نمی‌توان گفت نمک کلا مضر است، اما مصرف بیش از حد آن برای بدن زیان آور می‌باشد و تاثیرات جدی و خطرناکی بر قلب و عروق دارد. دفع نمک اضافی برای بدن چالشی بزرگ است. در ادامه با ترنجی همراه باشید.
مطالعات جدید نشان داد، نورون‌ها به سختی نمک را دفع می‌کنند. مقدار متوسطی از نمک برای سلامتی بدن ضروری است. سدیم موجود در نمک به انقباض و شل شدن عضلات کمک می‌کند و امولسیون‌های الکتریکی بین اعصاب ارسال می‌شوند و مایعات سلولی را درسطح متعادل حفظ می‌کند. برای انجام این کار کلیه‌ها درگیر شده و سطوح آب و عملکرد سلولی تنظیم می‌شود.
سدیم در ایجاد فشار خون مناسب نقش مهمی دارد. اما اگر میزان سدیم در بدن بیش از حد افزایش یابد، تاثیرات نامطلوبی بر سلامتی داشته و باعث ایجاد بیماری‌های متعددی می‌گردد. زمانی که غلظت سدیم در خون افزایش یابد، کلیه ها نمی‌توانند تمام آن مقدار را دفع کرده و در نتیجه آب از سلول خارج شده و به جریان خون منتقل می‌شود. این امر منجر به افزایش حجم خون در رگ‌ها شده و برای برقراری تعادل سیستم قلبی عروقی مجبور به فعالیت بیشتر و شدیدتری می‌گردد تا فشار خون را به حالت عادی بازگرداند.
اگر این حالت مدام اتفاق بیافتد به مرور زمان دیواره‌ی رگ‌ها آسیب دیده و مواد اضافی در خون، در دیواره‌ی رگ‌ها رسوب می‌کنند و باعث تنگی عروق می‌شوند. این امر احتمال سکته‌ی قلبی و مغزی را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. به همین دلیل توصیه‌های غذایی در کشور آمریکا به گونه‌ای است که میزان نمک مصرفی در بزرگسالان و افراد مسن نباید به بیش از 2500 میلی گرم در روز تجاوز نکند. این مقدار چیزی حدود دو سوم قاشق چایخوری است.
البته کم کردن مصرف نمک کار سختی بوده و افراد کمی در سراسر جهان واقعا فقط به اندازه‌ی مقدار توصیه شده نمک استفاده می‌کنند. در این علت علاقه به مصرف نمک بررسی شده است. گروهی از محققان بخش غدد درون ریز، دیابت و متابولیسم در مرکز پزشکی دایکسون در بوستون، نتایج نوار مغزی را مورد مطالعه قرار دادند. این نوارها بخش‌هایی از مغز را که باعث علاقه به مصرف نمک می‌شوند، مشخص می‌کرد!
دکتر برادفورد لول رهبری گروه را بر عهده داشت، جان رش – محقق فوق دکترا و دکتر لول – از نویسندگان این مطالعه بودند ویافته های آنها در مجله Neuron منتشر شد.
اهمیت وجود سدیم در بدن امری انکار ناپذیر است. کمبود این ماده سبب افزایش دو هورمون آنژیوتانسین II و آلدوسترون می‌شود. مطالعات اخیر دانشمندان نشان داد نورون‌هایی که به هورمون آنژیوتانسین II پاسخ می‌دهند، همچنین نورون‌هایی که به دلیل کمبود، به آلدوسترون تحریک می‌گردند، باعث ایجاد اشتها برای مصرف نمک می‌شوند. محققان در این مطالعه تصمیم به تمرکز بر نورون‌های پاسخ‌دهنده به آلدوسترون گرفتند، این نورون‌ها, نورون‌های NTSHSD2 نام دارند.
