روابط عمومی شرکت( ایدکو )توزیع کننده محصولات کسپرسکی در ایران؛ فناوری تشخیص چهره یک ابزار قدرتمند است که هم می توان از آن برای مصارف خوب استفاده کرد و هم بد. در این پست ما ۱۰ هدف مثبت توسط این فناوری را بیان می کنیم.
اگر بخواهیم از میزان جرم مجرمان صرف نظر کنیم، تمام کسانی که در شهرهای Hennepin و Minnesota حبس هستتند باید پرینت چهره خود را ارائه دهند. سیستم تشخیص چهره به تازگی در امسال بیش از ۸۰ بار مورد استفاده قرار گرفته است که به دستگیری ۳۲ مجرم ختم شده است.. سیستم مشابه آن هم در لس آنجلس و کشورهای دیگر اطراف سراسر ایالات متحده استفاده می شود.
از سال ۲۰۰۴، وزارت خارجه ایالات متحده آمریکا دیتابیسی از تصاویر را گردآوری کرده است که شامل ۷۵ میلیون عکس است. در سال ۲۰۱۸، این تصاویر برای صدور روادید به منظور محافظت کشور در برابر تروریست ها و مجرمان مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
FBI نیز ۴۱۲ میلیون عکس را برای اهداف مشترک بررسی می کند. دیتابیس شامل تصاویری از گواهینامه های رانندگی، ویزاها، پاسپورت مراکز، زندان ها و نهاد های دیگر از سراسر آمریکا است.
از سال ۲۰۰۸، وزارت وسایل نقلیه موتوری از سیستم تشخیص چهره برای پیدا کردن مجرمانی که هویت افراد دیگر با با دزدیدن گواهینامه های رانندگی آن ها به سرقت می برند، استفاده می کند. با استفاده از سیستمی مشابه همین، ایندیانا این جنایت ها را به نصف رساند.
آیا شما در رابطه با کمک به چهره های گم شده این پروژه چیزی شنیده اید؟ این برنامه که توسط Ericsson طراحی شده است، با هدف یافت کودکان گم شده و تحویل آن ها به والدینشان و جلوگیری از قاچاق کودکان برنامه ریزی شده است.
این برنامه چگونه عمل می کند؟ مردم با استفاده از یک برنامه خاص، از کودکان خیابانی عکس می گیرند. این عکس ها به طور خودکار به سرور پروژه آپلود می شوند که در آن سیستم تشخیص چهره تلاش می کند تا آن ها را با عکس های ذخیره شده در سرور خود تطبیق دهد. این اطلاعات همچنین برای NGOهای معتبری که می توانند به این کودکان کمک کنند به اشتراک گذاشته می شود.
آیا تا به حال دیده اید که یک کامیون مسافت بسیاری را در حال حمل بار باشد؟ مثل کامیون های کاترپیلار که در استخراج معدن ها مورد استفاده قرار می گیرند. آن ها آنقدر بزرگ هستند که به راحتی یک ماشین دارای مسافر زیر آن ها پهن می شود، در حالی که راننده فقط احساس می کند یک دست انداز کوچک را رد کرده است. حالا تصور کنید این راننده به خواب رود!
اینگونه رانندگی با ماشین های عظیم و برخی رانندگی ها در شیفت شب، خستگی و حوادث ناشی از آن را افزایش می دهد. برای رسیدگی به این مشکلات، کاترپیلار به دستگاه تشخیص چهره تبدیل می شود.
یک برنامه ویژه وجود دارد که میزان خستگی را اندازه گیری می کند، مانند زمانی که راننده چشمان خود را میبندد یا سرش به پایین منحرف می شود. اگر این نرم افزار هرگونه نشانه ی بد را به منظور خواب آلودگی راننده حس کند، سریعا هشداری در کامیون داده می شود و یک ویدئو از خستگی راننده برای مرکز خستگی و خواب ۲۴ ساعته کاترپیلار می فرستد. اگر لازم باشد، یک مشاور ایمنی به پیش راننده فرستاده می شود تا علت چرت و خستگی آن را بیابد و آن را به دکتر برای معالجه بفرستد. این نرم افزار در هزاران کامیون در سراسر جهان نصب شده است.
برای انسان ها، تشخیص چهره کار راحتی نیست و در این مورد این کار به یک مهارت تبدیل شده است. ما توسط این فناوری یاد می گیریم تا چگونه چهره ها را از یکدیگر تشخیص دهیم. البته برای همه این تشخیص به طور یکسان نیست. بعضی از افراد که دارای اختلال prosopagnosia هستند، قادر نیستند که چهره های افراد را حتی خویشاوندان خود را به راحتی تشخیص دهند.
