امروز میخواهیم درباره‌ی تاریخچه اندروید با شما حرف بزنیم. از روزهای اول ابداع تاکنون این سیستم‌عامل فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرده است و سرانجام پس از مدت‌ها کش و قوس به برترین سیستم‌عامل موبایل جهان بدل شده است. میتوان گفت که تقریبا در هر خانه ای یک دستگاه اندرویدی یافت می‌شود. این تاریخچه در هشت قسمت مجزا که هر کدام درباره ی دورانی از اندروید بحث می‌کند ترجمه و ویرایش شده است. امیدواریم که از این مطلب لذت ببرید.
با ترنجی همراه باشید…
در هر هشت قسمت ما ، که برای هر کدام آن ها زحمات بسیاری کشیده شده است درباره ی تکنولوژی، گوشی ها، مردم و واقعه هایی که اندروید را در طول زندگی اش شکل داده اند سخن میگوییم و برای شما یک بینش منحصر به فرد از پلتفرمی که بیش از یک میلیارد نفر از آن استفاده میکنند و بهره میبرند برای شما می آوریم.
ما با هم نظاره گر خواهیم بود که چگونه اندروید از یک شروع پاره پاره تا سلطه بر چشم اندازی فراتر از موبایل ها از جمله وارد شدن در کالاهای مختلف همانند اوتوموبیل ها و حتی کالا های پوشیدنی همانند ساعت های دیجیتالی پیشروی کرد. و اینکه چگونه ثروت در طول ۸ سال در صنعت گوشی تغییر و تحول یافت.
قسمت اول: تاریخچه ی قبل از اندروید
در بخش یک از هشت بخش تاریخچه ی اندروید ما به ریشه های اولیه ی چیزی که الان آنقدر رشد کرده که به محبوبترین سیستم عامل جهان تبدیل شده نگاه میکنیم.
اندروید اتفاقی نبود. ریشه های غالب سیستم عامل های تلفن همراه در جهان را میتوان با آغاز دهه ی قبلی پیوند داد به این دلیل که زمان تولد عمده ی آن ها از جمله اندروید به همان دوران باز میگردد از طریق کار بیانگذار اندی روبین و گوگل که مشتاق بود خود را به عنوان یک بازیکن قدر و بزرگ در دنیای گوشی در آینده به مردم بشناساند.
در این قسمت از هشت قسمت تاریخچه ی اندروید ، ما به ریشه های ابتدایی سیستم عامل که راهی برای ابداع و عرضه ی اندروید و گوشی های اندرویدی باز کردند نگاهی می اندازیم. همانند T-mobile G1 و برخی تاثیرات دیگر که اندروید را در روز های اول شکل دادند. و ما یک نگاه سطحی به یکی از پروتوتایپ های ابتدایی اندروید که هیچوقت نور خورشید را ندید خواهیم انداخت.
به طور کلی در دنیای تکنولوژی و به طور اختصاصی در دنیای تکنولوژی موبایل سال های میانه‌ی دهه ی ۲۰۰۰ همانند قرن ها پیش و یا عصر حجر به نظر میرسد.
شایعه‌ی آیفون کاملا از طرف اپل رد شد. نِت بوک ها دسته بندی جدیدی از وسایل محاسباتی فوق العاده و قابل حمل بودند. تبلت های آن دوره شبیه به لپتاپ های بسیار سنکین کار که کیبردشان بریده شده است، بودند. هیچ چیزی با نام توییتر وجود نداشت و یوتیوب در زمان راه اندازی تکه تکه بود و ویندوز ویستا یک ویندوز رده بالا و عالی محسوب میشد.
گوشی های هوشمند که استاندارد روز بودند بسیار کند، سنگین و زشت بودند و چشم انداز سلطه ی سیمبین، ویندوز موبایل و بلک بری همه جا را فرا گرفته بود و آنان پادشاه های واقعی آن دوره بودند. در نتیجه ایده ی اینکه یک گوشی چیزی بیشتر از یک گوشی و وسیله برای صحبت باشد با قدرت زیادی در حال جذب هوادار بود. مفهوم جریان اصلی یک گوشی هوشمند به یک ترکیب متناقض تبدیل شد.
