انگیزه دادن به بچه ها برای انجام تکالیف مدرسه در زمان پیش از شیوع کرونا به اندازه کافی سخت بود. مهم نیست که معلم چقدر باتجربه باشد و برنامه های درسی چقدر هوشمندانه تعریف شده باشند، اکثر بچه ها حداقل بعضی از تکالیف مدرسه را خسته کننده و طاقت فرسا تلقی می کنند.اجازه بدهید ببینم چگونه می توان انگیزه دانش آموزان را برای آموزش آنلاین بالا برد؟
بچه ها! لطفا کمی انگیزه داشته باشید. به خاطر خودتان هم که شده با انگیزه باشید چرا که اگر انگیزه داشته باشید می توانید بدون دردسر و رنج زیاد تکالیف مدرسه خود را انجام دهید. همچنین به خاطر مادر و پدرتان! چرا که ما می توانیم به جای سرکشی به کلاس آنلاین شما، در ساعات گرانبهای روز به کارهای خودمان رسیدگی کنیم؛ آشپزی کنیم، خانه را تمیز کنیم و به خرید برویم.
انگیزه مکانیسم پیچیده ای است که به ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و اجتماعی بستگی دارد. تنبیه و پاداش کمک می کند تا در مسیر درست قرار گیرد. با این حال، برای انگیزه دادن به بچه ها، والدین نباید فقط به انجام و پایان یک تکلیف بیاندیشند.
مکانیسم های مغزی انگیزه با گذشت زمان شکل می گیرند و از سال های اولیه زندگی این شکل گیری شروع می شود. کودکان خردسال به یک مراقب حامی نیاز دارند تا آنها را تشویق به انجام فعالیت های مختلف و اکتشاف کند و وقتی کاری ارزشمند بود آنها را تشویق کند. با گذشت زمان، لذتی که کودک از انجام یک چالش یا رفع یک کنجکاوی تجربه می کند، وی را برای انجام دوباره آن کار تشویق می کند.
مقاله ای در سال 2018 از مرکز رشد کودک در دانشگاه هاروارد، مکانیسم های مغزی این روند را توضیح می دهد. در این مقاله به والدین توصیه می شود که این کار را از سنین کودکی شروع کنند و به یاد داشته باشند که بچه ها را همیشه به چالش بکشند البته نه خیلی کم و نه خیلی زیاد.
نویسندگان این مقاله بر این باورند که:
“از نوزادی به بعد، تلاش برای حفظ انگیزه لازم است، اما دست یابی به موفقیت باید امکان پذیر باشد. وقتی کاری خیلی آسان است و یا آنقدر دشوار است که قابل دستیابی نیست، انگیزه ی خود را از دست می دهند”.
آن ها برای ایجاد انگیزه ی بیشتر در کودکان، توصیه می کنند تا آنجا که ممکن است به کودکان اختیار بدهید، جوایز را به حداقل برسانید و در عین حال انگیزه ی درونی را تقویت کنید و البته شرایط کودک از جمله استعداد، زمان و حمایت را در نظر بگیرید. این گفته نادرست است که اگر کسی چیزی را با تمام وجود بخواهید، راهی برای رسیدن به آن پیدا خواهید کرد.
وندی استروف، دانشیار علوم شناختی و رشد در دانشگاه ایالتی سونوما در کالیفرنیا متوجه شد که پسر کلاس ششمی او پاییز امسال برای یادگیری آنلاین مشکل دارد.
اوستروف گفت: “او اضطراب زیادی داشت و تکالیف خود را به موقع تحویل نمی داد، تعداد فعالیت های مختلف برای او خیلی زیاد بود و همین باعث تنش و آشفتگی کل خانواده ما شد.”
در ابتدا نمی خواست از آن مادرهایی باشد که از معلم می خواهند تکالیف بچه شان را کمتر کند. اما پس از دو ماه صبرش تمام شد و از معلم های هنر و موسیقی خواست تا تکالیف پسرش را کمتر کنند. او گفت: ” بچه ی من با بقیه فرق داشت.” اوستروف معتقد است این یک درس بزرگ است و امیدوار است که بقیه والدین نیز این نکته را درک کنند. بعضی اوقات در مورد کودکان، رمز افزایش انگیزه کم کردن بار تکالیف است. اگر تکالیف زیادی بر کودکتان تحمیل شود، به سختی می تواند توانایی های بالقوه را در خود یا کارهایش ببیند.
اوستروف می گوید کودکان برای یادگیری مجازی طراحی نشده اند، مهم نیست که معلم آن ها چقدر خوب باشد و چه مدت کودک می تواند آرام بنشیند. در عوض، بچه ها از طریق بازی، تعاملات اجتماعی و همکاری بهتر می آموزند و دستیابی به همه اینها روی یک صفحه الکترونیکی سخت است.
وی با اشاره به اینکه غافل گیری و مسخره بازی باعث فعال شدن مغز بچه ها می شود، گفت: “ما باید لذت و خوشی را به آموزش هایمان برگردانیم زیرا لذت زیادی از بین رفته است.”
اوستروف به منظور گنجاندن بیشتر این موارد در زندگی، توصیه می کند به هر زحمتی که شده زمانی را برای یادگیری از طریق بازی به بچه ها اختصاص دهید، چه در زمان مدرسه باشد چه خارج از آن زمان. به کودکتان گوش دهید، به آنها کمک کنید تا کنجکاوی های خود را پیگیری و برطرف کنند و کمتر نگران این باشید که آیا همه تلاش خود را برای انجام تکالیف آنلاین می کنندد یا نه.
