در آینده‌ای نه چندان دور شارژ گوشی هوشمند از طریق وای فای امکان‌پذیر خواهد بود. اما چطور می‌توان با استفاده از فناوری WiFi طی مدت زمانی قابل قبول گوشی هوشمند خود را شارژ کرد؟ در ادامه با ترنجی همراه باشید تا ببینیم شارژ گوشی هوشمند از طریق وای فای چطور خواهد بود.
آیا آماده خداحافظی با باتری‌ها هستید؟ احتمالا همانند بسیاری دیگر از کاربران، از تمام شدن وقت و بی‌وقت شارژ باتری گوشی خسته شده و از این اتفاق استقبال می‌کنید. اما بهتر است عجله نکنید، چرا که تا کاربردی شدن راهکارهای جدید، زمان قابل توجهی باقی مانده و همچنان برای شارژ گوشی هوشمند نیازمند چسباندن آن به گوشه‌ای از اتاق به منظور استفاده از شارژر دیواری هستید!
سیگنال‌های رادیویی ارسال شده از طریق ترنزمیترهای بر پایه پروتکل‌های بلوتوث و وای فای، چیزی به جز امواج الکترومغناطیسی مدوله شده نیستند که بسته به نوع استاندارد و پروتکل‌های تعریف شدن برای هر تکنولوژی، فرکانس متفاوتی دارند. گفتنی است در مهندسی برق و مخابران منظور از مدولاسیون، سوار کردن یک سیگنال روی یک سیگنال دارای فرکانس بالاتر دیگر است تا به این وسیله محدوده تحت پوشش و بهره‌وری افزایش پیدا کند.
بررسی چیستی سیگنال‌هایی رادیویی بلوتوث و وای فای مشخص می‌کند امواج آن‌ها با خود انرژی حمل می‌کنند. یک تیم از محققان دانشگاه ام آی تی و دانشگاه مادرید با در نظر گرفتن این واقعیت، سیستم انعطاف‌پذیری توسعه داده‌اند که قادر است امواج الکترومغناطیسی را به انرژی الکتریکی تبدیل کند. این سیستم در واقع یک ساختار قابل یکپارچه شدن با پارچه، انواع کاورها و در کل هر شیئی است.
قرار نیست این پروژه که یکی از اهداف آن ارائه روشی نوین برای شارژ گوشی هوشمنداست، دنیای انرژی را متحول کند، چرا که سیگنال‌های رادیویی به لطف برج‌های مخابراتی و دیگر ترنزمیترها، در سرتاسر شهرها وجود دارند. کافی است در هر جایی، وای فای یا بلوتوث گوشی خود را روشن کنید تا به وجود سیگنال‌هایی در آن اطراف پی ببرید. با استفاده از این دو فناوری می‌توان به طور متوسط 40 میکرووات انرژی دریافت کرد. این میزان انرژی برای شارژ گوشی هوشمند به صورت بی‌سیم کم است و در حال حاضر تنها می‌توان دستگاه‌های بسیار کوچک یا یک ال ای دی را با آن روشن نگه داشت.
تیم تحقیقاتی یاد شده با استفاده از سولفید مولیبدن به عنوان ماده اصلی، یک آنتن برای دریافت انرژی امواج الکترومغناطیسی ساخته است. این یک نیمه هادی (نیمه رسانا) بسیار نازک بوده و به وسیله آن می‌توان ورق‌هایی فوق‌العاده نازک حاوی تعدادی کمی اتم ایجاد کرد! نخستین نمونه‌های اولیه ساخته شده طبق انتظار کارایی بسیار پایینی داشتند و به همین دلیل تنها 30 درصد انرژی دریافت شده را تبدیل به انرژی قابل استفاده می‌کردند. با استفاده از چنین انرژی فقط می‌توان سنسورهای کوچک را روشن نگه داشت و هنوز برای شارژ گوشی هوشمند با استفاده از آن‌ها راه طولانی باقی مانده است.
اما چه ارتباطی بین این فناوری و خداحافظی با باتری گجت‌ها وجود دارد؟ راهکار ارائه شده توسط تیم تحقیقاتی متشکل از دانشمندان دانشگاه ام آی تی و دانشگاه مادرید قرار است روزی دستگاه‌ها را از باتری‌ها به طور کامل بی‌نیاز کرده یا سبب کفایت یک پک باتری بسیار کوچک شود، چرا که به لطف حضور امواج الکترومغناطیسی در همه جا، گوشی یا هر گجت دیگر به طور پیوسته انرژی مورد نیازش را به صورت بی‌سیم دریافت خواهد کرد! با توجه به کارایی پایین کنونی این روش شارژ گوشی هوشمند و در نظر گرفتن تعداد گجت‌های الکترونیکی در دست کاربران، می‌توان پیش‌بینی کرد تا اجرایی و خارج شدن آن از محیط آزمایشگاه زمان زیادی باقی مانده است، اما حتی تصور آن نیز زیباست!
در آینده‌ای نه چندان دور، ورق‌های نازک ساخته شده با استفاده از سولفید مولیبدن روی دیوارها، کف زمین و دیگر نقاط مناطق شهری قرار گرفته و بعد از دریافت انرژی امواج الکترومغناطیسی و سپس تبدیل آن‌ها به انرژی قابل استفاده برای گجت‌های الکترونیکی، آن‌ها را مجددا در قالب موج‌های نامرئی ساطع می‌کنند.
یه همچین تکنولوژی رو که صد در صد از این کارا تر بوده رو نابغه قرن تسلا اختراع کرده بود ولی سیاست علم رو صد سال عقب انداخت .