بنچمارک های گلکسی S24 FE سامسونگ را با Exynos 2400e ببینید

اسپیکرهای بی‌سیم به هزار و یک دلیل حرف ندارند اما واضح‌ترین دلیلش این است کار پخش موسیقی و دیگر موارد صوتی را در خانه راحت می‌کنند بدون این که به پریز برق و از این جور دنگ و فنگ‌ها نیازی باشد.

این در حالی است که بیشتر اسپیکرهای بی‌سیم، چه آنها که با وای فای کار می‌کنند از قبیل مدل‌های سونوس (Sonos) و گوگل کاست (Google Cast) و چه اسپیکرهایی که به بلوتوث متصل می‌شوند، به خوبی اسپیکرهای های فای طراحی نشده‌اند و مثل آنها کار نمی‌دهند. اسپیکر جدید و مدرن اسپیکری است که به دکوراسیون خانه جلوه و نمایی بدهد نه فقط این که بخشی از دکوراسیون باشد.

اسپیکر کومو اودیو (Como Audio) با بلندگوهای از نوع سولو (Solo) و دوئتو (Duetto) به نظر می‌آید آمده است تا همه چیز را دگرگون کند. بلندگوهای بی‌سیم سولو و  دوئتو با برخورداری از بلوتوث، رادیوی اینترنتی، رادیو اف ام و اتصال به نرم‌افزار اسپاتیفای (Spotify) کاملا مدرن به شمار می‌آیند. ولی شکل و شمایل و زیبایی آنها شبیه به بلندگوهای کلاسیک است چون درون یک قابل چوبی جا گرفته‌اند، نمای جلوی آنها مشبک فلزی و دکمه‌هایش از نوع فیزیکی است.

آدم قتی به پیشینه شرکت سازنده این اسپیکر نگاه می‌کند دیگر جایی برای تعجب و شگفتی برایش باقی نمی‌ماند. تام دیوستو (Tom DeVesto) پیش از عرضه کومو اودیو بنیانگذار تیولی (Tivoli) بود که نامش با رادیوهای طراحی شده برای استفاده در منازل به شکل زیبایی گره خورده بود. کومو اودیو از اساس جزو محصولات مدل Tivoli است که اکنون خود را به قرن ۲۱ کشانده است. اگرچه شکل و قیافه‌ای کلاسیک و قدیمی دارد اما از ویژگی‌هایی مدرن و امروزی برخوردار است.

سولو و  دوئتو، هر چند از نظر ظاهری شبیه به هم هستند ولی اندازه و تعداد درایور آنها فرق می‌کند؛ با این همه به هیچ وجه جزو محصولات ارزان قیمت محسوب نمی‌شوند. قیمت این اسپیکرها با ۲۹۹ دلار آغاز شد و به ۴۹۹ دلار رسید که در مقایسه با اسپکیرهای سونوس و دیگر اسپیکرهای بلوتوثی که بیشتر مردم ترجیح می‌دهند آنها را خریداری کنند به مراتب گران‌تر هستند. با پرداخت چنین پولی آدم صاحب اسپیکری چند درایوری (سولو دو درایور و دوئتو چهار درایور) با جعبه چوبی در انواع گوناگون، رنگی ثابت، کنترل از راه دور اینفرارد و دکمه‌ها و سوئیچ‌های فیزیکی می‌شود. فن‌آوری‌های بی‌سیم از قبیل وای فای و ان اف سی کار اتصال و جفت‌سازی با دستگاه صوتی را خیلی راحت کرده‌اند. نویسنده مطلب این فرصت را داشته تا چند هفته‌ای با یکی از مدل‌های اسپیکر سولو کار کند و از آن جا که واقعا گران قیمت است به هیچ وجه تحت تاثیر بهای بیش از اندازه‌اش نشده است.

گذشته از شکل ظاهری، آن چه سولو را از سونوس متمایز می‌سازد توانایی‌اش در کار کردن بدون تلفن است. چنان چه کاربر بخواهد تا به ایستگاه رادیویی اینترنتی یا اف ام متصل شود باید از دکمه‌های دستی برای پیدا کردن ایستگاه مورد نظر خود استفاده کند. همچنین می‌تواند با بهره‌گیری از جک ورودی ۳٫۵mm و درگاه یو اس بی، که با دستگاه‌هایی مانند دات (Dot) یا کروم‌کاست (Chromecast) سازگار است، به اسپیکر آمازون اکو دات (AmazonEcho Dot) وصل شود و مواردی را برای کنترل صدا به سیستم خود اضافه کند.

قابلیت سولو در اتصال به نرم‌‌افزار اسپاتیفای نیازمند داشتن موبایلی است که این نرم‌افزار بر روی آن نصب شده باشد. صفحه نمایش قرار گرفته در جلوی اسپیکر اطلاعاتی از قبیل نام هنرمند، اسم قطعه موسیقی و ژانر هنری آلبوم را به نمایش می‌گذارد. این صفحه نمایش زیاد چنگی به دل نمی‌زد چون رنگ‌های آن بی‌روح است و صفحه نمایش گوشی همراه شما هر چه قدر هم که قدیمی باشد یک سر و گردن از آن بالاتر است اما هر چه که باشد کار راه انداز است.