گاهی اوقات پی بردن به اینکه آیا درس را یاد گرفته اند، آسان است مثل نجوم یا اسکیت بورد؛ و گاهی اوقات پی بردن به این موضوع دقت بیشتری می طلبد. اوستروف گفت یادگیری چگونگی مبارزه با بی حوصلگی و مقاومت در شرایط سخت، مهارت های مهمی هستند که بسیاری از بچه ها در حال فراگیری آنها هستند.
همچنین، کودکانی که احساس می کنند توانایی کنترل و وقت کافی برای بازی دارند، شادتر خواهند بود و بچه های شادتر آن قسمت هایی از روز را که کمتر به آن مشتاق هستند، با پوزخندی تحمل می کنند.
وی گفت: “ما باید بیشتر با بچه ها حرف بزنیم و معلم ها و والدین باید سخت گیری خود را کمتر کنند، اما متأسفانه هر روز می شنویم که سخت گیری آن ها بیشتر می شود.”
زمانی که کودکتان واقعاً نمی خواهد انشای خود را بنویسد یا یک مسئله ریاضی را حل کند، توجه آنها را به چگونگی تأثیر یادگیری در آینده آنها معطوف کنید. این می تواند راهکار موثری باشد.
دیوید ایگر، دانشیار روانشناسی در دانشگاه تگزاس در آستین گفت، این راهکار به این صورت نیست که به آن ها بگوییم چقدر در آینده موفق خواهند شد، زیرا ممکن است الهام بخش به نظر نرسد. سعی کنید با بیان اینکه چقدر در آینده می توانند به دیگران کمک کنند به آن ها انگیزه دهید.
وی گفت: “هرگونه ناامیدی یا مشکلی را که دانش آموز در تعامل با جهان تجربه می کند، اصلاح و بازبینی کنید. به آنها بگویید هرچه مغزشان قوی تر شود، بیشتر می توانند به چیزی بزرگ تر و قوی تر از خودشان غلبه کنند .”
ایگر گفت این امر دقیقا روی آن بخش از غریزه ما که تمایل به کمک به دیگری داریم تاثیر می گذارد، و هورمون های خوبی را که از اعمال همدلی و نوع دوستی ترشح می شوند، در بدن آزاد می کند.
مغز انسان طوری طراحی شده است که از اعمال نوع دوستانه احساس رضایت می کند حتی قبل از اینکه نتیجه این اعمال را ببینیم. این ترفند انگیزشی کارآمدتر از ایجاد انگیزه برای گرفتن نمره خوب یا کسب درآمد زیاد در بزرگسالی است. این عوامل شاید بعدها باعث ایجاد انگیزه شود ولی نتیجه فوری نمی دهد.
ایگر توضیح داد: “هنگامی که به افراد بی خانمان کمک می کنید، بلافاصله احساس می کنید که یک فرد خوب هستید، حتی اگر آنها روزها یا هفته ها پولی نگیرند.”
در مورد نوجوانان می توانیم به آن ها یادآور شویم چیزی که الان در مدرسه فرا می گیرند چطور می تواند به آن ها کمک کند تا در آینده دنیا را تغییر دهند. مطالعه ای در سال 2016 نشان داد نوجوانان وقتی انتخاب های خود را نوعی مبارزه و سرپیچی از قوانین بینند، تصمیم های بهتری در زندگی می گیرند. نوجوانان همچنین می توانند از عطش و اشتیاق خود برای یافتن معنا در زندگی خود انگیزه بگیرند.
وی گفت: “یافته های جدید علوم اعصاب نوجوانان نشان می دهد که نوجوانان وقتی درمی یابند که چطور چیزی به زندگی آن ها معنا می دهد و زندگی آن ها را عوض می کند، مغزشان آماده ی یادگیری می شود.”
ایگر برای بچه های کوچکتر پیشنهاد می کند که والدین بچه ها را تشویق کنند به خاطر معلم خود سخت تلاش کنند. آن ها به معلم خود اهمیت می دهند و انجام کار درست برای معلمشان کمک می کند تا آن ارتباط نزدیک عاطفی برقرار شود، چیزی که یک مولفه اصلی برای ایجاد انگیزه است.
وی ادامه داد از پاداش و مجازات می توان برای همه سنین استفاده کرد، اما به نتیجه ی کار پاداش ندهید. ما باید به روند کار و عاداتی که نتیجه را در پی دارد، پاداش دهیم.
او افزود: “برای اینکه کلاس آنلاین خود را با دقت فراوان تمام کنند پاداش ندهید، از پاداش برای چیزهای كوچكتر استفاده کنید مانند اینکه در ساعت 8:15 بنشینند و لپ تاپ خود را باز کنند. شما با این روش به یک عادت یا مرحله ای که حضور در کلاس را آسان و تقریباً خودکار می کند، پاداش می دهید. آنها را وادار کنید که گام های کوچک بردارند و از این طریق احتمال اینکه به تنهایی گام های بزرگتری بردارند، بیشتر است.”
به طور کلی، برای تغییر یک رفتار یا نگرش برداشتن گام های کوچک همیشه توصیه خوبی است .
والدین ممکن است بخواهند برای ایجاد انگیزه در خودشان که فرزندانشان را باانگیزه کنند، این ترفندهای انگیزشی را روی خودشان امتحان کنند.
خواه برنامه های فرزندتان را بازنگری می کنید، یا وقت بیشتری برای بازی اختصاص می دهید و یا با آن ها درباره ی اینکه کارهای امروزشان چگونه بر توانایی آن ها برای تعاملات آینده تاثیر می گذارد، صحبت می کنید، کمی آرام تر پیش بروید و ببینید چه عواملی برای ایجاد انگیزه در این دوران سخت به کودک شما کمک می کند.
به نام خدا با کتک 😀