اپل تا حد زیادی با شروع رونق گوشی های هوشمند در سال ۲۰۰۷ و عرضه آیفون شناخته می‌شود. اما آیفون اولین گوشی هوشمند دنیا نبود. حتی کمپانی های بزرگ آن زمان، مانند بلک بری و نوکیا نیز اولین گوشی هوشمند را معرفی نکردند.
قبل از آنکه نگاهی به اولین تلفن هوشمند دنیا بیندازیم، اجازه دهید کمی عقب‌تر رفته و به اولین گوشی جهان بپردازیم. اولین تلفن همراه در سال ۱۹۷۳ توسط جان اف میچل و مارتین کوپر از کمپانی موتورولا، به نمایش گذاشته شد. اما ثمره این کار، تا سال ۱۹۸۳ راهی بازار نشد.
اولین گوشی دنیا Motorola DynaTAC 8000X (مخفف «Dynamic Adaptive Total Area Coverage») نام داشت. با توجه به ظاهر بسیار بزرگ آن، ممکن است امروزه با یک تلفن ثابت اشتباه گرفته شود؛ اما در واقع موتورولا DynaTAC 8000X، یک تلفن همراه بود. این گوشی می‌توانست پس از ۱۰ ساعت شارژ، تنها ۳۰ دقیقه امکان مکالمه را در اختیار کاربران قرار دهد! DynaTAC به یک صفحه نمایش LED مجهز بود و می توانست تا ۳۰ شماره تلفن را برای شماره گیری سریع ذخیره کند.
اولین تلفن همراه دنیا (Motorola DynaTAC 8000X)
این فناوری ارائه شده از سوی موتورولا به هیچ وجه ارزان نبود. قیمت Motorola DynaTAC 8000X در سال ۱۹۸۴ میلادی ۳,۹۹۵ دلار (معادل ۱۲,۰۰۰ دلار امروزی) بود. پس از آن، تلفن های همراه بسیار قابل حمل‌تر شده و با رونمایی StarTAC در سال ۱۹۹۶ به اوج خود رسیدند، اما هرگز هوشمند نبودند.
اولین گوشی هوشمند در سال ۱۹۹۲ توسط IBM اختراع شد و نام آن Simon Personal Communicator بود. اصطلاح «گوشی هوشمند» در آن سال وجود نداشت و این دستگاه نیز تا دو سال پس از معرفی برای خرید در دسترس نبود. اما با تمام این اوصاف، IBM Simon بسیاری از ویژگی ها، که ما از یک تلفن هوشمند انتظار داریم را داشت.
اولین گوشی هوشمند دنیا (IBM Simon)
این گوشی هوشمند IBM دارای یک صفحه نمایش لمسی ۴.۵ در ۱.۴ اینچی LCD بود که به قلم نیاز داشت. سیمون می‌توانست تماس های تلفنی برقرار کند، ایمیل و فکس ها را ارسال و دریافت کند، و همچنین تعداد انگشت شماری برنامه داشت.
اپلیکیشن های نصب شده بر روی اولین گوشی هوشمند دنیا شامل دفترچه آدرس، ماشین حساب، تقویم، ساعت جهانی و دفترچه یادداشت بود. یکی از معایب این دستگاه، عمر باتری کم آن بود. این محصول پس از شارژ، تنها ۱ ساعت شارژدهی داشت. IBM Simon به یک CPU با فرکانس ۱۶ مگاهرتز مجهز بود و ۱ مگابایت حافظه رم مجهز شده بود. ضخامت این دستگاه ۱.۵ اینچ و وزن آن بیش از ۱ پوند (۴۵۰ گرم) بود.
IBM Simon
در آن زمان، Simon در دسته PDA (دستیار دیجیتال شخصی) قرار گرفت. همان‌طور که منبع این گزارش اشاره می‌کند، گوشی‌های هوشمند از دهه ۹۰ میلادی مسیر طولانی را طی کرده‌اند.
اما یک فناوری جدید همیشه باید از جایی شروع شود. به عنوان مثال، مردم ۱۰ یا ۲۰ سال آینده ممکن است به تلفن های هوشمند تاشو امروزی به عنوان دستگاه هایی بسیار ابتدایی نگاه کنند. اما تمام این پیشرفت ها به لطف Motorola DynaTAC، IBM Simon و دستگاه های بی شمار دیگری خواهد بود که دنیا را تغییر دادند.
به نظر شما چه تکنولوژی هایی در گوشی های هوشمند ۲۰ سال آینده به کار گرفته خواهد شد؟ آیا ۲۰ سال دیگر تلفن هوشمندی وجود داشته یا فناوری های دیگری جایگزین آن می‌شوند؟
