گوینده اخبار مرتب با لحنی که نگران‌کننده به نظر می‌رسد می‌گوید زمین در حال گرم شدن است. صفحه روزنامه‌ها پر است از خبرهای نگران کننده در مورد آلودگی آب‌ها، تغییرات آب و هوایی، تخریب زیست – محیطی و مطالبی از این دست. اما کمتر کسی در مورد اینکه این همه اتفاقات و تغییرات ناگوار در مورد تغییرات اکوسیستمی که در اطراف ما اتفاق می‌افتد، روی آثار تاریخی، مناطق توریستی، پدیده‌های طبیعی که عمر بعضی از آنها به چند ده هزار سال می‌رسد، چه تا ثیری می‌گذارد صحبت می‌کند.
دنیای اطراف ما در حال تغییر است. این تغییر شامل فرسایش هم می‌شود. فرسایش بنای بی‌نظیری مانند تاج محل یا پدیده طبیعی مانند جزیره مرجانی در استرالیا. متاسفانه نابودی بعضی از آنها ناگزیر است و کاری از دست ما برنمی‌آید. اما این فرصت را داریم که تا قبل از بین رفتن، آنها را از نزدیک ببینیم. فرصتی که ممکن است نصیب فرزندان ما نشود. پس اگر اهل مسافرت هستید شاید بد نباشد که این ۱۰مکانی را که به شما در ادامه معرفی می‌کنیم در اولویت قرار دهید.
هرساله میزان توریست‌ها ۱۲ درصد افزایش پیدا می‌کند. هتل‌ها، رستوران‌ها و ماشین‌ها بیشتر، آن را از زیبایی طبیعی یک جزیره دست نخورده دور می‌کنند. کارگران، برای به دست آوردن غذاهای متنوع‌تر حیوانات را به جزیره قاچاق می‌کنند و کشتی‌ها موش‌ها را وارد جزیره می‌کنند. همه اینها کمک می‌کنند به تخریب سریع‌تر طبیعت جزیره.جزایر گالاپاگوس ؛گروه-جزیره‌ای آتشفشانی در اقیانوس آرام، در ۹۲۶ کیلومتری غرب اکوادور است.
این گروه-جزیره روی خط استوا قرار گرفته و از لحاظ جغرافیای سیاسی بخشی از اکوادور محسوب می‌شود. جزایر گالاپاگوس و آب‌های اطراف آن یکی از استان‌های اکوادور و همچنین یک پارک ملی و یک منطقه محافظت شده دریایی را تشکیل می‌دهند. زبان رسمی در این جزایر اسپانیولی است و جمعیت آنها کمی بیش از ۲۵۰۰۰ نفر است.
شهرت این جزایر به خاطر گونه‌های جانوری و گیاهی منحصر به فردی است که در این جزایر یافت می‌شوند. اولین ورود ثبت شده به این جزایر مربوط به سال ۱۵۳۵ میلادی و زمانی است که یک کشیش اهل دومینیکن به‌نام فری توماس دو برلانگا برای حل یک اختلاف ما بین فرانسیسکو پیزارو و افسران تحت فرمانش به پرو رفت.
مالدیو کوچک‌ترین کشور دنیاست. ۸۰ درصد از ۱۲۰۰ جزیره آن بیشتر از یک متر از سطح دریا ارتفاع ندارند. کمتر از ۱۰۰ سال دیگر این جزیره غیر‌قابل سکونت خواهد شد. این مساله در سال ۲۰۰۸ بسیار جدی شد و رییس جمهور و دولت این کشور شروع کردند به خریدن زمین‌هایی در کشورهای دیگر مانند هند تا در زمانی که آب بالا می‌آید بتوانند شهروندان‌شان را به آنجا منتقل کنند.
