینتل بود. بعدازاینکه استیو جابز تصمیم گرفت تا  برای تأمین تراشه‌های مکینتاش‌هایش از اینتل استفاده کند در یک اسلاید شو یک اسلایدی که در آن نام اینتل به‌صورت درست( نه با یک “E” افتاده) نشان داده می‌شد و جابز گفت این درست است! که پس‌ازآن اینتل هم این انتقاد را با آغوش باز پذیرفت و این‌گونه شد که اکنون ما اینتل را با این نشان‌واره می‌شناسیم.

اکنون کامپیوترها به بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی ما بدل شده‌اند، از تلفن همراه گرفته تا تلویزیون‌ها، ساعت‌های هوشمند، وسایل خانه و آشپزی هوشمند همه و همه نوعی از کامپیوترهای هستند که به شکلی در زندگی ما دخیل هستند و اینتل یکی از سازندگان یکی از موارد اصلیِ سازنده این دستگاه‌ها یعنی تراشه‌ها  است. اکنون‌که این شرکت در حدود ۳۰ سال از تولدش می‌گذرد به نظر شما چه آینده‌ای دارد؟ آیا آینده اینتل تولید پردازنده‌هایی با مصرف کم و قدرت پردازنده‌های دسکتاپی است؟ آیا و پردازش ابری و از این قبیل تکنولوژی‌ها برای اینتل و دیگر شرکت‌های این صنف خوب است؟ بخش نظرات با شما.