خروجی صدای سولو به اندازه کافی بلند هست تا تمامی فضای یک اتاق بزرگ را پر از صدای موسیقی کند ولی آن قدر قدرت ندارد که شیشه‌های پنجره خانه را پایین بیاورد. اگر دل‌تان صدای بلندتر می‌خواد بروید سراغ مدل دوئتو؛ اگرچه این مدل هم دارای صدای بمی است که فقط زیر پای خودش را می‌لرزاند. در کل چیز خوبی است زیرا این اسپیکر از آن دست اسپیکرهایی است که وقتی در اتاق نشسته باشید و صدایش به گوش‌تان برسد شما را راضی می‌کند و باعث نارضایتی همسایه نمی‌شود که پیش خودش فکر کند دوباره شما جشن مهمان و موسیقی دارید.

با استفاده از نرم‌افزار کومو (Como) که برای تلفن هوشمند موجود است می‌توانید سولو و دوئتو را با هم جفت کنید تا به شکل چند فضایی برایتان موسیقی پخش کنند. اما نویسنده مطلب نتوانست چنین قابلیتی را راه‌اندازی کند.

اسکپیر کومو اودیو به کار هر کسی نمی‌آید و شاید حتی آن قدر ارزش نداشته باشد که اسمش را اسپیکر بی‌سیم بگذارید. ولی اگر به دنبال چیزی هستید که صدای خوبی داشته باشد، سولو و دوئتو همان گم گشته شما است.

[button type=”default” color=”” target=”” link=”http://www.theverge.com/circuitbreaker/2016/10/25/13407780/como-audio-solo-wireless-speaker-review”]theverge[/button]

توئیتر این اواخر حال و روز باشکوهی نداشته اشت چون از سیل متقاضیانی که تمایل به خرید این شبکه اجتماعی رو به رشد داشتند دیگر خبری نیست.

این شرکت وقتی به گزارش مالی‌اش نگاه انداخته به این صرافت افتاده که از نو خودش را جمع و جور کند با این امید که در سال ۲۰۱۷ به سوددهی برسد. چاره کار از قرار این است که عذر ۹ درصد از نیروی کار یعنی چیزی نزدیک به ۳۵۰ نفر خواسته شود.

چنین کاری را جک دورسی، مدیر عامل توئیتر، در سال ۲۰۱۵ انجام داد و برای کاهش خرج و برج شرکت‌اش ۳۳۶ نفر را خانه‌نشین کرد. زمامدار توئیتر معتقد است با حذف تعدادی از شاغلان چیزی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون دلار به سودش تمام می‌شود.

البته قرار نیست همیشه اوضاع بد و ناگوار باشد زیا توئیتر فکرهای دیگری هم برای پول درآوردن در سر دارد. برای مثال، حجم تبلیغات و صدور مجوزهای اطلاعاتی را افزایش داده است تا جایی که تعداد کاربرانی که خواهان درج آگهی تبلیغاتی در توئیتر هستند تا ۹۱ درصد افزایش یافته‌اند.

همین راهکار باعث شده تا میزان فعالیت کاربران به حالت تقریبا یکپارچه و یکنواخت در طول ماه برسد چراکه بد نیست بدانید این اواخر خیلی‌ها توئیتر زده شده بودند تا جایی که وقتی نام این شبکه اجتماعی را می‌شنیدند دل‌شان آشوب می‌شد.

توئیتر به میزان ۶۱۶ میلیون دلار افزایش درآمد داشت و این رقم در مقایسه با فصل مشابه سال گذشته جهش را نشان می‌داد. متاسفانه اما این شرکت اکنون ۱۰۳ میلیون دلار کسری بودجه پیدا کرده است و آنتونی نوتو، مدیر مالی توئیتر، (و نیز به استناد گزارش بلومبرگ) می‌گوید که توئیتر در ورطه بی‌انضباطی مالی در افتاده است.

امید می‌رود که کاهش تعداد نیروها، ساده‌سازی کار، صرفه‌جویی در هزینه‌ها و به دست گرفتن ابتکار عمل جملگی بتوانند توئیتر را دوباره به مرحله سوددهی برسانند. درست است که نوتو نگفته منظورش از ابتکار عمل چیست؛ اما قصه دارد جالب می‌شود. ما هم به تماشا می‌نشینیم تا ببینیم که توئیتر برای حفظ پولش دست به چه ابتکار عملی می‌زند.

[button type=”default” color=”” target=”” link=”https://www.engadget.com/2016/10/27/twitter-will-fire-around-350-employees-in-hunt-for-profits/”]engadget[/button]