به دنبال ماشین‌های خورشیدی در مسابقه‌ای در جاهای دورافتاده‌ی استرالیا

پائیز امسال، حدود ۵۰ تیم از سراسر جهان در یک مسابقه در استرالیا شرکت خواهند کرد تا ثابت کنند که ماشین های خورشیدی که طراحی کرده اند، قدرت لازم برای ماندن در جای دور افتاده را دارند. در ادامه همراه ترنجی باشید.

این رقابت، که به نام چالش جهانی خورشیدی، از ۲۶مهر(۱۸ اکتبر) تا ۳آبان(۲۵ اکتبر) برگزار می شود و به مسافت ۱۹۰۰مایل (نزدیک به ۳۰۰۰ کیلومتر) از داروین تا آدلاید استرالیا خواهد بود.اگرچه سرعت مهم است اما هدف اصلی این مسابقه مدیریت انرژی است.

یکی از قوانین مسابقه اینست که ماشین های خورشیدی تنها می توانند ۵ کیلووات ساعت انرژی ذخیره کنند.برای اینکه این مقدار انرژی را متوجه شوید این مساله را بیان می کنم که ۱ کیلو وات ساعت در قبض برق به طور متوسط در حدود ۱۲ سنت می شود و قدرت آن به اندازه ی روشن ماندن یک لامپ به مدت ۸ ساعت است.اما باقی انرژی مورد نیاز ماشین باید از طریق انرژی خورشیدی و یا انرژی جنبشی ماشین(انرژی تولید شده توسط حرکت ماشین) تامین شود.

الکس لوبکین دانشجوی علوم مواد در دانشگاه استنفورد در کالفرنیا یکی از تیم های ماشین های خورشیدی شرکت کننده در چالش جهانی خورشیدی می گوید: ” در این آب و هوا مسابقه آسان نیست.” ماشین های تیم استنفرد مانند یک ماشین معمولی بنظر نمی رسند. راننده بسیار پایین به زمین و در سمت راست و در یک محفظه به شکل حباب شبیه به شیشه ی جلو ماشین نشسته است. کاپوت ماشین تیم استنفورد بلند، صاف و دارای پنل های خورشیدی است.چرخ ماشین با دو تکه پلاستیک دو طرفه در عقب پنهان شده است و ماشین مستطیل شکل است.

لوبکین به livescience گفت که:” ما ماشین ما را با تمرکز بر واقعی بودن ساخته ایم”. شعار ما ” دوباره امتحان کن” است.بنابراین ماشین را به تربیت مشکلاتی که ممکن است در مسابقه پیش بیاید برای رانندگی تست کرده ایم. دمای محل مسابقه که جایی دور افتاده است به راحتی به ۱۰۰ درجه فارنهایت(۴۰ درجه سانتیگراد) می رسد و برای اعضای گروه نگه داشتن هیدرات در طول مسابقه بسیار مهم است. اما مقاومت ماشین های ساخته شده در برابر گرما بسیار مهم تر است.

توبی مک براید، یکی از اعضای تیم موتور اسپرت از دانشگاه برق دورهام انگلستان می گوید: “ماشینی که او و همکارانش در سال ۲۰۱۱ به پایان رساندند زیر فشار، وقتی که پنل های خورشیدی زیر گرما بودند، ترک خوردند و توانایی حرکت را در این شرایط را ندارند. او گفت: ” آنها ماشین خور را در آب و هوای مرطوب انگلیس تست کردند و این اتفاق رخ نداد.”

دام براون یکی از اعضای تیم ECO از دانشگاه کمبریج انگلستان افزود: “این مسابقه فرصتی برای به چالش کشیدن قدرت ماشین های خورشیدی در شرایط پیش بینی نشده مثل اطراف آتش سوزی، یا سرگردانی در کنار جاده در طوفان شن و در سخت ترین شرایط محیطی در روی زمین است.

تیم ها باید ز هر پرتو آفتاب و هر میلی ثانیه برای ذخیره ی انرژی خورشیدی که بصورت محدود در اختیار دارند، استفاده کنند. لوبیکن به اهمیت نظارت بر گزارش آب و هوا و تنظیم استراتژی برای موفقیت در مسابقه تاکید کرد.

تیم مک براید از دورهام دارای مدرک دکترای تخصصی است و ماشین خود را با فرمول ۱ آیرودینامیک با عنوان ” لغزنده مانند امکان” ساخته اند. بدنه ی بیرونی ماشین از فیبر کربن ساخته شده است.

براون از تیم کمبریج، فکر می کند این چالش بزرگترین رویداد در زمینه ی فن آوری سازگار با محیط زست است که در آینده شاید تکرار نشود. او گفت: ” دیر یا زود قادر به تکیه به ذخایر محدود سوخت فسیلی نخواهیم بود”. ما برای نوآوری و نشان دادن آنچه با استفاده از انرژی خورشیدی بدست می آید تلاش می کنیم.

این مسابقه فرصتی برای مردم فراهم می کند تا ببینند چه چیزهایی می توانند از قدرت خورشیدی بدست بیاورند.
به عنوان مثال: تیم دانشگاه دورهام، ماشین خورشیدی را که با انرژی یک کتری آب برابر است، ارتقا دادند.
مک براید گفت:” من فقط با درست کردن یک چای، می توانم انرژی برای ۳۰۰۰ کیلومتر رانندگی را فراهم کنم.” عجیب و غریب و واقعا باور نکردنی است!.

[su_button url=”http://www.livescience.com/52350-world-solar-challenge-australia-race.html” target=”blank” background=”#04c076″]livescience[/su_button]