درحالیکه صنعت فیلمسازی مانند دیگر صنایع اقتصادی پولساز درحال دست و پنجه نرم کردن با بحران کروناست، هالیوود بیش از هر چیز به ابرقهرمانان دنیای مارول (Marvel) و دیسی (DC) چشم امید دوخته تا بلکه به کمک آنها بتواند این بحران را پشت سر بگذارد. فارغ از بررسی موفقیت قسمت جدید زن شگفتانگیز در گیشه میخواهیم مرور کوتاهی داشته باشیم به این فیلم میانرده و ببینیم چرا نتوانست به اندازه قسمت قبلی توجه منتقدین و تماشاگران را به خود جلب کند.
زن شگفتانگیز (Wonder Woman 1984) از آن دسته ابرقهرمانهایی است که مانند سوپرمن (Superman) یا ثور (Thor) از کودکی قدرتی ماورایی همراه خود دارد. بنابراین نباید انتظار فضایی واقعگرایانه، تاریک و جدی مانند سری فیلمهای بتمن را از این فیلم داشته باشید. بههرحال اگر قرار باشد او با کمند راستی (Lasso of Truth) خود چند نفر را یکمرتبه از پا درآورد یا همچون سوپرمن بدون دراختیار داشتن وسیلهای مانند بتوینگ (Batwing) بتمن به پرواز درآید، شما هم باید تلاش کنید تا هنگام تماشای فیلم فکرتان را همراه او کمی به پرواز درآورید! اما مسئله اینجاست که او دیگر در سرزمین مادری خود نیست تا داشتن چنین قدرتهایی چیز پیشپاافتادهای به حساب بیاید. بلکه اکنون زن شگفتانگیز در آمریکا آن هم در سال ۱۹۸۴ به نوعی گیر افتاده است.
داستان در سال ۱۹۸۴ اتفاق میافتد و دیدن لباسهای مد روز آن زمان همراه با عینک آفتابی، واکمن و هدفونهای قدیمی، بهتنهایی برایتان جذاب خواهد بود. پتی جنکینز (Patty Jenkins) کارگردان فیلم که درسال ۲۰۰۳ فیلم موفق هیولا (Monster) را باحضور شارلیز ترون (Charlize Theron) کارگردانی کرده بود، دهه ۹۰ را ازاین جهت برای زمان وقوع داستان فیلم درنظر گرفت که این دوره را بعنوان “بلندای تمدن جامعه غربی میدید، و همین موضوع اجازه کشف این را میداد که زن شگفتانگیز چگونه با افراد شروری که در این دوره ظهور کردهاند مواجه خواهد شد”.
گرچه شما با فیلمی طولانی روبرو هستید، اما صحنههای اکشن نسبتاً جذاب، بازیهای درخور توجه بازیگران ازجمله گال گدوت (Gal Gadot)، پدرو پاسکال (Pedro Pascla) و کریستن ویگ (Kristen Wiig) درکنار موسیقی هیجانی هانس زیمر (Hans Zimmer) که مثل همیشه عالی است نمیگذارد تا شما درمدت دو ساعت و نیم فیلم آنچنان خسته شوید.
پس از آنکه نقش چیتا (Cheetah) به اما استون (Emma Stone) پیشنهاد شد و او قبول نکرد، نوبت به گزینه اصلی پتی جنکینز یعنی کریستن ویگ رسید و او نیز بازی قابل قبولی را در این فیلم به نمایش گذاشت. خوشبختانه هرچند که هانس زیمر عنوان کرده بود پس از فیلم بتمن دربرابر سوپرمن دیگر برای فیلمهای ابرقهرمانی موسیقی نخواهد ساخت، اما درحد حرف باقی ماند و او یک موسیقی شنیدنی دیگر برای این فیلم آماده کرد. اگرکه موسیقی زن شگفتانگیز از شاهکارهای او نباشد، حتی شنیدن کارهای میانرده از هانس زیمر هم شیرین و لذتبخش خواهد بود.
شاید جذابترین قسمت فیلم صحنههای آغازین آن باشد. کانی نلسن (Connie Nielssen) بااینکه چندین سال است از آغاز فعالیتش در بازیگری میگذرد و دیدن او در این فیلم به ما هم یادآوری میکند که زمان چقدر زود میگذرد، بااینکه دراین فیلم نقش کوتاهی برعهده دارد، اما با حضور کاریزماتیکش در آغاز فیلم ما را به یاد حضور بهیاد ماندنیش در حماسه تکرارنشدنی گلادیاتور (Gladiator) میاندازد. اما با گذشت این چند دقیقه آغازین کمکم این تصویر محو میشود و متوجه میشویم که این فیلم با آنچه انتظارش را داشتیم فاصله زیادی دارد و نمیتواند ادامه درخوری برای قسمت اول آن باشد.