گوشی های هوشمند مربوط به اواسط ۲۰۰۰ ققط یک پایه از نقطه نظر تکنولوژیکی نبودند بلکه آن ها یک میدان مین برای توسعه دهندگان بودند. و در بسیاری از بازار های فرو رفته در محدودیت های حامل به مراتب بیشتر از آنچه ما امروز میتوانیم تحمل کنیم بودند. تجربه ی کاربر و سهولت توسعه به مرتبه ی دوم در رقابت با منافع شرکت های بزرگ آمد و در مقابل جهان نسبتا باز از کامپیوتر و توسعه‌ی وب بود.
این پیش زمینه ای بود که اندروید – بزرگترین و مردمی ترین سیستم عامل در حال حاضر در جهان – با آن مواجه بود و اپن سورس بودن اندروید به آن اجازه داد که کشش و هوادار در برایر رقابتی که کلوز سورس‌ها (سیستمی عاملی همانند ویندوز موبایل) ترتیب داده بودند، داشته باشد.
سال ها قبل از وجود اندروید یک کمپانی کوچک نرم افزار موبایل با نام danger وجود داشت که توسط یکی از مهندسین در حال حاضر اپل با نام اندی رابین تاسیس شده بود.
یکی از بزرگترین چیز هایی که موجب شهرت دنجر شده بود هیپ تاپ بود که یک گوشی هوشمند با یک صفحه کلید تمام صفحه و نرم افزاری برای فرستادن بلافاصله پیامک و مرورگری وب و ارسال ایمیل که به اندازه‌ای اهمیت داشت که نمیتوان آن را توصیف کرد.
از طریق یک همکاری با شرکت تی موبایل ، دنجر علامت تجاری هیپ تاپ را به ساید کیک تغییر داد و فرقه و هوادارانی که آن برند در آن زمان داشت برای زمان خودش بی رقیب و بی همتا بود.
چیزی که sidekick کمپانی دنجر را موفق کرد یک تجارت تسهیم درآمد بود که در آن زمان با مدل های استاندارد تجارت و فروش موبایل بسیار فرق داشت.
سرویس های دنجر به جای خود سخت افزار کالایی بود که به فروش میرسید. با فروش سخت افزار ها به خطرناکی با قیمت نزدیک به هزینه ای که برای آن شده بود و اشتراک خدمات درآمد با T-mobile ساید کیک توانایی رقابت مستقیم با مایکروسافت و بلک بری را در ضمینه ی گوشی هوشمند پیدا کرد.
larry page و brin soon از کمپانی گوگل به زودی متوجه شدند که ساید کیک درحال تاپ شدن و معروف شدن در هر جایی که رفته اند می‌باشد. بعد از همه ی اینها چه چیزی بهتر از این است که امکان جست و جوی گوگل را در هر جایی که هستید داشته باشید؟ هیئت مدیره دنجر رای به جاگزینی اندی رابین دادند. رابین با استفاده از نام خود که برای مدتی شهرت زیادی یافته بود یک کمپانی جدید که بر روی یک پلت فورم در حال توسعه دقت داشت و بر روی همه ی سازنده های نرم افزار باز بود تاسیس کرد.
شرکت اندروید. یک کمپانی مستقل بود که به مدت دو سال چیزی برای فروش نداشت. در طول بیشتر وقت ها بودجه ی کمپانی را خود رابین تامین میکرد. با یک گروه کوچکی ساخته شده از مهندسان نرم افزار که برای ساختن نسل بعدی نرم افزار های گوشی های هوشمند برنامه ریزی کرده بودند. آن کمپانی بر روی یک سیر تکاملی با منبع آزاد که تشکیل شده ود از هزاران ایده ای که در دنجر شروع شده بودند.
با دقت بر روی تجربه ی بهترین اتصال وبی که آن ها توانسته بودند و ساختن یک محیطی که هر توسعه دهنده ای میتوانست بسازد، اندروید یک طرح جامد داشت که سرمایه گذاران به سرعت روی آن پا گذاشتند وقتی که نهایتا در سال ۲۰۰۵ به محلی برای کسب درامد برای آن ها تبدیل شد. زمانیکه که تعداد زیادی از سرمایه گذاران دنبال این بودند که به این تجربه ی نسل بعدی موبایل ها وارد شوند، گوگل به این نتیجه رسید که خودش برای رقابت با بلک بری و مایکروسافت نیاز به یک کمپانی گوشی های هوشمند دارد. پیج و برین خواستار گوشی های هوشمند بیشتری با موتور جستجوی پیش فرض گوگل بودند و یک پلت فورم باز مانند اندروید دقیقا راه بسیار عالی برای انجام آن کار پیش پای آنان قرار داد.