تحقیقات پیشین که توسط دکتر جوئل جیرلینگ انجام شده بود، نشان داد نورون‌های NTSHSD2 که به آلدوسترون حساس بوده و نسبت به آن پاسخ می‌دهند، با کمبود سدیم فعال می‌شوند اما فرآیند پروسه‌ی سلولی این فعل و انفعالات هنوز ناشناخته است. به همین دلیل رش و همکارانش تصمیم گرفتند در مطالعه‌ی جدید “مکانیزم سلولی و مولکولی را که طی آن نورون‌های NTSHSD2 به دلیل کمبود سدیم فعال می‌شوند، مورد بررسی قرار دهند.
برای این منظور محققان از الکتروفیزیولوژی مغز و تک سلولی‌هایRNA، به صورت جداگانه برای مطالعه این نورون‌ها استفاده کردند. برای اندازه گیری فعالیت نورون‌ها در ایجاد احساس نیاز و اشتیاق مصرف نمک و سدیم، محققان ابتدا تخریب ژنتیکی انجام دادند، یعنی تولید ژن‌های خاصی را مهار کردند، سپس فعالیت‌های شیمیایی آنها را در محیط‌های حاوی سدیم و بدون سدیم بررسی کردند.
رش و تیم تحقیقاتی‌اش نورون‌های مصنوعی NTSHSD2 را در موش‌هایی که کمبود سدیم نداشتند، فعال کردند. هدف محققان از این آزمایش این بود که آیا موش‌هایی که دچار کمبود سدیم هستند دچار سکته قلبی ناگهانی می‌شوند یا نه؟
محققان دریافتند نورون های NTSHSD2 به تنهایی برای ایجاد اشتها نسبت به سدیم کافی نیستند و فقط باعث ایجاد ارتباطی هشدار دهنده برای افزایش تولید هورمون آنژیوتانسین II می‌شوند که در نهایت میل موش‌ها را برای مصرف سدیم بیشتر می‌کند.
این واکنش باعث ایجاد جرقه‌ای در ذهن دانشمندان شد، محققان به این نتیجه رسیدند که زیر مجموعه‌ای از نورون‌هایی که به هورمون آنژیوتانسیون II پاسخ می‌دهند، باعث ایجاد اشتها به سدیم شده و بدن را مجبور به مصرف آن می‌کنند. عملکرد و نام این نورون‌ها در حال بررسی است اما به احتمال زیاد نورون‌ها و گیرنده‌های بنیادی آنژیوتانسین II، یعنی a1 (آلفا 1) در این فرآیند نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند.
با بررسی آزمایشات و نوارهای مغزی، بخش خاصی در مغز شناسایی شد که نسبت به کمبود سدیم حساس بوده و باعث تحریک و افزایش اشتها برای مصرف سدیم می‌شود. دکتر رش چنین می‌گوید: علاوه بر این، تحقیقات جدید ما نشان داد، مغز میزان مصرف خوراکی سدیم را کنترل کرده و مقدار مصرف نمک به شدت توسط مغز تنظیم می‌شود، اختلال در این نورون ها ممکن است منجر به مصرف بیش از حد یا کم سدیم گردد که در طولانی مدت باعث فشار بر سیستم قلبی عروقی شده و بیماری‌های زیادی را به دنبال دارد.”
وی افزود: “سوالات زیادی درباره عملکرد مغز و رابطه‌ی آن با شدت اشتها و اشتیاق برای مصرف نمک بی پاسخ مانده‌اند اما یکی از مهمترین عوامل مصرف سدیم تاثیرات آنژیوتانسین II بر کار مغز می‌باشد. مغز سیگنال‌هایی را با هماهنگی با نورون‌های NTSHSD2 که به آلدوسترون پاسخ می‌دهند، به بدن ارسال می‌کند.”
دکتر راش اعلام کرد این اولین پژوهش درباره‌ی تاثیرات مغز و هورمون‌ها بر یکدیگر بود و او امیدوار است به زودی با انجام آزمایشات و تحقیقات دیگر شکاف ایجاد شده درباره‌ی این موضوع را پر کرده و پرده از اسرار آن بردارند.
شما در طول یک روز چقدر نمک مصرف می‌کنید؟
خدارو شکر مصرف نمکم خیلی نسبت به قبل کمتر شده