امروزه تکنولوژی به سرعت درحال رشد است، به اندازه ای که حتی شاید قابل وصف هم نباشد! در آن عصری که بطری‌های خالی نوشابه را می‌بردیم و نوشابه تحویل می‌گرفتیم، چه کسی فکرش را میکرد که بجای استفاده از ضبط صوت و آن همه نوار کاست، بتواند هر موسیقی را هرجایی به صورت آنلاین گوش دهد؟! به‌راستی جالب است و کمی هم عجیب. جالب می‌شود که باری دیگر به گذشته برگردیم و دنیای تکنولوژی آن زمان را مرور کنیم. حال ترنجی تصمیم گرفته است تا شمارا در طی چند مطلب دنباله دار، به دوران زیبای گذشته ببرد تا هم یادی از گذشته کنیم و هم برخی نکات جالب را برای شما بازگو کنیم. پس با ما همراه شوید.
دقیقا تیرماه سال ۷۲ بود، ۲۲ سال پیش! مضمون آگهی های چاپ شده در روزنامه ها این بود: “فراخوان برای ثبت نام نخستین شبکه تلفن متحرک جیبی”! بله، آن روز ها قرار بود اولین تلفن ها و سیم کارت های کشور عرضه شوند، آنهم توسط اپراتوری که همه آنرا می‌شناسید، همراه اول! که البته در اول مورد استقبال قرار نگرفت و تا سال ۷۴ حدودا ۱۰ هزار نفر ثبت نام کردند، اما زمانی که مردم وجود سیم کارت و تلفن‌هارا را باور کردند، برای ثبت نام هجوم آوردند! دقیقا مانند صف های خرید محصولات اپل، مردم از ساعت ۲ بامداد آماده بودند، در حالی که دفاتر فروش ساعت ۸ شروع به کار می‌کردند، حتی با وجود قیمت‌های وحشتناک! باورتان می‌شود که آن زمان برای خرید یک سیم کارت که امروزه به وفور پیدا می‌شود، باید حداقل مبلغ ۸۰۰ هزار تومان را پرداخت میکردید و برای موبایل تنها ۶۰ هزار تومان!؟
نکته های جالبی هم در پس زمینه عرضه سیم کارت ها وجود داشت. پس از اینکه این محصولات در بین مردم جا افتاد و افراد بیشتری برای خریدش حضور یافتند، اما مشکلات کار با آنها همچنان پابرجا بود. مثلا در همان اوایل، شایعه‌ای مبنی بر سوختن سیم کارت ها پخش شده بود. این موضوع برای کارکنان مخابرات عادی بود، اما برای کاربران معمولی این موضوع کمی گیج کننده بود. این نقل قول یکی از منابع است: “یک روز شخصی به دفتر ما مراجعه کرد و یک قوطی کبریت را روی میز ما گذاشت. گفتیم این چیست؟ گفت که سیم کارت من سوخته و برای تعویض آورده‌ام! ما درون قوطی را نگاه کردیم و دیدیم که فرد مورد نظر سیمکارت را با آتش سوزانده است! دلیلش هم برداشت اشتباه از مفهوم سوختن سیم کارت بود!”. این هم مانند همان تفکر در مورد باتری های سامسونگ!
تا سال ۸۴، همراه اول با سیم کارت های گران قیمتش، جولان میداد. تا اینکه یک رقیب وارد میدان شد… “از کی تا حالا؟ از وقتی ایرانسل اومده!” در مهر ماه سال ۸۵، این اپراتور با سیم کارت های زرد رنگ و جذابش(!) وارد بازار شد. چیزی که این سیم کارت هارا بیش از هرچیزی وسوسه انگیز میکرد، قیمت مناسبشان بود، مدل اعتباری فقط ۱۵ هزار تومان آنهم با یک سیم کارت هدیه! به سرعت این اپراتور برای همه خصوصا جوانان محبوب شد، از جمله خودم! یادم است با ۱۵ هزار تومان عیدی ام در همان اوایل، یک سیم کارت اعتباری ایرانسل با یک موبایل نوکیا ۱۱۱۲ خریدم! روزگار جالبی بود … راستی یادتان است که این اپراتور چه حرکت هایی برای محبوب شدن انجام میداد و میدهد؟! از آگهی های جالبش بگیرید تا ساعت تلفنی…! بله ساعت تلفنی ایرانسل که به صورت هدیه به برندگان یکی از جشنواره هایش تعلق میگرفت!