در انتهای سال ۲۰۰۵ رابین و تیمش داخل دفاتری با منظره ی کوه های کالیف مشغول کار بودند. به صورت مخفیانه از دنیا زمانیکه آن ها درحال کار با این کمپانی برای اتمام این چشم انداز ترکیب شده بودند.
اما نرم افزار بدون سخت افزار هیچ چیز نیست. و زمانیکه بسیار G1 تی موبایل را به عنوان اولین گوشی اندرویدی به یاد می آورند. طراحی کردن یک طراحی کشویی QWERTY و یک صفحه نمایش بزرگ (برای آن زمان) که قابلیت کار با لمس را دارا بود فقط یکی از هزاران طراحی های در دست ساخت گوگل و دیگر سازنده ی همکار اچ تی سی که برای سالیان دراز به عنوان یک ODM بی نام زندگی کرد بود.
شناخته شده ترین گوشی پروتوتایپ با نام کد دار sooner معروف بود. تخته سنگ ساخته شده توسط اچ تی سی بیشتر شبیه به دستگاه های بلک بری آن زمان بود تا شبیه به یک طراحی لمسی باشد و دارای یک کیبورد QWERTY در زیر یک صفحه نمایش به ابعاد ۳۲۰*۲۴۰ بود.
طراح کالا و سرویس های اروپای اچ تی سی garaham wheeler به android central گفت کههمکاری با گوگل شامل این دو طرح های اصلی میشد و آن برای اچ تی سی و تست کنندگان دستگاه های آن اندروید یک تغییر قابل ملاحظه را از گوشی های هوشمند مبتنی بر ویندوز فون در آن زمان را نمایندگی کرد. ” دو نوع آی دی تفاوت وجود داشت یکی طراحی کیبرد qwerty و دیگری G1 پس ما به دنبال هر دوی آنان بودیم”. این سخنان ویلر است که در ادامه میگوید.” آن یک سیستم عامل بسیار متفاوفت بود و یک الگوی کاملا متفاوت نسبت به ویندوز موبایل در آن زمان داشت که بسیار زیرکانه تر و بهتر و تکنولوژیکال تر بود.
به دنبال بازتاب بر روی تاریخچه ی اچ تی سی با ویندوز موبایل در اواسط سال ۲۰۰۰ رئیس اچ تی سی در آمریکا به AC گفت:
” اگر شما به آن زمان برگردید قطعا یک ریسک بزرگ بود که اچ تی سی آن را قبول کرد. و در آن زمان مایکروسافت و گوگل به طور کامل دوستان صمیمی نبودند.
مدیر عامل کمپانی نیز یک نقش کلیدی در گرفتن اچ تی سی در طبقه ی همکف با اندروید ایفا کرد. مکنزی توضیح میدهد که : پیتر چو زمانی که در کمپانی دنجر مشغول بود رابطه ی خوب و صمیمی با اندین رابین داشت. پس آن ها با هم حرف میزدند و چیزی که مارا واقعن به وجد آورد و ما نسبت به آن بسیار هیجان زده بودیم یک پلت فرم بود که بر پایه ی اینترنت بود و آن دادن شانس گذاشتن اینترنت در جیبشان به مصرف کنندگان بود.
زمانی بود که همه ی مصرف کنندگان با صفحه نمایش کاملا لمسی راحت نبودند و آن را نمی پسندیدند. حتی با تکانه ای که اپل در حال تولید بر روی آیفون بود، افرادی بودند که میگفتند “من یک کلید برد میخواهم” RIM هنوز یک کمپانی موفق در آن زمان بود. پس به نظر من هر دو شرکا یک موقعیت خوب دیدند – بیاید یک رابط لمسی قوی فعال کنیم که اینترنت را میرساند و تحویل میدهد و آن را در جیب مردم میگذارد. – ولی آن یک نوع بزرگراه برای این چیز لمسی جدید است”
این میتوانست بر هر کسی سخت باشد که صعود شهابی را پیش بینی کند که اندروید از آن لذت می برد. اما مکنزی بسیاری وِز وز ها را در اطراف G1 تا زمان قبل از راه اندازی اچ تی سی به یاد می آورد.
” به یاد دارم که به خاطر آن بسیار ذوق زده و هیجان زده شده بودم. ما میدانستیم و مطمئن بودیم که قرار است بسیار بزرگ شود. گوگل کاملا پشت آن بود. من فکر کنم که ما می‌دانیم که آن پتانسیل دادن تجربیات از طریق اینترنت و دادن پلت فرم و ریشه های آن را و آزادی را داشت که ما به عنوان تولیدکننده باید به سمت نوآوری در پلت فرم حرکت کنیم. زیرا به عنوان یک شریک و همکار خوب همانند مایکروسافت که بود و هست. استراتژی گوگل بسیار متفاوت بود در حس اینکه ” باشه ما به شما یم پلت فرم خواهیم داد و شما میتوانید به دنبال نوآوری بروید. ما از تو میخواهیم – اچ تی سی – که نوآوری کنی.
” ما واقعا بسیار خرسند و خوش حال بودیم برای شکستن زنجیر هایی از مهندسانمان”
هر کسی که طرفدار اندروید باشد درباره ی T-mobile G1 the HTC Dream می‌داند و آن را به عنوان اولین گوشی اندرویدی که در دسترس مصرف کنندگان قرار گرفت می‌شناسد. اما قبل از آن گوشی سونر یک پروتوتایپ عرضه نشده که توسط کمپانی اچ تی سی ساخته شده بود که هیچگاه به بازار نیامد.
هیچ انکاری در تاثیر تاریخی آیفون در چشم انداز گوشی های هوشمند وجود ندارد. البته آن اویل گوشی با صفحه نمایش کاملا لمسی نبود. آیفون دوباره درباره ی راهی که تجربه ی کاربر یک گوشی هوشمند باید انجام دهد فکر کرد، هموار کردن راه برای پاسخگویی، گوشی های هوشمند پایه گذاری شده بر اساس لمس که مثل امروزه استفاده میکنیم. وقتی که اولین پرده برداری در ژانویه ۲۰۰۷ بود در هر صورت بسیاری از رقبا مشتاق به رد شدن آن بودند.
استیو بالمر مدیر عامل آن زمان مایکروسافت مشهورانه و به حالت تمسخر به قیمت بالای اصلی آیفون و محدودیت های حامل و محدودیت های سرعت آن خندید. سازنده ی بلک بری RIM کاملا بی اعتنا بود – حداقل در عموم.
اما به نظر میرسید گوگل با سیستم عامل موبایل خودش که بر روی میز کار داشت یک رقیب با سرعتی باشد. در ۲۰۱۳ آتلانتیک درباره ی واکنش بر واقعه های آیفون از نگاه از بالا بر روی تیم اندروید گزارش کرد.
” به عنوان یک مصرف کننده من کاملا به دور زده شدم. من به سرعت یکی میخواستم. اما به عنوان یک مهندس گوگل فکر کردم که ما در آینده ای نزدیک باید شروع دوباره ای داشته باشیم”.
واکنش اندی رابین در مصاحبه با مجله آتلانتیک:
” وای خدای من، حدس میزنم ما قرار نیست اون گوشی را عرضه کنیم.”
منظور از اون گوشی همان سونر بود – محصول کمپانی اچ تی سی که دارای یک کیبرد فیزیکی بود. ادعای غالب این بوده است که تصمیم به عرضه ی یک گوشی دیگر و متفاوت گرفتند – گوشی با صفحه ی لمسی میانی با نام dream که همان T-Mobile G1 نام گرفت – که به طور مستقیم به ظهور آیفون مربوط بود. گوگل میتوانست اندروید را بر روی سونر عرضه کند اما منتظر ماند تا زمانیکه چیز بهتر و با عرضه تری برای رقابت با عرضه ی اپل یا همان آیفون داشته باشد.
دیگران در تیم اندروید این روش را برای بازی کردن چیز ها رد کردند. با این وجود هیچ انکاری نیست که آیفون روند طراحی گوشی هایش را به سمت صفحه نمایش لمسی محور سوق داد که تا امروزه نیز همین گونه باقی مانده است. تمام رقبا مجبور بودند که به آن واکنش نشان دهند پس قاعدتا اندروید اولی کسی بود که با آن مواجه بود و مجبور به واکنش بود.
بسیاری پروتوتایپ ها طراحی و رد شدند قبل اینکه جی ۱ مراحل پایانی اش را گذراند و در ۲۰۰۸ عرضه شد. کمپانی هایی مانند اپل و ال جی در سیستم عامل های با صفحه نمایش تمام لمسی پیشتازی میکردند، اما طراحان هنوز نیازی برای یک کیبرد فیزیکی و دکمه هایی برای بالا و پایین بردند احساس میکردند که موجب شد به جی ۱ طراحی دوست داشتنی اش (اما سنگین) عطا شود. ما انتظار داریم که کمی از دی ان ای ساید کیک نیز در آن وجود داشت زیرا در هنگام بالا و بیرون آوردن ال سی دی حس مشابهی با ساید کیک القا میکرد.
طراحی و فاکتور فرم تنها چیز های در حال توسعه نبودند. نرم افزار های جی ۱ چیز هایی را وارد موبایل کردند که قبلا به هیچ وجه وجود نداشت و یا حداقل به خوبی و کارامد وجود نداشتند. عملکرد چند گانه ی درست و کپی و جیگذاری کردن و سیستم اعلاناتای که به پایین کشیده میشد چیزهایی بودند که مردم را هیجان زده کرده بودند. اما نسبت به استاندارد های امروزی کمی سنگین تر و خیلی کند بود اولین ورژن اندروید بی نظیر بود و یک پیشگویی بود که سرانجام به حقیقت پیوست بدون در نظر گرفتن کسی که گوشی شما را ساخته است.
وقتی که گرد و خاک کرد و هر کسی تشویق به امضا کردن برگه ها کرد ما در نهایت با یکی از نوآورانه ترین گوشی ها به پایان رساندیم. امروزه مشخصات در خرید یک گوشی هوشمند بر روی هیچکس تاثیر نخواهد گذاشت. – یک سی پی یو تک هسته ای ۵۲۸ مگا هرتزی با ۱۹۲ مگابایت رم و یک صفحه نمایش ۳۲۰*۴۸۰ – اما آن برای نصب و نمایش نرم افزار ها به دیگران تا به آن ها فهمانده شود که یک گوشی هوشمند چقدر از گوشی هایی که آنان قبل از ۲۰۰۸ استفاده میکردند بهتر است کافی بود.
در دنیای گوشی های هوشمند که در آن زمان توسط خمیده ی بلک بری محصور شده بود کمپانی هایی مانند اپل و گوگل به روش دیگه در حال کار بودند. جی ۱ پایه ی عالی برای ساختن اندروید به چیزی که الان هست بود صادقانه به دلیل اینکه گوگل در حال انجام دادن ریسک بزرگی برای متفاوت بودن بود. از ابتدا گوگل در حال اعمال نفوذ در یک نرم افزار منبع آزاد به روشی که باعث جذب تولیدکنندگان سخت افزار میشد بود. اچ تی سی اجازه داشت که جی ۱ را به جای اچ تی سی دریم با برند خودش و با تغییرات جزئی در سراسر جهان به فروش برساند. گوگل در حال ارائه ی یک سیستم عامل مجانی بود، با یک پلت فرم نرم افزار کامل و متد توزیع بود. پس کمپانی هایی مانند سامسونگ و موتورولا به سرعت دستگاه های خودشان را برای سود بردن طراحی کردند.
فقط تعداد بسیار کمی از طرفداران جان سخت اندروید هنوز در حال استفاده از جی ۱ هستند. امان نمیتوان انگار کرد که توسعه و انتشار آن تا به حال تاثیر بسیار زیادی بر روی چشم انداز گوشی های هوشمند امروزی و افزایش تسلط گوگل نداشته است.
با اولین سخت افزار اندرویدی که به فروش رسید سکو برای سیستم عامل گوگل فراهم شد تا به تمام جهان نفوذ پیدا کند.همکاری با اچ تی سی و تی موبایل فقط برای شروع بود اما امکان داشت که همکاری آنان چیزی بیشتر از یک گوشی در یک دوره ی زمانی باشد جدای از اپل که در حال رشد بسیار پر قدرت و سریعی در دنیای موبایل بود.
این پایان قسمت اول از هشت قسمت تاریخچه ی اندروید بود. قسمت های بعدی به زودی در دسترس شما قرار خواهد گرفت. در قسمت بعدی به تاثیر جی ۱ در چشم انداز موبایل نگاه خواهیم کرد و مدل های اولیه اندروید و پیچ و مهره ی پروژه ی منبع آزاد اندروید را مورد بررسی قرار میدهیم. و میبینیم که چطور یک همکاری عظیم با موتورولا و وریزون بر ظهور یک نام تجاری نمادین در ایالات متحده تاثیر گذاشت. امیدواریم از این قسمت و قسمت های بعدی لذت ببرید.
نظر شما درباره ی گوشی های ابتدایی با سیستم عامل اندروید و یا اندروید ابتدایی چیست؟
[su_button url=”http://www.androidcentral.com/android-history” target=”blank” text_shadow=”0px 0px 0px #000000″]androidcentral[/su_button]
.