پیشرفتی که در سیستم و برنامه های تشخیص چهره رخ داده است باعث شده است تا اشخاصی که مبتلا به این اختلال هستند بتوانند به راحتی چهره ها را از یکدیگر تشخصی دهند. یک دستگاه پوشیدنی (مانند عینک های هوشمند) است که می توانند با استفاده از سیستم تشخیص چهره به ثبت ارتباطات و اسم و شرح کوتاهی از آشنایی بپردازند.
در سال ۲۰۱۱، لاتاری Ontario و بازی های سازمانی تصمیم گرفتند تا به مشکلات قماربازانی که وسوسه می شوند و نمی توانند در مقابل بازی مقاومت کنند، یاری رسانند.
این نرم افزار آرشیو ویدئوها را با یک دیگر مقایسه می کند و در طول ۲۴ ساعت آن را چک میکرد و درخواست افرادهایی که به آن ها پیشنهاد بازی میدهند را رد می کند. زمانی که سیستم مسابقه ای را میابد، تیم امنیتی هشداری می دهد که با احتیاط بیشتری رفتار کنند و از اموال آن ها نگهداری می کند.
در سال ۲۰۰۷، ژاپن تلاش کرد تا تکنولوژی تشخیص چهره را برای متوقف کردن خرید الکل و سیگار نوجوانان زیر سن قانونی اجرا کند. با ساخت دوربین های بزرگ، ماشین آلات آنالیزگر که مثلا چین و چروک صورت، ساختار استخوان و چگونگی نشستن پوست بر روی صورت را که بزرگسالان را از نوجوانان تشخیص دهد، کمک گرفتند.
خریداران جوانتر می توانستند عکس هایی از بزرگسالان را به جای خود جا و سیستم را دور بزنند و موارد غیر قانونی را تهیه کنند. یک سال بعد از آن، زنجیره ی خرده فروشی Budgens در بریتانیا، یک سیستم مشابه در یکی از سوپرمارکت ها برای منع خرید الکل و سیگار توسط کودکان نصب کرد. پیگیری خاصی برای نتایج آن انجام نشد اما حدس میزنیم این سیستم هم ناموفق بوده باشد.
۱۰ سال از آن سال ها می گذرد و با این حال، همچنان در سال ۲۰۱۶ جنبه های منفی آن همچنان حاضرند.
به عنوان فناوری های برنده، تشخیص چهره فرصت های بسیاری را برای حل مشکلات خواهد داشت. با تمام اوصاف این سرویس همچنان در حال توسعه است و قابل اعتماد بودن آن را نمی توان صد در صد دانست.
یک سیستم تشخیص چهره در واقع سیستمی محافظ و نگهدارنده است که نیاز به نرم افزار همراه، مجموعه ای از دوربین های با کیفیت، سرور و سایر زیرساخت ها است. اما سال به سال این ها در حال ارزانتر شدن هستد. متخصصان حرفه ای وعده داده اند تا چنین راهکاری را در خانه ها، پارک ها، هتل ها و دیگر جاهای عمومی نصب کنند.
البته برخی از هتل ها هم در حال حاضر تحقیقاتی در این باره که سیستم تشخیص چهره چگونه کار می کند را آغاز کرده اند. به عنوان مثال، دو سال پیش، هتل Universal Studios ژاپن، (Osaka, Japan) چنین سیستم را راه اندازی کرد. آن ها با این سیستم متوجه می شوند که مثلا دزدی که شناخته شده است به هتل وارد شد یا مثلا به کارمندان لابی اطلاع می دهد که مشتری دائمی نزدیک است.
و در آخر، گسترده ترین راه برای استفاده از این فناوری در گوگل، اپل و حتی فیس بوک است که با استفاده از سیستم تشخیص چهره خودشان، تصویر یک چهره را از یک چشم انداز تشخیص می دهند، یک کاربر را در عکس پیدا می کنند و تصاویر را به صورت دسته ای مرتب می کنند.
تمام موارد بالا نمونه های خوبی است که می توان از سیستم تشخیص چهره استفاده کرد. با پیشرفت روزافزون، ما شاهد جهانی جالب تر و شگفت انگیزتر خواهیم بود. همانطور که گفتیم این تکنولوژی می تواند برخی از موارد منفی و ترسناک را هم در برگیرد، در پست های آینده استفاده بدخواهانه از این سیستم را هم خواهیم گفت.
منبع: کسپرسکی آنلاین