واقعا جالب است نه؟ در آن روزگار در هرخانواده معمولا دونفر سیم کارت داشتند، حال امروز می‌توانید سیم کارت رایگان بگیرید، از خدمات رایگان استفاده کنید، و سیم کارت هدیه سیم کارت مجانی تان را دریافت کنید! امروزه سه اپراتور شناخته شده یعنی همراه اول، ایرانسل و رایتل در حال رقابت برای عرضه بهترین خدمات هستند. شما چه خاطراتی از دوره ورود سیم کارت‌ها به ایران دارید؟ دوست دارید نوستالوژیک در قسمت بعد چه چیزی را بررسی کند؟
بهترین خدمات نه، بهترین دزدی
آخ گفتی یادش بخیر،کاش در مورد ورود کامپیوتر های خونگی به خونه ایرانی ها و کامپیوتر هایی که حدود ۱۵ سال پیش میخریدیم و میرفتیم مغازه ها یا فروشگاه ها و میگفتیم یه کامپیوتر بده و اونم یه کیس و موس و کیبرد و مانیتور میداد و میگفت فلان قدر میشه (یه چیزی تو مایه های خرید ساعت و تلفن!)
جالب بود.نمیدونم نویسنده چند سالش هست اما مواردی رو ک مثال زدین اوایل کار اپراتورها نبود.مخصوصا برای ایرانسل!!!
داداش من اولین سیمکارت فامیل رو خرید.۱٫۲۰۰٫۰۰۰تومان ناقابل!!!اونزمان ی پیکان تر و تمیز رو میشد حدود۲ تومن خرید.پراید ۵ میلیون بود.حساب کنید چقدر سیم کارت ارزش داشت.البته این قیمت ها برای سال ۸۰/۸۱ هست.ی گوشی سامسونگ n100 هم خرید که بورس بازار بود.۱۲۰هزارتومن.صفحه سیاه وسفید و ی درب الکی تاشو!!!یادمه سر نور پس زمینه دکمه هاش و اسکرین سیور و بقیه ماجراهاش چقدر حرف میزدیم با برادرم.
در مورد ایرانسل هم دقیقا ترم اول دانشگاه که بودم توی لاهیجان هنوز آنتن نمیداد.اونزمان یکی از دوستام سیم کارت دائمی ایرانسل خریده بود ۱۲۰ تومن.اعتباریش هم ۲۰ تومن بود حدودا.هر روز گوشی رو در میاورد میدید آنتن نمیده خاموش میکرد.
تا اینکه ترم دوم آ«تن داد خطوط ایرانسل و من اولین سیم کارتم رو خریدم.هنوز هم دارمش!!!۱۷هزار تومن.
جالبه که ظی اون سرمای بی سابقه سال ۸۵ سیمکارتم الکی سوخت و ایرانسل قرار شد پول سیمکارت به صورت شارژ پس بده که هیچوقت نداد.
اما محبوب شدن ایرانسل بیشتر بخاطر جشنواره های رنگیش بود.۳ هزار تومن میدادی کلا اس ام اس هات رایگان بود طی یکماه.و میتونستی از ساعت ۱۲ تا ۷صبح رایگان صحبت کنی با خطوط ایرانسل.برای نسل جوان اونموقع و نبود نرم افزارهای چت الان واقعا پیشنهاد عالی بود.من که ی ۳ تومن دادم ۶ ماه خطم همینطوری رایگان بود!!!!!!!!
یادش بخیر.
یادش بخیر سال ۷۴ که پدرم سیم کارتشو با گوشی زیمنس بهش دادن ۳ تومن مشتری داشت.پول یه خونه
من بابام چند ماه منتظر موند تا بهش سیم کارت بدن اون هم به قیمت١میلیون تومان،اون موقع بهترین زمین هاى دور میدون شهرکمون ٣۵٠هزار تومن بود،یه نوکیا هم خریده بود٨٠٠ هزار تومن، فکرشو بکنید با اون پول چند تا زمین میشد خرید؟؟ الان قیمت روز اون زمین ها چیزى بین ١تا١،۵میلیارد تومنه،ولى به خاطر شغلش و مشترى هاش به یه تلفن همراه نیاز داشت. کسى هم خبر نداشت زمین و ملک انقده میخوان بیان بالا و سیم کارتى که باید ماه ها منتظرش موند،الان ۴تا۴تا به قیمت مفت میدن،هِى، زمونه چقد زود عوض شد!!!
من پدربزرگم همون سال که اومد خرید .. یه میلیون و صد فک کنم
عموی من تو مخابرات کار میکنه یه زمانی تعریف میکرد اوایل دهه۷۰ یه شرکت کره ای اومده بود ایران میگفت میخواییم به مردم سیم کارت بدیم با موبایل .
یعنی هم سیمکارت میدادن موبایل هم باهاش میدادن .
میگفتن ما سیم کارت هارو رایگان به مردم میدیم و حتی دکل هارو هم خودمون میزنیم بدون گرفتن هزینه ی از دولت یا مردم.
دولت اون زمان قبول نکرد.
بعد دیگه خودشون شروع کردن به دادن سیم کارت و ساخت دکل ها اونم با پول مردم.
حالا ببینید با پول مردم دکل هاشونو ساختن و ازاینور هم مخابرات و شرکت های دیگه چه سودی میخورن تو استفاده های از سیم کارت ( مکالمات-sms و… )