مالدیو کشوری است جزیره‌ای در اقیانوس هند واقع در جنوب غربی هند. پایتخت آن ماله است. جمعیت این کشور ۳۲۸ هزار نفر و واحد پول آن روفیه مالدیو است.زبان رسمی این کشور دیوهی نام دارد که زبانی هندواروپایی است و همانندی‌هایی با زبان سینهالی قدیم دارد.
مردم آن از قوم مالدیوی هستند که تبارشان به مردم سری‌لانکا و هند (آمیخته آریایی و دراویدی) می‌رسد و رگه‌هایی از اعراب نیز در میان آنها وجود دارد. هم زبان و هم مردم آن با نام دیوِهی خوانده می‌شوند واژه دیبـَجات و دیباجات که در فارسی و عربی در قدیم برای مالدیو به کار می‌رفت نیز شکلی از همین واژه دیوهی است.
بالا آمدن دمای اقیانوس، آلودگی اقیانوس، اسیدسازی اقیانوس و طوفان‌ها به صورت مستمر دیوار مرجانی را تخریب می‌کنند و باعث سفید شدن مرجان‌ها می‌شوند. تخمین زده می‌شود که ۶۰درصد دیواره‌های مرجانی دنیا تا سال ۲۰۳۰ از بین خواهند رفت. به این ترتیب هشت هزار سال خلقت طبیعی در کمتر از مدت زمان عمر ما از بین خواهند رفت. دیواره بزرگ مرجانی به مجموعه عظیمی از صخره‌های مرجانی گفته می‌شود که در شرق کشور استرالیا و در اقیانوس آرام قرار گرفته‌اند.
«دیواره بزرگ مرجانی» بزرگ‌ترین مجموعه صخره‌های مرجانی در دنیا به شمار می‌آید. این مجموعه بزرگ، شامل بیش از سه هزار صخره و ۹۰۰ جزیره مختلف است که به صورت نواری در دریای کورال در شرق ایالت کوئینزلند کشیده شده‌اند و در مجموع بیش از ۳۰۰ هزار کیلومتر گستردگی و ۲۶۰۰ کیلومتر طول دارند.
«دیواره بزرگ مرجانی» از جاذبه‌های گردشگری استرالیاست و یکی از نمادهای کوئینزلند به شمار می‌آید. شهرهای تانزویل، کَنز و مِکای از شهرهایی هستند که برای دیدن صخره‌های مرجانی مورد استفاده گردشگران قرار می‌گیرند.
ونیز همیشه غرق در آب بوده، اما بالا آمدن سطح دریا وضعیت آن را غمناک‌تر می‌کند. سطح سیلاب‌ها هرساله افزایش پیدا می‌کنند و این نگرانی وجود دارد که چقدر دیگر ونیز می‌تواند بالای آب باشد.گردشگری یکی از نگرانی‌های مهم در مورد این شهر است. تنها در سال ۲۰۰۷، ۲۱ میلیون نفر از ونیز بازدید کردند، یعنی حدودا ۴۰ برابر جمعیت آن.
وِنیز جزیره‌ای است در شمال ایتالیا که در میان دریای آدریاتیک قرار گرفته است. این شهر به‌صورت جزیره‌های کوچک است که جزیره‌ها به وسیله کانال‌هایی از هم جدا شده‌اند و تردد در شهر به وسیله قایق صورت می‌گیرد. از دیدنی‌های این شهر می‌توان به میدان سن مارکو محل دفن مرقس یکی از حواریون عیسی مسیح که به سن مارکو مشهور است، اشاره‌کرد.
ونیز شهر جشنواره‌ها و کارناوال‌ها نیز هست. برای مثال جشنواره فیلم ونیز در اواخر آگوست، هر سال یکی از اتفاقات مهم دنیای فیلم و هنر است. کارناوال مشهور ونیز هم که در ماه فوریه در تمام شهر برپاست، از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین کارناوال‌های جهان است. این کارناوال به کارناوال ماسک‌ها نیز مشهور است.
