اگر تا به حال به مچ دست خود نگاه کرده و از خود پرسیده‌اید که ساعت هوشمندتان چقدر دیگر روشن می‌ماند، قطعاً تنها نیستید. با وجود تمام جهش‌های عظیمی که در دهه گذشته از بهترین ساعت‌های هوشمند دیده‌ایم، از طراحی‌های شیک گرفته تا گزارش‌های نوآورانه سلامت، عمر باتری تنها چیزی است که به سادگی عقب مانده است. چه طرفدار اپل باشید، چه سامسونگ یا هر برند دیگری، رویای یک ساعت هوشمند پرچمدار که بیش از یک یا دو روز دوام بیاورد، تقریباً دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد. اما اوضاع ممکن است به زودی تغییر کند.
ساعت‌های هوشمند Galaxy Watch 8 و Watch 8 Classic
هیچ نمونه‌ای بهتر از اپل واچ برای نشان دادن رکود پیشرفت در عمر باتری گجت‌های پوشیدنی وجود ندارد. هنگامی که اولین اپل واچ در سال ۲۰۱۵ به بازار آمد، اپل وعده عمر باتری تا ۱۸ ساعت را داد. با گذشت ۱۰ سال تمام تا سال ۲۰۲۵، جدیدترین اپل واچ سری ۱۰ اپل، همان وعده عمر باتری ۱۸ ساعته را ارائه می‌دهد. البته، این شرکت با اپل واچ اولترا عمر باتری بیشتری ارائه می‌دهد، اما در نتیجه بسیار حجیم‌تر و گران‌تر است.
اوضاع در دنیای اندروید نیز چندان بهتر نیست. گلکسی واچ ۸، جدیدترین گجت پوشیدنی سامسونگ، ۳۰ ساعت عمر باتری با نمایشگر همیشه روشن و ۴۰ ساعت با خاموش بودن این ویژگی ارائه می‌دهد. اولین پوشیدنی سامسونگ – یعنی سامسونگ Gear S که در سال ۲۰۱۴ عرضه شد – حتی عمر باتری بهتری با ۴۸ ساعت داشت.
با این حال، استثناهایی در دنیای ساعت‌های هوشمند وجود دارند که موفق به ارائه عمر باتری چند روزه شده‌اند، حتی در حالی که از سیستم‌عامل پرمصرف Wear OS استفاده می‌کنند.
نسخه ۴۳ میلی متری وان پلاس واچ ۳
وان پلاس واچ ۳ را در نظر بگیرید. واچ ۲ در حال حاضر با چهار روز دوام در حالت Wear OS و ۱۲ روز در حالت بهینه‌تر، یکی از بهترین‌ها بود، اما واچ ۳ با پنج روز و ۱۶ روز به ترتیب، از آن نیز فراتر می‌رود. این دستاورد اساساً به طراحی داخلی آن بازمی‌گردد. اکثر پوشیدنی‌ها، از جمله سری گلکسی واچ، هم سیستم‌عامل و هم سنسورها را روی CPU پرچمدار اجرا می‌کنند.
وان پلاس واچ ۳ این دستاورد را با یک طراحی معماری دوگانه شامل یک CPU و یک MPU ارائه می‌دهد. ایده این است که سنسورهای ردیابی تناسب اندام و سلامت توسط MPU کم‌مصرف‌تر مدیریت شوند، در حالی که CPU تنها بر روی اجرای خود سیستم‌عامل تمرکز دارد.
جدا از اتخاذ تاکتیک‌های مشابه استراتژی معماری دوگانه وان‌پلاس، سازندگان پوشیدنی می‌توانند با گنجاندن سلول‌های بزرگتر، مشکل عمر باتری را حل کنند. البته، این کار در دستگاه‌های کوچکی مانند ساعت‌های هوشمند آسان نیست، اما اینجاست که فناوری جدید باتری سیلیکون-کربن وارد بازی می‌شود.
این باتری‌ها می‌توانند ظرفیت‌های بالاتری را در فرم فاکتورهای کوچکتر جای دهند. این اساساً به این معنی است که حتی بدون افزایش اندازه فیزیکی باتری، می‌توان شاهد بهبود بزرگی در عمر کلی باتری بود. این یک تحول است که ما در حال حاضر در صنعت گوشی‌های هوشمند شاهد آن هستیم و به نظر می‌رسد یک ارتقاء عالی برای باتری‌های پوشیدنی باشد.
البته، یک جایگزین دیگر برای حل مشکل عمر باتری ساعت‌های هوشمند وجود دارد – و آن چیزی است که ما قبلاً از بسیاری از پوشیدنی‌ها دیده‌ایم. بله، من در مورد سیستم‌عامل‌های اختصاصی و سبک‌شده مانند آنهایی که در پوشیدنی‌هایی مانند گارمین Enduro 3 و هواوی Watch GT 5 Pro یافت می‌شوند، صحبت می‌کنم – پوشیدنی‌هایی که به جای روزها، هفته‌ها عمر باتری با یک بار شارژ دارند.
به نظر می‌رسد مشکل پوشیدنی‌های پریمیوم که watchOS اپل و Wear OS گوگل را اجرا می‌کنند این است که از نظر قدرت پردازش بسیار پرمصرف هستند. اگر سیستم‌عامل را برای تمرکز بیشتر بر ردیابی تناسب اندام با ویژگی‌های هوشمند پایه‌ای‌تر، سبک کنید، می‌توانید عمر بسیار بیشتری از ساعت هوشمند خود بگیرید. سوال این است که آیا در آن صورت، آنها به “ردیاب‌های تناسب اندام با ظاهر ساعت” تبدیل نمی‌شوند؟
نظر شما درباره مشکل عمر باتری ساعت‌های هوشمند پرچمدار چیست؟ من شخصا اسمارت‌بندهای با نمایشگر بزرگ که عموما عمر باتری بیش از یک هفته‌ای را ارائه می‌کنند بیشتر می‌پسندم.