از اینها که بگذریم، برای کسانی که دنبالکننده فیلمهای ابرقهرمانی هستند، داستان این فیلم چیزی میانمایه به حساب میآید. بیش از هرچیز نقشهای منفی و قدرت خاص آنها توی ذوق میزند. انتظار میرفت درمقابل زن شگفتانگیز که میتواند بدون هیچ موتور پیشرانی پرواز کند فرد خاصتری با قدرت خارقالعادهتری ظاهر میشد. اگر گال گدوت را کنار بگذاریم، در نقش پدرو پاسکال، کریستن ویگ و کریس پاین (Chris Pine) نقاط خالی زیادی هست که توی ذوق میزند. البته این انتظار بالا پس از تماشای تمام فیلمهای ابرقهرمانی بوجود میآید و مطمئناً برای دیگران این فیلم کاملاً مفرح و جذاب خواهد بود.
زن شگفتانگیز (Wonder Woman 1984) مطمئناً تفاوتهایی هم با قسمت قبلیش دارد. مثلاً دستمزد گال گدوت که طبق گزارش ورایتی (Variety) نسبت به ۳۰۰ هزار دلار در سال ۲۰۱۷ در قسمت قبل ۳۳ برابر شده و به ۱۰ میلیون دلار رسیده است!! اما چه چیز دیگری پیشرفت کرده است؟! احتمالاً فقط مدت زمان فیلم! شاید یک دلیل مهم ضعف این فیلم نسبت به قسمت قبلی کنار رفتن زک اسنایدر (Zack Snyder) کارگردان سوپرمن (Man of Steel) و لیگ عدالت (Justice League) از تیم نویسندگی و داستانپردازی فیلم و حضور صرف بعنوان تهیهکننده باشد. قسمت سوم زن شگفتانگیز برای آنکه دوباره به اوج بازگردد مطمئناً به تزریق نیرو برای داشتن یک داستان با ایدهپردازی قوی نیاز خواهد داشت.
ازطرف دیگر انتظار میرود که قهرمانان دیسی گردهمایی پرشورتری از لیگ عدالت کنار همدیگر داشته باشند، چیزی در حد مجموعه انتقامجویان (Avengers) مارول. زن شگفتانگیز از این جهت هم بدبیاری آورد که نتوانست درکنار زنان ابرقهرمان مارول خودنمایی کند. اما کسی چه میداند، شاید روزی برسد که حتی دو دنیای مارول و دیسی هم در یکدیگر ادغام شوند و یک جنگ آخرالزمانی تمامعیار با حضور تمامی آنها به وقوع بپیوندد!
فیلم دیگری که درسال ۲۰۱۱ درباره زن شگفتانگیز باز هم با هنرپیشگی پدرو پاسکال درقالب یک فیلم تلویزیونی ساخته شده بود نیز چندان موفق از آب درنیامد. بنظر میرسد تاکنون زن شگفتانگیز (۲۰۱۷)، بالاتر از دیگر فیلمها از جمله فیلمی که امسال دیدیم و نیز انیمیشنهای ساختهشده و سریال قدیمی زن شگفتانگیز (۱۹۷۵)، بهترین قسمت از این کمیک استریپ دنیای دیسی به حساب میآید.
پتی جنکینز، یکی از زنان کارگردان موفق هالیوودی که سابقه ساخت فیلمهای موفق با محوریت زنان مانند هیولا و قسمت اول زن شگفتانگیز را در کارنامه خود دارد، نتوانست قسمت دوم این فیلم ابرقهرمانی را در حد انتظار ادامه دهد. باید منتظر باشیم و ببینیم آیا او میتواند سهگانه خود را درنهایت با موفقیت به پایان برساند. علاوه بر قسمت سوم زن شگفتانگیز که با کارگردانی او معرفی شده است، منتظر هستیم تا قسمت جدید جنگ ستارگان و نیز فیلم کلئوپاترا (Cleopatra) با هنرپیشگی مجدد گال گدوت را در سال ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ به کارگردان پتی جنکینز تماشا کنیم.
Gal gadot 😉
نسبت به نسخه اول فوق العاده فیلم ضعیف تری بود .
این فیلم بیشتر شبیه فیلم های هندیه! فوق تخیلی و مضحک 😐