دانشگاه تگزاس در آستین بهتازگی اعلام کرد که جان بی گودناف (John B Goodenough)، استادی که بهعنوان خالق باتری های لیتیوم یونی که هر روزه از آن در دستگاههای خود استفاده میکنیم، شناخته شده و بههمینسبب نیز جایزه نوبل دریافت کرده بود، روز یکشنبه در 100 سالگی درگذشت.
پیشرفت کلیدی باتری گودناف بیش از 40 سال پیش اتفاق افتاد. طبق وبلاگ دانشگاه، او و تیم تحقیقاتیاش دریافتند که با استفاده از اکسید کبالت لیتیوم بهعنوان کاتد باتری قابل شارژ لیتیوم-یونی، میتوان به چگالی بالایی از انرژی ذخیرهشده با آندی غیر از لیتیوم فلزی دست یافت.
اما با وجود اینکه باتریهای لیتیوم یونی در همه جا استفاده میشوند، میتوانید آنها را در چیزهایی مانند گوشیهای هوشمند، تبلتها، لپتاپها، کنسولهای بازی ویدیویی و حتی وسایل نقلیه الکتریکی بیابید، بهگفتهی نیویورکتایمز، گودناف هیچ حق امتیازی برای کاری که روی باتری انجام داد دریافت نکرد. این نشریه در آگهی ترحیم خود نوشت: «او برای پول اهمیت چندانی قائل نبود و بیشتر حقوق خود را کنار گذاشت.»
تا زمانی که دکتر آکیرا یوشینو لیتیوم خام را بهنفع یونهای لیتیوم ایمنتر کنار نگذاشته بود، این فناوری شکوفا نشد. این دانشمند طرحی عملی برای شرکت Asahi Kasei ایجاد کرد و سونی اولین باتری لیتیوم یونی قابل شارژ مناسب مصرفکننده را در سال 1991 ارائه کرد. پس از آن بود که عملکرد بهبودیافته دستگاههای تلفن همراه فعال شد.
گودناف در طول مدت حضورش در MIT در دهههای 1950 و 1960، به پیشروی این فناوری کمک کرد که درنهایت به حافظه دسترسی تصادفی (RAM) تبدیل شد که در بسیاری از محصولات محاسباتی مشاهده میکنید. او بهطور معمول اختراعات خود را با همکارانش بهاشتراک میگذاشت. او همچنین در دهه 90 زندگی خود یک محقق فعال بود و تا چند سال پیش درحال توسعه فناوری باتری نسل بعدی بود که نوید عملکرد موفقیتآمیز را برای انرژیهای تجدیدپذیر و خودروهای الکتریکی میداد.
در سال 2019، گودناف مسنترین فردی شد که تاکنون جایزه نوبل دریافت کرده است و بهطور مشترک با استنلی ویتینگهام از دانشگاه ایالتی نیویورک در بینگهامتون و آکیرا یوشینو از دانشگاه میجو این افتخار را دریافت کردند.
اگر میخواهید درباره زندگی گودناف بیشتر بدانید، اکیداً پیشنهاد میکنم آگهی ترحیم نیویورکتایمز را بهطور کامل بخوانید که حاوی مصاحبهای از گودناف است که در سال 2017 انجام شده است.