مطلب ساعت ۲۴ : حیات‌وحش متولدشده از بازیافتی‌های فلزی

فلزی‌های بازیافتی ازجمله ضایعه‌های متولدشده از دنیای مدرن هستند که هرجایی پیدا می‌شوند؛ کافی است با دیدی بهتر اطراف را نگاه کنید تا نمونه‌های بی‌شماری از این‌ها را بیابید. در ادامه با سحر همراه باشید تا هنرمندی یک جوان ۲۴ ساله را به نظاره بنشینید.

هنرمند خلاق استرالیایی، Jordan Sprigg، با به هم چسباندن تعداد زیادی از فلزی‌های دور ریخته شده، مجسمه‌هایی را درست کرده است که در اندازه‌های کاملاً واقعی، به زیبایی می‌درخشند. او این کار را از ۳ سال پیش آغاز کرده و تاکنون بدون هیچ آموزشی، سعی در ساختن مجسمه‌های جدید کرده است. آهن‌قراضه‌های ازکارافتاده که دیگر در سمت قبلی جایی نداشتند، اکنون در غالب یک اثر هنری، خوش می‌درخشند. بنا بر گفته‌ی خود جردن، بعضی از این تکه‌ها ممکن است تا ۱۰۰ سال هم عمر داشته باشند؛ و این طول عمر، مجسمه‌های ارزشمندتری به ارمغان می‌آورد.

۳ روز یا ۳ ماه؛ چه فرقی می‌کنند وقتی این مدت برای تولد یک مجسمه‌ی جدید کافی است؟ اکنون بی‌درنگ شمارا دعوت می‌کنیم تا حاصل تلاش ساعت‌ها زحمت (۲۰ تا ۴۰۰ ساعت) این هنرمند را در قالب تصاویری درخور، مشاهده کنید:

۱. 

۲. 

۳. 

۴. 

۵. 

۶. 

۷. 

۸.

۹. 

۱۰. 

۱۱. 

۱۲. 

۱۳. 

۱۴. 

[button type=”default” color=”” target=”” link=”http://www.boredpanda.com/scrap-metal-animal-sculptures-jordan-sprigg/”]boredpanda.com[/button]

وقتی بچه بودم، پدرم هر شب به من نصیحتی می‌کرد که باعث شد زندگیم نابود شه، اون می‌گفت: وقتی یه راهی رو انتخاب می‌کنی، هرچقدر هم که سختی داره تحمل‌کن، ناامید نشو، تا تهش برو.
اون می‌خواست من رو شجاع و سخت‌کوش بار بیاره، غافل از این‌که من متخصص انتخاب کردن راه‌های اشتباه بودم!
اشتباهی رفتم تو تیم بسکتبال و باوجود قدبلندی که داشتم، همیشه ذخیره وایسادم، من حتی نمی‌تونستم از یه متری توپ رو بندازم تو سبد، اما باز تلاش کردم و ناامید نشدم. درحالی‌که شاید من می‌تونستم یه تنیس‌باز حرفه‌ای شم!
رشته تحصیلیم هم اشتباه انتخاب کردم، و باوجود اینکه توش هیچ استعدادی نداشتم ولی تا تهش رفتم و چند سالی عمرم رو هدر دادم.
من اشتباه‌های مسخره زیادی کردم اما تلخ‌ترینش دوست داشتن اشتباهی بود، همه اطرافیانم به هم می‌گفتن که این دوست داشتن نتیجه‌ای نداره، اما من گوشم بدهکار نبود، هیچ‌وقت نمی‌خواستم قبول کنم که راه رو اشتباهی او مدم، فکر می‌کردم آخرش همه‌چیز درست می‌شه، اما نشد.
آخرسر یه روزبه خودم اومدم و دیدم یه عمره دارم واسه چیزهای بی‌ارزش تلاش می‌کنم، گاهی با خودم می‌گم کاشکی پدرم بین نصیحت‌هاش، حداقل یه بار می‌گفت آگه فهمیدی یه راه رو اشتباه اومدی، الکی سماجت به خرج نده، همون لحظه بذارش کنار و از نو شروع کن…

آنتارکتیکا، هشتاد و نه درجه جنوبی از روزبه معین