در چهار دهه گذشته، دریاچه نمکی یک سوم کوچک‌تر شده است. نزدیک‌ترین رستوران‌ها به این دریاچه در چهاردهه گذشته حدود یک مایل از دریاچه دورتر شده است. رود اردن تنها منبع تغذیه این دریاچه است و به دلیل ساختن سدهای متعدد وکنترل کردن آب ورودی آن توسط سدها در سال‌های گذشته، میزان آب ورودی آن کاهش پیدا کرده است. به همین دلیل دریای مرده احتمالا تا ۵۰سال آینده از بین خواهد رفت.
دریای مرده که در غرب اردن، و شرق فلسطین (کرانه باختری) واقع شده‌است، سواحل اطراف آن پست‌ترین نقطه خشکی‌های زمین به شمار می‌رود. این دریا به این دلیل دریای مرده(بحر المیت) نامیده می‌شود که هیچ جانور یا گیاهی به طور دائمی در آن زندگی نمی‌کند.
ارتفاع گودترین نقطه آن ۴۲۲ متر کمتر از سطح دریاست. بیشترین عمق آب این دریا تاکنون از ۳۷۸ متر بالاتر نبوده‌است. آب آن فقط از طریق تبخیر کاهش پیدا می‌کند، پس در نتیجه میزان نمک و سایر املاح که از طریق رود اردن و دیگر نهرهای کوچک به آن وارد می‌شود، افزایش می‌یابد. این دریاچه با ۳۳٫۷ درصد غلظت مواد محلول یکی از شورترین دریاچه‌های دنیاست.
کوهستان آلپ اروپا در ارتفاع کمتری از کوهستان راکی قرار دارد و یخچال‌های طبیعی و مکان‌های اسکی آن در معرض خطر بیشتری از جانب پدیده گرمایش زمین قرار دارند. میانگین دمای زمین حدود دو درجه از قرن نوزدهم بیشتر شده و با این وضعیت یخچال‌های طبیعی این کوهستان ممکن است تا سال ۲۰۵۰ از بین بروند. رشته کوه‌های آلپ یکی از عظیم ترین رشته کوه‌های اروپاست که از هشت کشور اروپایی می‌گذرد.
رشته کوه‌های آلپ از اتریش و اسلونی واقع در شرق تا ایتالیا، سوییس، لیختن اشتاین، آلمان، فرانسه و موناکو در غرب گسترده شده است. قله بلانک با ارتفاع ۴۸۱۱ و مون بلان با ۴۸۰۷ متر مرتفع‌ترین قله‌های این رشته کوه هستند. قسمت عمده آلپ را یخ و برف دائمی پوشانده و تعداد زیادی یخچال در آن وجود دارد که طولانی‌ترین آنها گریت آلچ به طول تقریبی ۲۲ کیلومتر است. کوه آلپ عارضه‌ای طبیعی است که در نتیجه برخورد صفحات قاره‌های آفریقا و اروپا به وجود آمده و موجب ناپدید شدن بخش غربی اقیانوس تتیس شد که قبلا در بین این دو قاره قرار گرفته بود.
اگر هیچ کاری برای نجات چهارمین جزیره بزرگ دنیا انجام نشود، جنگل‌های آن تا ۳۵ سال آینده و همین‌طور به دنبال آن گونه‌های منحصر به فرد آن مانند میمون‌های لمور که ماداگاسکار به خاطر آن معروف است. اکوسیستم جنگل‌های این جزیره به خاطر ورود انسان‌ها، کارکردن کشاورزها و شکار غیرقانونی در حال از بین رفتن است. ماداگاسکار کشوری جزیره‌ای است واقع در اقیانوس هند، در کنار سواحل جنوب شرقی آفریقا. پایتخت آن شهر آنتاناناریوو است.
ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان است. جمعیت ماداگاسکار ۲۲ میلیون نفر و زبان‌های رسمی این کشور مالاگاسی و فرانسوی است. واحد پول این کشور آریاری مالاگاسی نام دارد. حدود نیمی از مردم این کشور مسیحی و نیمی دیگر پیرو سنت‌های دینی بومی هستند.
