تفاوت سواری با پراید و النترا!

هیوندای النترا را یک سدان نیمه لوکس می‌دانند. یعنی اینقدر هم لوکس نیست که فقط افراد متمول و پولدار بتوانند پشت آن بنشینند. اما روی هم رفته سدانی قابل احترام از کمپانی هیوندای است. اما جدا از ویژگی‌های فنی و حرفه‌ای و باقی موارد تخصصی که در بیشتر بررسی‌های اتومبیل‌ها بیان می‌شود، این بار نگاهی متفاوت‌تر به این خودرو انداخته‌ایم: تفاوت سواری با پراید و سواری با هیوندای النترا در چیست، کسی که تجربه پرایدسواری داشته، وقتی وارد النترا می‌شود چه چیزهایی می‌بیند و چه حس و تجربه‌ای خواهد داشت؟ شاید این نگاه برای بیشتر شهروندان ایرانی که تجربه رانندگی با پراید را داشته یا دارند، هیجان‌انگیز به نظر برسد؛ این‌که از پراید تا النترا، چه حسی به شما منتقل خواهد شد.

طراحی ریاکارانه هیوندای النترا

⎯ اولین اتفاق شگفت‌انگیز، طراحی و ظاهر خودروست. النترا به قول بعضی‌ها، جزو خودروهایی است که می‌خواهد خاص بودنش را فریاد بزند. مدل‌هایی چون بنز و بی ام دبلیو و تویوتا و…، لوکس هستند ولی وقار خودشان را حفظ کرده و قصد تظاهری ندارند. اما این تظاهر در النترا تا حدودی به چشم می‌خورد. چهره نیمه تهاجمی و لوکس، چراغ‌های چشم‌نواز، طراحی صندوق عقب خودرو و لاستیک‌ها و…، مواردی است که فریاد می‌زند داریم به سمت یک خودروی نیمه لوکس نزدیک می‌شویم. ضمن این‌که شما امکان ورود بدون کلید به ماشین را هم دارید؛ با استارتی دکمه‌ای.

⎯ از همان لحظه لمس دستگیره‌های در و وارد خودرو شدن، تفاوت احساس می‌شود. درها بسیار راحت باز شده و همه‌چیز به نسبت پرایدها، متفاوت است. این تفاوت به شدت فاحش، حتی به داخل کابین هم کشیده می‌شود. همین‌که در را بسته و روی صندلی‌های پت و پهن آن رها می‌شوید، تازه می‌فهمید که ماشین خوب یعنی چه. داخل کابین در حین سادگی خاص خود، لبریز از دکمه‌ها و امکانات و آپشن‌های ریز و درشت است که یک پرایدسوار، از آن‌ها درکی ندارد. این آپشن‌ها گاهی چنان زیاد می‌شوند که در برخی موارد، می‌بینیم که راننده‌ها بخشی از آن‌ها را از کار می‌اندازد. راننده همین النترایی که داریم تجربه‌اش می‌کنیم، سنسور جلو را از کار انداخته؛ چون تمرکزش را کمی به هم می‌زد.

⎯ النترا روی هم رفته ماشین خوش دستی است؛ با قدرت هندلینگ بالا. شما سواری نرم و راحتی را خواهید داشت. البته این امر برای پرایدسواران کمی دردسر دارد؛ چون عادت به این حد از رانندگی نرم ندارند. هرچند که گاهی نیز در دست‌اندازها، کوبش احساس می‌شود، اما روی هم رفته حتی وقتی با سرعت بالا در اتوبان‌ها و بزرگراه‌های شهری تردد می‌کنید، درکی از این سرعت و شلوغی بزرگراه نخواهید داشت و انگار اتفاقی طبیعی و عادی در شرف افتادن است. انگار همه چیز در سکوت برگزار می‌شود. حتی تجربه ترمزهای ناگهانی و پیچیدن جلوی ماشین‌های دیگر و… را هم داشتیم، اما همه چیز در آرامش برگزار می‌شد؛ اتفاقاتی که هر کدام‌شان در پراید، می‌توانست باعث و بانی کلی استرس شود.

تازه می‌فهمید رانندگی یعنی چه

⎯ فضای داخل کابین النترا بزرگ و جادار است؛ همین امر النترا را تبدیل به خودرویی خانوادگی و مناسب برای سفرها و مسافت‌های دور کرده است. سانروف و نمایشگر کامل و گرمکن صندلی‌ها و انعطاف صندلی‌ها در بالا و پایین و جهت‌های مختلف و زاویه‌دار شدن، اتفاقاتی است که برای یک پرایدسوار رؤیا یا فانتزی محسوب می‌شود. صدایی هم داخل کابین نمی‌آید؛ چه صدای موتور و چه صدای ماشین‌های بیرون و خیابان. کروز کنترل‌ و دیگر کمک‌کننده‌ها به راننده نیز جزو آرزوهایی است که هیچ گاه برای پرایدسواران، خاصه کارکرده‌ها، واقعیت نخواهد یافت. راننده می‌گوید در نسخه‌های جدید از النترا، حافظه پارک و طی مسیر هم تعبیه شده است که امکان پارک خودکار را به راننده می‌دهد.

⎯ ترمزگیری ماشین عالی است و فرمانش با حساسیت بالایی کار می‌کند. نیازی نیست که بگویم که برای یک پرایدسوار، این‌ها چه مفهومی دارد؟ شتاب و سرعت و قدرت تولید شده که دیگر در رتبه بالایش قرار دارد.

⎯ النترا ۱۰ برابر یک پراید قیمت دارد. با نگاهی به آگهی‌های النترا در سایت دیوار متوجه این فاصله قیمتی خواهید شد. شاید تنها دلخوشی ما پرایدسواران این باشد که اندازه النتراسواران پول خرج نمی‌کنیم. ولی روی هم رفته، وقتی یک پرایدسوار وارد النترا می‌شود، تازه گوشی دستش می‌آید که چقدر از یک رانندگی واقعی و اصیل فاصله دارد.