مطلب ساعت ۲۴ : دیدن این ابرهای بامزه را به خودتان هدیه بدهید!

کسی را نمی‌شناسم که حداقل در دوران کودکی با ابرها بازی نکرده باشد. خیالتان راحت، جمله را اشتباه ننوشته‌ام؛ با ابرها هم می‌شود بازی کرد البته اگر راه و روش آن را بلد باشید. حتما که نباید فیزیکی باشد، می‌توانیم کاملا ذهنی آن‌ها را شبیه به چیزهای اطرافمان ببینیم. هرچند به نظر می‌رسد این بازی مربوط به دوران کودکی نیست و حتی آدم‌ کوچولو‌هایی که قد کشیده و بزرگ شده‌اند هم به این بازی مشغول هستند.

پس اگر شما هم از بازی کردن با ابرها لذت می‌برید، در این شماره از “مطلب ساعت ۲۴” با سحر همراه باشید!

خب خبر خوب این است که امشب در مطلب ساعت ۲۴ می‌خواهیم شخص هنرمندی را به شما معرفی کنیم که از بازی “ابر بازی” بسیار لذت می‌برد؛ به طوری که هر روز که از خواب بلند می‌شود، ابتدا کمی به این بازی مشغول می‌شود تا انرژی لازم برای انجام کارهای دیگر در روز را به خوبی ذخیره کند. از شما چه پنهان، نویسنده هم صبح روزهایی که پر انرژی باشد و خواب خوبی را پشت سر گذاشته باشد، در مسیر رفتن به محل کار، ابر بازی می‌کند. هر چند کمبود امکانات باعث شد تا همه‌ی طرح‌هایم همیشه ذهنی بمانند اما افراد هنرمندی هم پیدا می‌شوند که از سر سخاوتمندی، این تصاویر و شباهت‌های جالب را به کمک تکنولوژی ثبت کنند.

یکی از همین افراد، سوژه‌ی امشب ماست که از نقاشی‌هایش می‌توان متوجه شد که ذهن بسیار خلاق و بازی دارد. شما چطور؟ آیا تا به حال ابر بازی‌هایتان را ثبت کرده‌اید یا به نسخه‌ی ذهنی آن که از قضا بسیار “سریع‌الفراموش” است، بسنده کرده‌اید؟ اگر خوش‌شانس باشیم احتمالا حداقل یکی از افرادی که این مطلب را می‌خوانند، هنرهایشان را ثبت کرده‌اند و اگر این خوش‌شانسی خیلی ادامه پیدا کند، این افراد آنقدر سخاوتمند هستند که عکس‌هایشان را به آدرس ایمیل نویسنده (saharhaseli.atwork@yahoo.com) ارسال کنند تا با نام خودشان در همین بخش، به اشتراک گذاشته شوند.

این شما و این هم عکس‌هایی بسیار زیبا از ابربازی:

۱٫

۲٫

۳٫

۴٫

۵٫

۶٫

۷٫

۸٫

۹٫

۱۰٫

۱۱٫

۱۲٫

۱۳٫

۱۴٫

۱۵٫

۱۶٫

۱۷٫

۱۸٫

[su_button url=”http://www.boredpanda.com/cloud-drawings-robert-sayegh/” target=”blank” text_shadow=”0px 0px 0px #000000″]boredpanda.com[/su_button]

تنهایت می‌گذارد، تو می‌مانی و یک رد پا
گرمای دست‌هایت می‌رود، سردت می‌شود، یخ می‌زنی و پس از مدتی به تنهایی عادت می‌کنی…
تا این که لعنتی‌ای با آتشی در دست‌هایش می‌آید، گرمت می‌کند و باعث می‌شود تنهایی را فراموش کنی، ولی او هم نمی‌ماند.
و دوباره باز همه چیز تکرار می‌شود،
گرمای دست‌هایت می‌رود، سردت می‌شود، یخ می‌زنی…
اما این بار لبخندی گوشه لبانت می‌شکند، دیگر منتظر هیچ لعنتی‌ای نیستی، به دنبال آتش نمی‌گردی، با یخ زدن کنار آمده‌ای،
و تنهایی را هم دوست داری!

نویسنده: “عطر چشمان او” از روزبه معین

شب شما آرام