
گوشی های هوشمند کره شمالی هرگز برای دیده شدن توسط دنیای خارج ساخته نشدهاند، اما در یک بررسی عمیق و نادر، یوتیوبر معروف MrWhosetheboss نشان داده است که چگونه این منطقه و رژیم حاکم بر آن، دستگاهها را برای نظارت، سانسور و پروپاگاندا دستکاری میکنند.
آرون ماینی از کانال MrWhosetheboss در آخرین ویدیوی خود با عنوان «تست گوشیهای هوشمند غیرقانونی کره شمالی» (Testing North Korea’s illegal smartphones)، دو گوشی قاچاقشده از این کشور را بهنمایش میگذارد: یک مدل ردهپایین و یک گوشی پرچمدار که بهطرز کنایهآمیزی «Samtaesung 8» نام دارد.
این گوشیها فقط به این دلیل سانسور نشدهاند که به سرویسهای گوگل یا اپلیکیشنهای چت رایج دسترسی ندارند؛ آنها ابزارهای دولتی هستند که برای نظارت بر شهروندان و اعمال انطباق ایدئولوژیک طراحی شدهاند.
همانطور که این یوتیوبر نشان میدهد، تلاش برای تایپ کردن «کره جنوبی» در این گوشیها غیرممکن است و بهصورت خودکار به «دولت دستنشانده» اصلاح میشود، درحالیکه کلمات جایگزین برای نام این کشور با ستاره جایگزین میشوند. اصطلاحات عامیانه مدرن یا ارجاعات به رسانههای کره جنوبی، باعث اصلاح یا هشدار میشوند و گاهی اوقات حتی عبارت را به نسخه مورد تأیید رژیم تبدیل میکنند و به کاربران یادآوری میکنند که برخی کلمات ممنوع هستند.
یکی دیگر از ردفلگهای بزرگ این است که هیچکدام از این گوشیها به اینترنت واقعی متصل نمیشوند. درعوض، آنها به یک اینترانت بسته پر از وبسایتهای تأییدشده توسط دولت دسترسی دارند. حتی تنظیمات ساعت نیز توسط دولت کنترل میشود. کاربران نمیتوانند منطقه زمانی را تغییر دهند، تاریخ را اصلاح کنند یا با سرورهای خارجی همگامسازی کنند. همهچیز برای جلوگیری از ارتباط با دنیای خارج قفل شده است.
این گوشیها اندروید ۱۰ و ۱۱ را اجرا میکنند و دارای اپلیکیشنهای آشنایی مانند مرورگر، تقویم، دوربین و پخشکننده موسیقی هستند. بااینحال، تقریباً همه آنها نسخههای جعلی هستند که برای نگه داشتن کاربران در یک حباب مدیریتشده توسط دولت ساخته شدهاند.
برخی از برنامهها اصلاً باز نمیشوند، درحالیکه برخی دیگر فقط محتوای پروپاگاندا نمایش میدهند. محتوای موجود نیز شامل بازیهای مورد تأیید رژیم، فیلمهای روسی و هندی و ادای احترامهای بیوگرافیکی به رهبران کره شمالی است. حتی محتوای محبوب بینالمللی نیز توسط دولت، کپی، ویرایش و با نام تجاری جدید عرضه میشود.
وقتی صحبت از نظارت به میان میآید، این دستگاهها فراتر از وحشیانهترین تصورات شما عمل میکنند. آنها نهتنها کاری را که کاربران میتوانند انجام دهند محدود میکنند، بلکه بهصورت روشمند آنچه را که تلاش میکنند انجام دهند، تماشا میکنند.
بر اساس این بررسی، گوشیها بهصورت مخفیانه هر بار که کاربر یک برنامه را باز میکند، یک اسکرینشات میگیرند. این اسکرینشاتها سپس بر روی گوشی ذخیره میشوند و یک سابقه کامل از فعالیت کاربر ایجاد میکنند.
علاوهبر این، عکسها قابلاشتراکگذاری نیستند، بلوتوث قفل شده و درحالیکه مدیران فایل وجود دارند، به هیچ دایرکتوری معناداری دسترسی نمیدهند. تلاش برای نصب برنامههای جدید نیز نیازمند مراجعه حضوری به فروشگاه است، جایی که نصبها بهصراحت توسط دولت مجاز و محدود به زمان هستند. حتی فایلها و عکسهای محلی نیز با امضای دولتی برچسبگذاری میشوند که هرگونه محتوای خارجی را بیفایده کرده و درجا حذف میکند.
بهنظر شما چنین سطحی از کنترل و نظارت چه تأثیری بر زندگی روزمره شهروندان در این کشور دارد؟