با توجه به تحقیقات، گوشیهای هوشمند دلیل اصلی افسردگی نوجوانان هستند. در ادامه با ترنجی همراه باشید.
اسمارتفونها برای راحتتر کردن کارهای روزمره پا به میدان گذاشتند. آنها خبرها را به ما نشان میدهند، زمان پختهشدن غذا را هشدار میدهند، به ما اجازه میدهند که تاکسی بگیریم و ایمیل بفرستیم، عکسهای خوبی بگیریم، مسیر خود را پیدا کنیم، موسیقی گوش دهیم و کلی دیگر از این موارد که زندگی را برای ما راحتتر کردهاند. تمام این قابلیتها یک سوال را ایجاد میکنند؛ آیا اسمارتفونها پر از قابلیتهای خوب هستند ولی به خودی خود بد هستند؟
جین توینگ مقالهای در این زمینه نوشته و در آن اشاره داشته که گوشیهای هوشمند آن چیزی نیستند که از آنها انتظار میرود. افرادی که بین سالهای ۱۹۹۵ میلادی یا ۱۳۷۳ شمسی و ۲۰۱۲ یا ۱۳۹۰ قرار دارند ( که آنها را نسل iGen نامیده است)، تحت تاثیر اثرات منفی موبایلها قرار گرفتهاند. در واقع با توجه به اینکه ما همیشه با گوشی خود متصل هستیم، نوجوانان افسرده بیشتری نسبت به هزاره سوم خواهیمداشت.
توینگ همچنین اضافه کرده که:
نوجوانان هیچگونه شناختی از زندگی بدون وسایل هوشمند ندارند و این باعث میشود که وسایل هوشمند خود را بیشتر از افراد واقعی در جامعه دوست داشته باشند.
این مقاله همچنین به آمار جالبی اشاره کرده بود، دبیرستانیهایی که ۱۰ ساعت در هفته در شبکههای اجتماعی به سر میبرند، بیشتر از افرادی که کمتر از این شبکهها استفاده میکنند، مایل به گفتن “من ناراحتم” هستند. این یک تضاد شدید بین افرادی که وقت خود را با با دوستانشان در دنیای واقعی میگذرانند و افرادی که در دنیای مجازی هستند، است. این اولین باری نیست که ما از بد بودن وسایل هوشمند در برخی زمینهها میشنویم ولی با این تحقیقات، والدین راحتتر میتوانند کنترل فرزندان خود را در اختیار بگیرند.
نظر شما در مورد بدیهای وسایل هوشمند چیست؟