سنت دینی بومی این کشور بر پیوند میان زندگان و نیاکان درگذشته آنها تمرکز دارد. در دوران پیشاتاریخ با تکه‌تکه شدن ابرقاره گندوانا، ماداگاسکار حدود ۸۸ میلیون سال پیش از شبه‌جزیره هند جدا شد. این امر باعث شد تا بیش از ۹۰ درصد از حیات وحش و زیست گیاهی این جزیره مختص خودش باشد.
بیش از دو سوم جنگل‌ها، و گیاهان و حیات وحش منحصر به فرد آن در حوضه کنگو تا سال ۲۰۴۰ از بین خواهند رفت؛ مگر اینکه تلاش‌های موثر بیشتری برای حفاظت از آن انجام شود. هرسال ۱۰میلیون هکتار از جنگل‌های آن بر اثر استخراج معدن، ورود غیرقانونی، کشاورزی، دامداری و جنگ‌های چریکی از بین می‌رود.
حوزه کنگو یکی از بی‌نظیرترین مناطق سرسبز و جنگل‌های دنیا را به واسطه جلگه‌های حاصلخیزش دارد. این منطقه به دلیل نزدیکی به خط استوا آب و هوایی گرم و شرجی دارد و یکی از بهترین مناطق برای رویش جنگل‌های گرمسیری است.
این جلگه‌ها در محور رودخانه کنگو تشکیل شده‌اند که از شرق آفریقا آغاز می‌شوند و تا غرب آفریقا امتداد دارند. گونه‌های گیاهی و جانوری متنوع و همین‌طور جنگل‌های بکر از جاذبه‌های گردشگری این منطقه در حال نابودی به حساب می‌آید.
حدود ۱۰۰ سال پیش، ۱۵۰ یخچال سنگی در سراسر پارک ملی یخچالی وجود داشت، اما اکنون تنها ۲۷ تا از آنها باقی مانده و تا سال ۲۰۳۰ همه آنها از بین خواهند رفت (اگر زودتر از بین نروند!). به علت نبود آب سرد و زمانی که تمام یخچال‌ها آب شوند ممکن است اکوسیستم این پارک به طرز غمباری عوض شود.
پارک ملی یخچالی یک پارک ملی در ایالت مونتانا در آمریکاست. مساحت این پارک ۴۱۰۲ کیلومتر مربع است و قسمتی از پارک در کشور کانادا قرار دارد. شهرت پارک بیشتر به‌خاطر مناظر سر به فلک کشیده و یخچال‌های طبیعی آن و همچنین به خاطر گونه‌های متنوع جانوری است که در آن زندگی می‌کنند.
دو گونه خرس گریزلی و سیاه‌گوش کانادایی در حال انقراض تنها در این پارک یافت می‌شوند. همچنین ۲۶۰ گونه پرنده در این جزیره تا به حال شناسایی شده‌اند که در هیچ جای دیگر دنیا از نظر آماری نمونه ندارند.
جمعیت زیاد گردشگران و آلودگی هوا سنگ‌های سفید تاج محل را کم‌کم از بین می‌برند. با توجه به اینکه این بنا در قرن هفدهم ساخته شده، ممکن است به زودی بازدید آن برای عموم به دلیل آسیب‌های جدی که دیده است محدود شود.
خود شاه‌جهان نیز بعدتر در همان‌جا به خاک سپرده شد. همانطور که مشخص است، نام این بنا، ایرانی است. این ساختمان بر پایه مخلوطی از معماری ایرانی، هندی و اسلامی بنا شده‌است و در ساخت آن ۲۰ هزار هنرمند و معمار از نقاط مختلف آسیا به‌خصوص ایران، شبه قاره هند، آسیای میانه و آناتولی شرکت داشته‌اند.
نویسنده ی محترم یکم ملایم تر عنوان رو بنویسیذ :mail: آخه نابودی :mail: