زندگی با یک موبایل ساده به مدت ۲۴ ساعت؛ آیا من دوام خواهم آورد؟

به جرئت می‌توان گفت که زندگی ما به شکل عجیبی با تلفن‌های هوشمندمان ادغام شده است. هنگامی که بیدار می‌شوید، ابتدا پیام‌های تلگرام را بررسی می‌کنید و شب با تماشای چند قسمت از یک سریال جذاب به خواب می‌رویم! اما این تمام ماجرا نیست؛ در مسیر رفتن به کلاس، در مهمانی‌ها، در زمان‌هایی که تنها هستیم، همیشه یک تلفن هوشمند در دستمان قرار دارد! به عبارتی دیگر، همه ما به تلفن‌های هوشمندمان اعتیاد یافته ایم. اینجاست که تصمیم گرفتم که برای ۲۴ ساعت، یک موبایل ساده سونی اریکسون S500 را در دست بگیرم تا ببینم که زندگی بدون یک تلفن هوشمند برای یک عاشق تکنولوژی چگونه خواهد بود. مانند همیشه، در ادامه با ترنجی همراه شوید.

مسلما بسیاری از ما، با تلفن‌های هوشمندمان کار‌های زیادی می‌کنیم، اما تصمیم گرفتم که تنها، ساده ترین وظایف یک تلفن هوشمند را مد نظر بگیرم. یک صبح عادی را شروع می‌کنیم و به دنبال تلفن هوشمند خود می‌گردم اما یادم می‌آید که خود را وارد چالشی سخت کرده‌ام! برای همین به ناچار تنها برای چک کردن ساعت و پیامک‌های تبلیغاتی که مایه آزار همگی ما هستند از این موبایل استفاده کردم. این یعنی که در ابتدای روز، نتوانستم اخبار، پیام‌ها و پست‌های جدید در اینستاگرام را بررسی کنم. برای همین، مجبور شدم که از کامپیوتر خود برای انجام این کارها استفاده کنم؛ تازه آن‌هم نه به صورت گسترده، بلکه دسترسی‌ به این موارد را تا حد زیادی محدود کردم تا شرایط بیشتر به یک چالش تبدیل شود. بگذارید دقیق تر بگویم. من با کامپیوتر خود فقط امکان بررسی چند سایت را داشتم و بس!

راستش را بخواهید، همه ما تبدیل به کسانی شده‌ایم که اکثر این کارها را در بیشتر موارد در حین انجام کارهای دیگر انجام می‌دهیم و استفاده از کامپیوتر برای چک کردن این موارد برای یک مدت کوتاه ولی به صورت ممتد یک مورد عجیب و غریب برای من بود. حال نوبت به آن رسید که از خانه بیرون رفته و به سراغ کارهای روزمره ام برویم. ابتدا رفتم تا هندزفری‌های همیشگی را بردارم اما یادم آمد که این دستگاه از جک ۳٫۵ میلی متری هدفون پشتیبانی نمی‌کند و هدفون‌های اصلی آن نیز دچار مشکل شده اند. شاید استفاده از آیفون‌های جدید در روز‌های اول نیز چنین حسی را به شما القا دهند! مشکل دوم اینجا بود که ساعت هوشمند من نیز به این دستگاه متصل نمی‌شد؛ پس فقط من مانده بودم و موبایل ساده‌ام. احتمالا تا اینجا متوجه شده اید که مهاجرت از دنیای تلفن های هوشمند به تلفن های ساده چقدر می‌تواند در ابتدا سخت باشد.

دوست داشتم همان‌جا این چالش را تمام کنم، اما صبر کردم تا نتیجه را ببینم. مسلما هنگامی که بیرون هستید، پیام‌های زیادی را در شبکه‌های اجتماعی دریافت خواهید کرد که شاید برخی از آن‌ها، پیام‌های مهمی هم باشند؛ اما امروز، روز خوبی برای وصل شدن به دنیای مجازی نبود. شاید SMS ویژگی‌ باشد که فقط پیام‌های تبلیغاتی آن را دربر گرفته باشند، اما بازهم نیاز داشتم که یک پیام ارسال کنم. اما زمانی که همه به صفحه‌نمایش‌های بزرگ لمسی عادت کرده ایم، کیبورد کوچک این دستگاه ظاهر شد! تایپ کردن با آن شاید چندان مشکل نباشد و حتی برخی افراد با آن راحت تر باشند، اما به شخصه، به صفحه نمایش‌های لمسی عادت کرده‌ام و برای عادت کردن به این کیبورد وقتی باقی نمانده بود! یکی از کارهایی که عمدتا با تلفن هوشمند خود انجام می‌دهم، گرفتن عکس‌های مخلتف چه از اسناد مهم و چه از صحنه‌های زیبا است اما در اینجا، بازهم خبری از این مورد نبود، اما توانستم این مشکل را نسبتا فراموش کنم.

دوربین بیرون زده! :))

به شخصه، فردی هستم که در اوقات فراغت، به تماشای سریال‌های مورد علاقه‌ام می‌نشینم (خانواده سیمپسون‌ها!)، اما تماشای ویدئو بر روی یک صفحه نمایش بسیار کوچک دقیقا مانند این است که خود را در کمد تنگ و تاریک به دام بیاندازید! همچنین در اینجا، خبری از ویدئوپلیرهای MX Player و سایر نبود و تنها راه ممکن، تبدیل فرمت تمامی قسمت‌ها بود که کمی وقت از من می‌گرفت. برای همین، مجدد دست به دامن کامپوتر خود شدم. تمامی این شرایط درطی روز تکرار شد، تا اینکه کاملا از آن پشیمان شدم و کلا تصمیم گرفتم که فعلا از موبایلم استفاده نکنم. اما این استفاده از تلفن هوشمند منجر به چه چیزهایی شد؟ راستش را بخواهید، حالا درک می‌کنم که چرا در گذشته، اینقدر نیاز زیادی به کامپیوترهایمان داشتیم! تلفن‌های هوشمند، انجام بسیاری از وظایف را برایمان راحت تر و سریع تر کرده اند و از آنجا که انسان به دنبال راحت طلبی است، نیازمان به این دستگاه ها بیشتر شده است.

درست است که که من برخی کارهایم را با کامپیوتر انجام دادم، اما برای اینکه کاملا حال و هوای آن از ذهنم بگذرد، باید چند روزی این رویه را طی کنم. اما می‌دانید که کدام این بخش از چالش برام شیرین بود؟ وقتی که استفاده ام از موبایل کم شد، تمرکز بر روی کارهای روزمره و البته به زندگی بیشتر شد! این روزها به قدری درگیر این دستگاه‌ها هستیم که زندگی و زندگی کردن فراموش کرده‌ایم. نمی‌گویم استفاده از تکنولوژی بد است و شما این را خوب می‌دانید! اما استفاده از این وسایل برای کار و سرگرمی جای خود، کنار گذاشتن آن در برخی موافق جای خود. پس فکر می‌کنم که این چالش، چندان برایم بد نبوده است؛ هرچند که از این لحظه به بعد، مجدد به تلفن هوشمند دلبندم بازخواهم گشت! شاید بد نباشد که شما هم این چالش را برای یک روز هم که شده، بپذیرید.

نوشته شده توسط حسین میرنژاد