لشکر سفالی چین

لشکر سفالی به هزاران مدل سرباز، اسب و ارابه در اندازه های واقعی گفته می شود که در اطراف مقبره بزرگ شی هوانگ، اولین امپراتور چین و بنیانگذار سلسله “چین”، قرار داده شده بودند. این مکان تاریخی در شانگهای در مرکز چین قرار دارد. هدف این ارتش احتمالا پاسداری از مقبره یا خدمت به حاکم خود در جهان دیگر بوده است.

این مکان در سال 1974 کشف شد و تصویرگری های واقع گرایانه این ارتش اطلاعات خوبی پیرامون جنگ آوری چین باستان از سلاح گرفته تا زره و یا ارابه یا ساختار فرماندهی را در اختیار قرار می دهد. شی هوانگ میخواست جاودانه شود و ارتش سفالین او که بیش از 7000 سرباز، 600 اسب و 100 ارابه داشت، در حرف و عمل وی را جاودانه کرد.

اگرچه هنوز مقبره  اصلی شی هوانگ کاوش نشده است، اما این بنا به عنوان یکی از مکان های میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

اولین امپراتور چین

شی هوانگ در سال 221 قبل از میلاد چین را یکپارچه کرد و سلسله چین را بنیان نهاد. او تا زمان مرگش در سال 210 ق.م به عنوان امپراتور چین حکمرانی کرد. دوران حکومت کوتاه وی پر از اتفاقات مختلف بود و اکثر آنها آنقدر شنیع بودند که عنوان یک دیکتاتور خود بزرگ بین را برای همیشه برای وی به ارمغان بیاورند.

از اتفاقات دوران وی می توان به ساخت دیوار چین، سوزاندن هزاران کتاب ادبی و فلسفی و بناکردن یک قصر مجلل اشاره کرد. به نظر می رسد که امپراتور بسیار درگیر ایده جاودانگی بود و نجات یافتنش از سه سوء قصد نیز بر این اشتیاق وی افزوده بود. دانشمندان موظف شده بودند تا اکسیری برای طولانی کردن عمر پیدا کنند و سفرای جوان نیز به آن سوی دریای شرقی فرستاده شده بودند تا سرزمین افسانه ای پنگلای، سرزمین جاودانه ها را پیدا کنند.

پس از آنکه شی هوانگ در تلاش های غیر طبیعی خود برای طولانی کردن عمرش شکست خورد به عادت دیرین حاکمان خودکامه روی آورد و تصمیم گرفت تا مقبره ای باشکوه برای خود بنا کند. در حقیقت این پروژه عظیم در اوایل دوران حکمرانی وی شروع شد زیرا به سرانجام رساندن چنین کاری نیاز به تلاش زیادی داشت.

یک منطقه مدیریتی در نزدیکی مکان اجرای پروژه بنا شد و 30 هزار خانواده را مجبور کردند تا به منظور ساختن بزرگترین مقبره تاریخ چین و تاریخ بشریت به آنجا نقل مکان کنند. نهایتا، شکی نیست که وقتی شی هوانگ دریافت که زمان زیادی باقی نمانده است، صدها هزار کارگر دیگر را مجبور به کار کردن در آنجا کرد تا این پروژه زودتر تمام شود.

در هر حال مقرر بود که تا سال های زیادی پس از دوران شی هوانگ از وی یاد شود. به نظر می رسد که این  لشکر سفالین بود که وی را جاودانه کرد.

مقبره شی هوانگ

مقبره شی هوانگ در واقع یک قبرستان بسیار بزرگ است که منطقه ای بالغ بر 35 تا 60 کیلومتر مربع را پوشش می دهد. این قبرستان در دامنه کوه مصنوعی لی در استان شانگچی در مرکز چین قرار دارد. مقبره اصلی هنوز کاوش نشده است اما لشکر مدافعان سفالی فوق العاده وی که بخشی از آنها تاکنون سر از خاک برآورده اند، سبب شده اند تا به این مکان عنوان “بزرگترین مقبره جهان” اتلاق گردد.

