چند هفته پیش کمیسیون اروپا قانونی را وضع کرد که همه دستگاه‌های الکترونیکی قابل‌حمل ازجمله آیفون اپل را ملزم به داشتن پورت USB-C می‌کند. خود این قانون درحال‌حاضر هنوز اجرایی نشده است، چراکه باید در پارلمان اروپا رأی‌گیری شود؛ اما به همان اندازه که آرزو دارم اپل بالاخره USB-C را در گوشی آیفون استفاده کند، درواقع امیدوارم که به دلایلی این کار را نکند.
در ادامه به دلایلی پرداخته و استدلال می‌کنیم که چرا این اجبار به‌خودی‌خود خبر خوبی نبوده و حتی امکان دارد به ضرر تکنولوژی و پیشرفت در آن تلقی شود.
اجباری کردن پورت USB-C در همه دستگاه‌ها به این معنی است که ما هرگز چیزی بهتر از USB-C نخواهیم داشت؛ یا حداقل، ساختن چیزی بهتر، بسیار سخت خواهد بود. مطمئناً، USB Type-C یک پورت عالی می‌باشد که معمولاً با استانداردهای خیلی خوبی نیز همراه است (البته باید اشاره کنیم که می‌توانید آن استانداردها را با استفاده از کابل/پورت دیگری پیاده‌سازی کنید)، اما آیا واقعاً می‌خواهیم این تنها پورتی باشد که داریم؟ اگر اولویت‌های دیگری دارید، مطمئناً به‌راحتی می‌توانید یک پورت بهتر را برای شارژ تصور کنید. درنهایت، تنها یک پلاگین باقی خواهند ماند که الزامات محصول در طول زمان نسبت به آن تغییر می‌کند. اگر کسی بخواهد کانکتور کوچک‌تری ایجاد کند چه؟ یا اتصال مغناطیسی؟ یا یکی که از نرخ انتقال سریع‌تر یا سرعت شارژ از طریق ابزارهای دیگری که کانکتور فعلی فاقد آن است، پشتیبانی می‌کند؟
USB Type-C مسلماً بهترین پلاگینی است که درحال‌حاضر داریم، من مخالف آن نیستم. اما اگر یک پورت خاص برای محصولات متنوع، اجباری شود، نمی‌توانیم جایگزین آن را به‌راحتی آزمایش کنیم.
اگر این اتفاق زمانی پیش می‌آمد که Micro USB استاندارد بود چه؟ تصور کنید هنوز برای همه چیز روی Micro USB گیر کرده‌اید، از یک کانکتور ضعیف استفاده می‌کنید که بیشتر مستعد شکستن بود، از هر طرف قابل استفاده نبوده و داخل آن بسیار راحت‌تر با پرز و گردوخاک مسدود می‌شد. استانداردهای آن زمان برای این پورت، حداکثر سرعت انتقال 480 مگابیت‌برثانیه را محدود می‌کردند، بدون اینکه مزایای نرخ شارژ سریع فعلی ما را نیز داشته باشند. باید به این نکته توجه کنید که کانکتور فعلی لایتنینگ اپل، 3 سال پیش از معرفی USB-C استفاده می‌شد، بنابراین حتی در آن زمان و درصورت تصویب چنین قانونی، هرگز شاهد بهره‌مندی از مزیت‌های این پورت نبودیم.
این یک واقعیت اساسی است که سرعت تصویب و اعمال قوانین، بسیار کندتر از فناوری حرکت می‌کند. USB-C برای اولین بار توسط انجمن پیاده‌سازان یو‌اس‌بی (USB-IF) در سال 2014 پیشنهاد شد و درحال‌حاضر، 7 سال از عمر آن می‌گذرد (به اندازه معرفی استاندارد Micro USB درست زمانی که USB-C برای اولین بار معرفی شد). اگر در آینده USB-IF بخواهد جانشین USB-C را معرفی کند، به‌نظر شما چند سال طول خواهد کشید تا اتحادیه اروپا اجرای آن را برای شرکت‌ها قانونی کند؟ تا اواخر سال 2023 به‌عنوان اولین سالی که این قانون در آن اجرایی می‌شود، عمر USB-C تقریباً یک دهه خواهد شد؛ و اگر ما یک پورت “بهتر” از Type-C داشته باشیم، چقدر طول می‌کشد تا اتحادیه اروپا به شرکت‌ها اجازه استفاده از آن را بدهد؟
به‌غیر از آیفون، اساساً هر دستگاه قابل‌حمل دیگری یک کانکتور USB-C را داراست. اگر آیفون ندارید، احتمالاً درحال‌حاضر از USB-C برای هر چیز دیگری استفاده می‌کنید، مگر اینکه یک محصول قدیمی مانند Kindle آمازون را دراختیار داشته باشید. اما حتی آمازون نیز، با سرعت فوق‌العاده‌ای از پیشرفت‌های سخت‌افزاری و لجاجت سرسختانه برای Micro USB، بالاخره USB Type-C را در جدیدترین سری کیندل خود انتخاب کرد و حتی ارزان‌ترین گوشی‌ها نیز در یکی دو سال گذشته شروع به مهاجرت به سمت این استاندارد کرده‌اند.
