این روزها نصب دوربین های نظارتی با قابلیت تشخیص چهره در شهرها برای کمک به گرفتن مجرمان کاملا معمول است. مثلا پکن و مسکو از آنها به طور گسترده استفاده می کنند. با این حال، شهری در شمال هند رویکرد دیگری را در پیش گرفته است: این شهر می خواهد با تشخیص چهره زنان، ناراحتی صورت آن ها را تشخیص دهد، بنابراین می تواند در صورت حمله یا تهدید، به آنها کمک کند. اما این چه مشکلی می تواند ایجاد کند؟
پلیس در Lucknow، پایتخت ایالت اوتار پرادش (UP) قصد دارد یک سیستم دوربین مبتنی بر هوش مصنوعی را در 200 نقطه جرم و جنایت نصب کند که در صورت تشخیص پریشانی در صورت زنان، اتاق کنترل نیروی پلیس را هشدار می دهد.
پیش فرض این راه حل نه تنها عمیقا مشکل ساز است، بلکه نگرانی ها و دلایل زیادی نیز وجود دارد که اساساً این بدترین ایده مبارزه با جرم است. بیایید وارد آن شویم.
با 162 مورد در هر روز در سال ۲۰۱۸ برای جرایم علیه زنان، این ایالت سابقه نرخ بالای جرم و جنایت را دارد، و این اطلاعات به طور رسمی ثبت شده است. گزارشی از سال گذشته توسط National Crime Records Bureau یا (NCRB) منتشر شده حاکی از آن است که بیش از 3000 پرونده تجاوز جنسی در سال 2019 در UP تشکیل شده است. بنابراین، تعجب آور نیست که پلیس ها بخواهند از یک سیستم برای کاهش این تعداد استفاده کنند.
تشخیص چهره زنان
با این حال، سیستم های تشخیص چهره در واقع بهترین راه برای جلوگیری از جرم نبوده است. سال گذشته در ایالات متحده، یک مرد سیاه پوست پس از شناسایی نادرست توسط سیستم تشخیص چهره، به جرم سرقت در مغازه دستگیر شد. در سال 2019 پلیس دهلی، که به پایتخت هند خدمت می کند، گفت که میزان موفقیت سیستم زیر 1٪ است و حتی این سیستم گاهی اوقات جنسیت را نیز اشتباه شناسایی می کند.
به جز این موارد، اینجا مسئله تشخیص احساسات وجود دارد. داده ها حاکی از آن است که سیستم های هوش مصنوعی در زمینه شناسایی احساسات حالت چهره، سوابق بسیار متناقضی دارند. به علاوه، بیشتر الگوریتم ها بر روی محدوده ای از احساسات متمرکز هستند. سال گذشته، محققان دانشگاه کمبریج و دانشگاه فنی خاورمیانه دریافتند که سیستم های هوش مصنوعی که احساسات را تشخیص می دهند، ممکن است به دلیل داده های آموزشی، تعصب نسبت به اقلیت ها را به ارث برده باشند.
حتی اگر سیستمی با موفقیت حالت چهره فرد را تشخیص دهد، ممکن است احساسات ناشی از آن را به طرز وحشتناکی اشتباه کند. رعنا الکالیوبی، بنیانگذار و مدیرعامل Affectiva (یک شرکت هوش مصنوعی که روی احساسات و شناخت انسان کار می کند) در گفتگویی با MIT گفت که:
“هیچ گونه نقشه برداری یک به یک بین بیان صورت و احساسات وجود ندارد.”
در حال حاضر و بدون هیچ گونه داده آزمایشی، سیستم تشخیص چهره Lucknow ایده بدی به نظر می رسد. بعلاوه، هیچ اطلاعاتی در مورد نحوه تصمیم گیری پلیس برای ذخیره و پردازش این داده ها وجود ندارد. این امر همچنین موجب تهاجم به حریم خصوصی زنان در شهر خواهد شد و به طور بالقوه منجر به اتهامات و تحقیقات نادرست خواهد شد.
نظر شما چیست؟ فکر می کنید ایده خوبی است؟