افسانه ها می گویند که مقبره ثروت هنگفتی را در خود جای داده است اما توسط تله های اهریمنی از آن حفاظت می شود تا هوانگ برای همیشه در آرامش به سر برد.

جنگجویان سفالی

به منظور حفاظت از مقبره خود و یا حتی اطمینان حاصل کردن از امنیت خود در جهان دیگر شی هوانگ بسیار بهتر از اسلاف خود رفتار کرد. حاکمان چین باستان معمولا دستور می دادند دو یا سه مجسمه را به عنوان نگهبان در بیرون از مقبره آنها بگذارند اما شی هوانگ یک لشکر کامل را برای این کار انتخاب کرد.

احتمال داده می شود که لشکر سفالین تنها بخشی از یک مجموعه بزرگتر باشد که هنوز کشف نشده است. مکان کنونی از 4 گودال تشکیل شده است، که باستان شناسان تاکنون توانسته اند فقط سه تا از آنها را کاملا کاوش کنند. مقیاس گودال اصلی که لشکر پیدا شده را در خود جای داده است 62×230 متر است و 4 تا 6 متر عمق دارد. این بخش حدود 6000 نفر سرباز پیاده نظام اندکی بزرگتر از اندازه واقعی (با 1.8 تا 1.9 متر قد)، و تعدادی اسب و ارابه را در خود جای داده است.

گودال دوم که اندکی کوچکتر است و به شکل R می باشد حدود 1400 سرباز را در خود جای داده است. در تلاش برای شبیه سازی یک ارتش واقعی گودال سوم که 7×21 متر است محل استقرار فرماندهان و چیزی شبیه پست فرماندهی در میدان نبرد می باشد. ویژگی جالب این سربازان این است که تقریبا هیج دو سربازی با ویژگی های کاملا یکسان وجود ندارد و هرکدام از آنها منحصر به فرد هستند. حتی گفته می شود که برای اینکه این سربازان به افراد واقعی شبیه تر  باشند، کاملا رنگ آمیزی شده بودند ولی متاسفانه به مرور زمان و به خاطر رطوبت هوا کم کم رنگ آنها محو شده است.

در کنار پیاده نظام، این ارتش شامل 600 اسب و تقریبا 100 ارابه می باشد که با اسب های 2 تایی، سه تایی، و چهارتایی مسئولیت جابه جایی افسران و ارابه ران ها را داشته اند. سربازان در صف های مرتب قرار گرفته اند و حالت های مختلفی دارند، اکثر افراد ایستاده اند اما بعضی از آنها کمی خم شده اند.

ترکیب مخصوص و مخلوط افسران (که کمی قد بلندتر از بقیه هستند و ژنرال از همه قد بلندتر است)، سواره نظام، کمان داران، گشتی ها، تیراندازان، ارابه رانان و مهتران تصویری از یک ارتش آماده حمله در میدان نبرد را ارائه می دهد. پیاده نظام سبک در پهلوها و جلو قرار دارد، پیاده نظام سنگین پشت آنها مستقر شده است، و ارابه رانان نیز با افسران در عقب لشکر قرار داشتند. این آرایش مطابق با شیوه استقرار نیروی های نظامی است که در رساله های نظامی باستانی ذکر شده است.

جزئیات سربازان

شخصیت های سفالی کاوش شده را می توان به سه دسته کلی تقسیم کرد: پیاده نظام، سواره نظام و ارابه ران ها

پیاده نظام را می توان به دسته های دیگری نیز تقسیم کرد از جمله افسران بالارده، میان رده و پایین رده – پیاده نظام سبک و پیاده نظام سنگین – تیراندازان ایستاده و زانو زده

ارابه رانان را می توان به دو دسته تقسیم کرد: رانندگان ارابه و جنگجویان ارابه

ویژگی های متمایز

اشکال صورت: بررسی ها نشان می دهد که اشکال صورت شخصیت های سفالی را می توان تقریبا به هشت مدل کلی تقسیم بندی کرد.