پورت Lightning اپل درمقابل USB-C
بدیهی است که داشتن یک کانکتور جهانی دارای مزایای واضحی است و انگیزه‌های خوبی در پشت این تلاش وجود دارد، مانند کاهش ضایعات الکترونیکی و راحت‌تر بودن استفاده برای مصرف‌کنندگان. اگر بخواهیم از این مورد استفاده کنیم، راه‌هایی متفاوتی وجود دارد که می‌توان از آنها بهره جست، اما هر رویکردی که می‌توان به آن فکر کرد، معایب خاص خود را نیز دارد.
برای اولین بار، اتحادیه اروپا می‌تواند برای کانکتورهایی که به نحوی آشکارا «بهتر» از USB-C هستند، استثنا قائل شود. درحالی‌که این کار برخی از پورت‌های اختصاصی نامطلوب را از بین می‌برد، اما در عمل نیز نسبتاً بی‌فایده است. ایجاد شارژری که حداقل از یک‌جهت عینی بهتر از USB-C باشد، آسان است و آن را به‌عنوان یک مزیت مطرح می‌کنیم. صادقانه بگویم، برای اپل و لشکر وکلای تهاجمی آن، بی‌اهمیت است که به‌صورت قانع‌کننده استدلال کنند که لایتنینگ درحال‌حاضر کوچک‌تر از USB-C بوده و درنتیجه شکنندگی آن کمتر می‌باشد و بنابراین تمامی این موارد یک پیشرفت برای مصرف‌کنندگان است، حتی اگر اکثر ما ترجیح دهیم آیفونی داشته باشیم که از USB-C استفاده کند؛ همان پورتی که یک آیپد یا مک بوک را درحال‌حاضر شارژ می‌کند.
اتحادیه اروپا همچنین تنها می‌تواند این تغییر را نسبت به استانداردهای قدیمی‌تر مانند Micro و Mini USB اعمال کند. درحالی‌که مطمئناً دلایلی وجود دارد که می‌توان استدلال کرد که لایتنینگ بهتر از USB-C می‌باشد، Micro USB از تمامی جهات بدتر از USB-C است و هیچ بهانه‌ای برای محصول جدیدی وجود ندارد که از Micro USB متعلق به سال 2021 به‌جای USB-C استفاده کند. درحالی‌که تقریباً همه سازندگان این تغییر را ایجاد کرده‌اند، من مشکلی در اجباری کردن آن نمی‌بینم؛ اما اگر شما آن را به عنوان یک مشکل می‌بینید، این موضوع چیزی را برای اپل تغییر نمی‌دهد.
پورت Lightning اپل درمقابل USB-C
گزینه دیگر این است که فقط به اتصال USB Type-C در یک انتهای کابل نیاز داشته باشید. این امر با ارزان‌تر کردن جایگزینی کابل فرسوده بدون دور ریختن کل شارژر، زباله‌های الکترونیکی را کاهش می‌دهد. اما این بدان معناست که دیگر USB Type-A وجود ندارد که در صورت استفاده از رایانه قدیمی ممکن است مشکل‌ساز باشد.
اگر از یک شهروند ساکن اروپا سوال کنید، اغلب پاسخ خواهند داد که هم مدافع سرسخت اتحادیه اروپا و هم یکی از سرسخت‌ترین منتقدان آن هستند. به‌دلیل قوانین اتحادیه اروپا، آنها جابجایی آزاد کالاها و افراد در بیشتر نقاط این قاره، واحد پول مشترک و بدون هزینه رومینگ دارند؛ اما نمی‌توان فراموش کرد که نیت خوب کمیسیون اروپا بود که به ما پنجره‌های کوکی در اینترنت را داد که مسلماً بی‌فایده‌ترین چیز در سطح وب به‌شمار می‌رود.
بیایید امیدوار باشیم که کمیسیون اروپا بتواند گذشته نزدیک خود را دیده و از آن درس بگیرد؛ چراکه قانون فعلی، مطمئناً بیش از اینکه مفید باشد ضرر خواهد داشت.
