در بین فسیل‌ها، آن‌هایی که از تریلوبیت‌ها یا سه‌لپی‌ها به‌جا مانده‌اند، بسیار زیبا هستند و شکل قطعه‌قطعه‌شده‌ی آن‌ها، به اندازه‌ی کافی متمایز است. این فسیل‌ها، به‌دلیل این‌که با گذشت بازه‌ی زمانی طولانی، بقایای زیادی در کل فسیل وجود دارند، شگفت‌انگیز نیز هستند.
دانشمندان در دانشگاه Brigitte Schoenemann کلن و دانشگاه Euan Clarkson ادینبرا، با کمک آثاری باقی‌مانده از چشمان یک نمونه تریلوبیت، به اطلاعات زیادی درمورد این‌که چگونه چشمان این موجود ایجاد شده و به‌طور کلی این‌که چگونه تکامل یافته‌اند، دست یافته‌اند. آن‌ها نتیجه گرفته‌اند که این نوع از تریلوبیت خاص، احتمالا نیمه شفاف بوده‌اند.
فسیل استفاده‌شده در تحقیق، مربوط به سنگ‌های رسوبی ۴۲۹ میلیون ساله در کشور جمهوری چک است. این فسیل، بقای یک تریلوبیت سانتی‌متری با نام Aulacopleura koninckii است که به دو قسمت تقسیم شده‌است. شکل ساختاری در یکی از دو چشم‌ها، با دهانه‌ای بین دو قسمت، به‌خوبی نمایان است.
مثل دیگر بندپایان اولیه، تریلوبیت‌ها چشمانی مرکب داشته‌اند. هر واحد بینایی چشم مرکب، ریزچشمک (اوماتیدی یا اوماتیدیوم) نامیده می‌شود. بالای هر یک از آن‌ها، یک عدسی با سلول‌های مخروطی در زیر آن که کمک میکنند تا نور واردشونده را متمرکز کند، وجود دارد. سپس آن نور، از میان یک رابدوم ساقه‌شکل پایین‌برده می‌شود تا به سلول‌های گیرنده برسد تا سیگنال‌هایی را به مغز بفرستند. محققان توانستند هر کدوم از این اجزا را تشخیص دهند.
بعضی از جزئیات این ساختار برای تریلوبیت‌ها، مورد بحث قرار گرفته‌است؛ به‌دلیل این‌که یک فسیل، اساسا نمی‌تواند آن‌ها را حفظ کند. در این‌جا، ساختار عدسی‌ها و جفت مخروطی، کمی نامعلوم است و این سوال مطرح است که آیا تریلوبیت‌ها، عدسی‌های مفیدی را با استفاده از کانی کلسیت، مانند بعضی از موجودات زنده‌ای که امروزه انجام می‌دهند، شکل داده‌اند یا خیر. این محققان، چند سال پیش یک تریلوبیت قدیمی‌تر (بالای ۵۰۰ میلیون سال) را پیدا کردند و متوجه وجود یک عدسی کوچک و غیر کلسیتی در آن شدند.
این چشم تریلوبیت، متفاوت به‌نظر می‌رسد. در حالی که عدسی، بسیار ضخیم‌تر است، مخروطی، شکل کوچک‌تری دارد. حتی یک عدسی ضخیم‌تر ساخته‌شده از کیتین، به‌اندازه کافی برای متمرکز کردن نور در زیر آب، انکساری نیست، اما وجود کلسیت در داخل آن، می‌تواند آن را جبران کند.
مشاهده‌ی جالب دیگری، مربوط به چیزی است که کل این ساختار را احاطه می‌کند. در این نوع از چشم مرکب، هر ریزچشمک باید در چیزی که نور را به‌منظور ایزوله کردن آن از دیگر ریزچشمک‌ها، برای متمایز نگه‌داشتن هر واحد مسدود می‌کند، محصورشده باشد.
در این نمونه‌ی فسیل، دیواره‌های ساختمانی دیده می‌شوند که وظیفه‌ی انجام آن کار را دارند، اما محققان، نشانه‌هایی از رنگدانه‌های تاریک (به‌طرز باورنکردنی‌ای، این رنگدانه‌ها به‌اندازه کافی پایدار هستند تا محافظت‌شده باشند) را در آن دیواره‌ها دیده‌اند. موجودات نیمه‌شفاف کنونی مانند میگو نیز دارای رنگدانه‌هایی در آن دیواره‌ها هستند، چرا که دیواره‌ها به‌خودی‌خود نمی‌توانند نور را مسدود کنند. به‌همین دلیل، محققان به این اشاره میکنند که این نوع از تریلوبیت‌ها، احتمالا نیمه‌شفاف بوده‌اند.
در کل، هر چیزی درمورد این چشم مرکب، «در مقایسه با آن زنبورهای زنده، آسیابک‌ها و سخت‌پوستانِ فعال در روز»، پیشرفته به‌نظر می‌رسد که نشان می‌دهد چگونه مدت‌ها قبل، این سیستم تکامل یافته است. با وجود چیزهایی مثل قسمت‌هایی از عدسی‌ها و ریزچشمک در این فسیل، محققان می‌تواند از آنالوژی‌ها برای موجودات زنده استفاده کنند تا زیستگاه تریلوبیت‌ها را حدس بزنند. این موجودات احتمالا در آب‌های روشن و کم‌عمق زندگی می‌کرده‌اند و در طول روز فعال بودند. در نتیجه اگر می‌توانستید به ۴۲۹ میلیون سال قبل سفر کنید، احتمالا آنجا، جایی بود که برای یک koninckii که مثل یک میگوی شیشه‌مانند و پهن در حال جست‌وخیر است، گشتن را شروع می‌کردید.
نظر شما در این مورد چیست؟
تریلوبیت چیه
نوعی آبزیان خیلی قدیمی هستن که نسلشون به کل منقرض شد، به سه لپه ای ها هم معروفن
فکر کردم از همین موریانه یا مورچه های خودمونه😂
ساخت کدوم برنده؟
😶
خدا
خدایی گرفتیمون؟ =))
ای جان من عاشق سنگواره شناسی و دیرینه شناسی ام 💕👌
همیشه ازین جور مطالب بزارید .
جنتی حتی اون موقع هم بوده =))