مدل مو: در زمان های باستان مدل مو فقط بخشی از سبک زندگی مردم نبود بلکه نشانی از جایگاه اجتماعی آنها نیز بود. مدل مو جنگجویان سفالی بر اساس درجه و شاخه محل خدمت آنها متفاوت است. مدل های مو را می توان تقریبا به دو دسته تقسیم کرد.

دسته اول موهای خود را به صورت گرد در  سمت راست سر بسته اند و دسته دیگر موهای خود را تا بالای سر کشیده و آنجا به صورت گرد بسته و یک تکه پارچه بر روی آن نهاده اند. از نوار، سنجاق و روبان نیز برای سفت کردن موها استفاده شده است.

پوشش

پوشش جنگجویان سفالی با هم متفاوت است. شما می توانید با نگاه کردن به لباس یک جنگجوی سفالی به درجه و شاخه خدمتی اش پی ببرید. به عنوان مثال ژنرال در زیر یک پوشش زره ای که از قفسه سینه، پشت و شانه های او محافظت می کند، دو لایه روپوش می پوشد، او کفش های چهارگوش به پا دارد که سبک هستند و قسمت جلویی آنها به سمت بالا منحنی است. در گودال یک فقط یک ژنرال و در گودال دو نیر دو ژنرال پیدا شدند.

جنگندگان زره پوش روپوش های یقه دار و شنل های زرهی سنگین که برای حفاظت از قفسه سینه، پشت و شانه های آنها طراحی شده است، بر تن دارند.

سواره نظام از کلاه بالشتکی، شال گردن و زرهی سبک در جلو و پشت استفاده می کند. کفش های آنها در ناحیه انگشتان نرم و گرد طراحی شده است تا از آسیب در هنگام سوار شدن بر پایه اسب جلوگیری شود.

ارابه ران ها علاوه بر موارد گفته شده از پوشش محافظتی برای دستان و بازوهای خود که برای کنترل افسار اسب ها کشیده می شدند، بهره می بردند. آنها همچنین از گونه ای کلاه خود برای حفاظت از پشت گردن خود استفاده می کردند.

تسلیحات

خیلی از شخصیت های در اصل سلاح های واقعی آن زمان را در اختیار داشتند که از آنها می توان شمشیرهای برنز، کمان های بلند، تیرها، نیزه ها، تبر-خنجر ها (نوعی سلاح قدیمی چینی) و سایر سلاح های شفت بلند را نام برد. این سلاح ها در برابر خوردگی و زنگ زدگی مقاوم شده بودند و به همین دلیل است که حتی پس از 2000 سال از به خاک سپردنشان، هنوز تیز هستند.

ارابه های برنزی

از دیگر موارد اکتشافی می توان به دو ارابه برنزی اشاره کرد که توسط 4 اسب کشیده می شوند. این ارابه ها که در دسامبر 1980 کشف شدند در سالن جداگانه ای به نمایش درآمده اند و هرکدام از آنها از 3400 تکه تشکیل شده اند. اگرچه این ارابه ها عموما از برنز ساخته شده اند اما 1720 قطعه تزیینی طلا و نقره در هر ارابه یافت شد که وزنی بالغ بر 7 کیلوگرم داشتند.

هنگامی که در سال 1974 کشاورزان چینی در حال حفر چاهی بودند، هیچکس فکر نمی کرد که تکه های سفالی پیدا شده تبدیل به یکی از بزرگترین اکتشافات باستان شناسی جهان در قرن بیستم شود. بنایی که بیش از 40 سال ساخت آن زمان برد و صدر اعظم فرانسه ژان ژیراک در سال 1978 از آن با عنوان هشتمین عجایب دنیا نام برد. شایان ذکر است که کاوش های باستانی در این مکان هم چنان ادامه داشته و حتی در سال 2020 نیز اشیاء و سربازان دیگری یافت شدند.